Διατηρώ τη θέση, και επιμένω σε αυτήν, ότι οι μάζες είναι υπεύθυνες για τη δική τους υποδούλωση, ειδικά τα τελευταία τρία χρόνια, όταν όλα τα σχέδια για την κατάληψη της ανθρωπότητας κλιμακώθηκαν σχεδόν πέρα από κάθε φαντασία. Με αυτό το δεδομένο, υπάρχει τώρα μια απελπισία εμφανής από την άρχουσα τάξη λόγω της μεγαλύτερης αφύπνισης για όλα τα προφανή ψέματα και την εξαπάτηση; Οι κυβερνώντες και τα πολιτικά τους πιόνια που τους δόθηκε η εξουσία από τον λαό εθελοντικά, φαίνεται να κινούνται προς πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Ψεύτικοι “ιοί”, απειλές για παγκόσμιο πόλεμο, ελλείψεις τροφίμων και ενέργειας, “υπερθέρμανση του πλανήτη”, τρανσουμανισμός, γελοίες ανοησίες περί φύλου, πολιτικές ψευδείς σημαίες και πολλά άλλα. Είναι αυτό ένδειξη εμπιστοσύνης στη συνωμοσία τους για την κατάληψη της εξουσίας ή είναι σημάδι πανικού; Η ελπίδα μου, φυσικά, θα ήταν το δεύτερο, αλλά αν και ακόμα δεν έχω πειστεί, φαίνεται προφανές ότι έχουν εμφανιστεί σημάδια αβεβαιότητας στη νοοτροπία των κυρίαρχων “ελίτ”. Αν αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνώντες φοβούνται μήπως τα ψέματά τους απορριφθούν και αντιδρούν αλλοπρόσαλλα προκειμένου να διαιωνίσουν την προπαγάνδα, αυτό θα ήταν καλό.

Ενώ σίγουρα συντελείται περισσότερη αφύπνιση, δεν βρίσκεται σε κανένα επίπεδο που θα μπορούσε να προκαλέσει αρκετή αναταραχή ώστε να επιβραδυνθεί ή να σταματήσει σημαντικά η ολοκληρωτική επίθεση σε αυτόν και σε άλλους πληθυσμούς. Με τόση προφανή εξαπάτηση, ψέματα, εγκληματική συμπεριφορά από το κράτος και ανοιχτή εχθρότητα απέναντι στις μάζες, ειδικά σε όσους αμφισβητούν τις ψευδείς αφηγήσεις, γιατί δεν έχει γίνει πολύ πιο διαδεδομένη η οργή και η διαφωνία; Θα μπορούσε αυτό να οφείλεται σε ένα είδος νοητικής δυαδικότητας του απλού ανθρώπου- μια δυαδικότητα στην οποία κατοικούν ταυτόχρονα η σύγχυση και ο φόβος; Η απλή άγνοια δεν μπορεί να εξηγήσει μια τέτοια υποχωρητική στάση του λαού στο σύνολό του, δεδομένου ότι οι φρικτές επιπτώσεις δεν είναι μόνο εθνικής εμβέλειας, αλλά παγκόσμιες. Μήπως ο γενικός πληθυσμός έχει όχι μόνο αποβλακωθεί από το σύστημα πέρα από κάθε όριο, αλλά και χειραγωγηθεί ψυχολογικά ή σωματικά ώστε να αντιδράσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο; Αν αυτή η υπόθεση φαίνεται τραβηγμένη, πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει πώς τόσοι πολλοί όλοι ταυτόχρονα, ενεργούν με τον ίδιο τρόπο και αποδέχονται και συμμορφώνονται με τόσο ακραία δρακόντεια μέτρα που επιβάλλει το κράτος- μέτρα που αλλάζουν δραματικά τη ζωή και τις οικογένειές τους με πολύ δυσμενείς τρόπους;

