Με μια απόφαση – «ταφόπλακα» για την πρώτη κατοικία, ο Άρειος Πάγος έδωσε το σύνθημα για την τελική έφοδο ενάντια στην ιδιωτική περιουσία

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Απόφαση – Άρειος Πάγος: Με ισχυρότατη πλειοψηφία (56-9), η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου τάχθηκε υπέρ των εκπροσώπων των funds (servicers), με αποτέλεσμα οι δεύτεροι να είναι σε θέση να πραγματοποιούν πλειστηριασμούς στο όνομά τους σε ακίνητα τα οποία έχουν αποκτήσει με εξαγορά.

Μετά την εξωφρενική απόφαση της πλειοψηφίας των Αρεοπαγιτών, περίπου 700.000 δανειολήπτες πετιούνται απροστάτευτοι στην αρένα των πλειστηριασμών για να κατατρώγουν τις σάρκες τους τα κοράκια των αγορών. Περιουσίες που θα λεηλατηθούν από τους διάφορους «πάτσηδες» του συστήματος που βγαίνουν παγανιά στην αγορά και αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια για εξευτελιστικά ποσά.

Και αυτά μονάχα για αρχή, αφού η κούρσα των επιτοκίων κινείται ανεξέλεγκτη, ρίχνοντας στο «κόκκινο» ολοένα και περισσότερα δάνεια. Η δικαιοσύνη σερβίρει περιουσίες, όνειρα, ζωές ολόκληρες, και το χρηματοπιστωτικό σύστημα ετοιμάζεται να τα καταβροχθίσει με αχόρταγη όρεξη.

Μια γιγαντιαία αναδιανομή πλούτου προς όφελος των πραγματικών κυβερνητών της χώρας, δηλαδή του τραπεζικού συστήματος, που θα οδηγήσει τους Έλληνες στην εξαθλίωση και τη σκλαβιά

Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας, με τον πλέον πρόδηλο τρόπο έδειξε προς τους Έλληνες πως είναι ανεπιθύμητοι και παρίες στην χώρα τους, πως δεν υφίσταται πλέον καμία προστασία για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, πως ο μόνος «νόμος» είναι τα κέρδη των τραπεζών και η λαφυραγώγηση της ιδιωτικής περιουσίας από τα αιμοβόρα όρνια του «real estate».

Είναι εντυπωσιακή δε και η αναλογία των πόσων ψήφισαν υπέρ των funds, σε σχέση με τους λιγοστούς Αρεοπαγίτες που ψήφισαν κατά. Αντιπροσωπεύει απόλυτα το πού έχει φτάσει το επίπεδο της νομικής σκέψης και λογικής στη χώρα μας. Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η ταχύτητα με την οποία βγήκε η απόφαση, η οποία εντυπωσίασε ακόμα και τους εκπροσώπους των… funds.

Το ελληνικό δημόσιο – οι Έλληνες φορολογούμενοι δηλαδή και οι απόγονοι τους – πλήρωσαν και δανείστηκαν δισεκατομμύρια μέσω μνημονίων, ώστε να γίνουν αλλεπάλληλες ανακεφαλαιοποιήσεις για την σωτηρία των ελληνικών τραπεζών από την χρεωκοπία. Ένα μόνιμο μέσο αφαίμαξης του δημόσιου ταμείου από ιδιώτες. Και σήμερα βλέπουν τις ίδιες τράπεζες που σώθηκαν με το αίμα του ελληνικού λαού, να ετοιμάζουν το πλιάτσικο του αιώνα, με την «βούλα» της ελληνικής δικαιοσύνης.

Και αυτή η γενική έφοδος ενάντια στην περιουσία του Έλληνα, γίνεται με τις πλάτες ενός κόμματος που χρωστάει 380 εκατομμύρια ευρώ προς τις τράπεζες. Δικαιοσύνη, κυβέρνηση και funds, πιασμένοι χέρι- χέρι, για μια Ελλάδα νέα. Μια χώρα που βγαίνει και επίσημα πλέον στο σφυρί για να γίνει αποικία επωφελούμενων ξένων. Αυτή είναι η κατάσταση.

Κατά τα άλλα βγήκαμε από τα μνημόνια και έχει έρθει η ανάπτυξη. Απλά μερικά εκατομμύρια Ελλήνων θα την υποδεχθούν στο πεζοδρόμιο, όντας πεταμένοι έξω από τα σπίτια τους.

Ένα έγκλημα που ξεκίνησε να υλοποιείται από το 2010

Όλα τα μνημονιακά κόμματα φρόντισαν μετά το 2010 να ξεφορτωθούν όλες τις νομικές δικλείδες ασφαλείας που προστάτευαν την πρώτη κατοικία (όπως ο νόμος Κατσέλη), καταργώντας σταδιακά κάθε σχετικό μέτρο. Καθιερώθηκαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί για fast – track διαδικασίες και για να μην μπορεί καμία δράση αλληλεγγύης να παρεμβαίνει, και έπειτα έγιναν «ιδιώνυμο» οι κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών.

Για να φτάσουμε μέχρι το σήμερα, όπου μπορούν να δρουν εντελώς ανεξέλεγκτα τα funds στην διενέργεια πλειστηριασμών, χωρίς καν να έχουν υποχρέωση να διαπραγματευτούν κάποια πρόταση ρύθμισης από τον οφειλέτη.

Τα πάντα κόπηκαν και ράφτηκαν στα μέτρα των τραπεζών, ώστε να προχωρήσουν στο τελικό στάδιο για την βίαιη πτώχευση του ελληνικού λαού. Δεκατρία χρόνια προεργασίας, οδήγησαν στην τελική έφοδο ενάντια στην λαϊκή στέγη. Ποτέ ξανά στα χρόνια της μεταπολίτευσης οι θεσμοί του κράτους δεν έγιναν τόσο απροκάλυπτα εχθρικοί προς τον ελληνικό λαό. Μόνο που ο λαός έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο, αρκεί να ενημερωθεί και να δράσει υπέρ των συμφερόντων του, πριν τον ξυπνήσει η εφιαλτική πραγματικότητα που έρχεται.