Υπάρχουν πάρα πολλοί συγγραφείς και δημοσιογράφοι σήμερα που αλλάζουν τη θέση τους σχετικά με την τυραννική και ολοκληρωτική θέση που αντιμετωπίζουμε, και αντί να συνεχίσουν να επισημαίνουν τις πραγματικότητες αυτής της φρικτής κοινωνικής μεταμόρφωσης, συμπεριφέρονται και παρουσιάζουν μια εικόνα “ελπίδας” και θετικής προοπτικής που βασίζεται στην αβάσιμη αισιοδοξία ότι η αφύπνιση των μαζών είναι εμφανής. Η επισήμανση του καλού μπορεί να είναι αναζωογονητική, αλλά η επισήμανση μόνο του καλού μπροστά στην τυραννία, η καταδίκη των άλλων που εκθέτουν την αλήθεια και η επιβολή αυτής της θέσης λόγω της κούρασης από την πραγματικότητα της δυσχερούς μας θέσης, δημιουργεί ένα αποτέλεσμα αδικαιολόγητης ψευδούς ελπίδας. Δεν είναι ότι η καταδίκη είναι το μόνο που υπάρχει, αλλά η ειλικρίνεια και η τάση για την αναζήτηση μόνο της αλήθειας είναι αυτό που είναι απαραίτητο προκειμένου να προχωρήσουμε προς μια θέση που επιθυμούν όσοι έχουν πάθος για την ελευθερία.

Οι κοινωνίες που καταφέρνουν να επιτύχουν την απόκτηση της ελευθερίας, τουλάχιστον κάποιας ελευθερίας, είναι σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα μιας πλήρους κατάρρευσης ή καταστροφής των σημερινών οικονομικών, κυβερνητικών και κρατικών συστημάτων. Αυτό που δείχνει, είναι ότι οι άνθρωποι γενικά, όπως έχει φανεί σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, δεν φτάνουν σε μια θέση σωστής μαζικής διαφωνίας μέχρι να μην υπάρχει άλλη διαθέσιμη επιλογή. Κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότερες επαναστάσεις αποτυγχάνουν να φέρουν μακροπρόθεσμες λύσεις για την καταπολέμηση της τυραννίας και δεν επιτυγχάνουν διαρκή πρόοδο προς την ελευθερία. Το φυσικό αποτέλεσμα αυτών των καθυστερημένων και της τελευταίας στιγμής προσπαθειών, μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά να μην κάνει, καθώς είναι πάντα αντιδράσεις αφού έχει επέλθει η πλήρης αποτυχία, και επομένως μπορεί να οδηγήσει σε μια οπισθοδρομική κατάληξη με ένα νέο δικτατορικό καθεστώς στην εξουσία.

Στον σημερινό κόσμο, η στάση αυτή βασίζεται στην άγνοια, στον φόβο ή και στα δύο; Είναι απλώς αδιαφορία σε μαζικό επίπεδο, και αν ναι, γιατί; Είναι αυτές οι στάσεις φυσικές ή είναι προγραμματισμένες στο μυαλό των ανθρώπων κατά τη διάρκεια της ζωής τους λόγω της κατήχησης από την κυβέρνηση, τα κυβερνητικά (“δημόσια”) σχολεία, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και τη μαζική πίεση των συνομηλίκων; Χρησιμοποιούνται άλλες ψυχολογικές και φυσικές μέθοδοι υποταγής, συμπεριλαμβανομένης της ακραίας προπαγάνδας, για τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας; Στο μυαλό μου, είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών των πραγμάτων.

Ζούμε σε έναν νέο κόσμο. Είναι ένας κόσμος βουτηγμένος στην τεχνολογία, στα επιβλαβή ραδιοκύματα, στη συνεχή προπαγάνδα, σε ένα σκόπιμα δηλητηριώδες περιβάλλον και με ακραία κρατικά κατασκευασμένη διαίρεση. Βομβαρδιζόμαστε από κάθε κατεύθυνση ταυτόχρονα, και η μη συμμόρφωση με τον δρακόντειο ολοκληρωτισμό παρουσιάζεται από κακόβουλες δυνάμεις ως απειλή για όλους. Το αποτέλεσμα είναι το μαζικό μίσος- όχι μίσος για μια ελεγχόμενη και κακή άρχουσα τάξη, αλλά μίσος μεταξύ μας.

Έχουμε βυθιστεί σε μια τόσο χαμηλή θέση, ώστε να μην μπορούμε να ορίσουμε έναν άνδρα ή μια γυναίκα χωρίς να δεχτούμε μεγάλο έλεγχο. Οι τομείς της οικονομίας, της ιατρικής, της βιολογίας, της επιστήμης γενικά, όλων των σκληρών επιστημών στην πραγματικότητα, και της ψεύτικης “ιολογίας”, έχουν καταληφθεί από εκείνους που έχουν μόνο ένα τελικό σχέδιο- αυτό είναι να ελέγχουν τους πάντες και να ελέγχουν τον κόσμο. Οι λεγόμενες σκληρές επιστήμες δεν είναι πλέον σκληρές επιστήμες, καθώς κάθε συμπέρασμα μπορεί να αλλάξει κατά βούληση ή να χειραγωγηθεί για να ταιριάζει σε οποιαδήποτε ατζέντα, υποβιβάζοντας τα πάντα σε μια θέση σύγχυσης και μαλακής επιστήμης με την καθαρή έννοια του ορισμού. Με άλλα λόγια, τίποτα δεν γίνεται αποδεκτό ως γεγονός εκτός από τη φαντασία.

Είναι καιρός να αναζητούμε μόνο την αλήθεια, και είναι καιρός να αποφεύγουμε όλα τα άλλα. Είναι καιρός να προστατεύσουμε και να αγκαλιάσουμε όση παράδοση και πραγματική ιστορία μας έχει απομείνει. Είναι καιρός να αποκαλύψουμε τις ανοησίες ως ανοησίες, αντί να προσπαθούμε να τους αναγκάσουμε όλους να αποδεχτούν το απαράδεκτο. Ο άνδρας είναι άνδρας και η γυναίκα είναι γυναίκα. Δεν μπορεί κανείς απλά να χτυπήσει τα δάχτυλά του και να γίνει κάτι που δεν είναι. Η πραγματική βιολογία δεν μπορεί να αγνοηθεί, ούτε μπορεί να τροποποιηθεί για να ταιριάζει στους σημερινούς ανέμους της ηλιθιότητας.

Είναι επίσης σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η προώθηση της ελπίδας χωρίς αδιάσειστα πραγματικά στοιχεία που να την υποστηρίζουν, μπορεί να είναι περισσότερο επιβλαβής παρά επωφελής. Τα καλά νέα είναι φανταστικά, και η αισιοδοξία είναι υπέροχη, αλλά το να τα βγάζεις από το πουθενά εν μέσω της πιο αποτρόπαιας κατάστασης που αντιμετώπισε ποτέ η ανθρωπότητα, δεν αποτελεί λύση, αλλά βλάβη για την κοινωνία γενικότερα, ειδικά δεδομένης της πολύ αδύναμης, αξιολύπητης και πολιτικά ορθής νοοτροπίας αυτού του παγκόσμιου κοπαδιού προβάτων. Αυτή η στάση αναπαράγει ακόμη περισσότερη απάθεια.

Πολλά εκατομμύρια, και πολύ πιθανόν δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα μπορούσαν να πεθάνουν δεδομένων των σημερινών μας συνθηκών και των προφανών φρικαλεοτήτων που μπορεί να αντιμετωπίσουμε στο εγγύς μέλλον. Αυτές περιλαμβάνουν ενέσεις βιολογικών όπλων, μαζικές ελλείψεις τροφίμων που σκόπιμα δομούνται και εφαρμόζονται από τις κυβερνώντες “ελίτ”, κρατικά παραγόμενη ενεργειακή έλλειψη, απειλές πολέμου (συμπεριλαμβανομένου του εμφυλίου πολέμου), γεγονότα με ψεύτικες σημαίες που έχουν σκοπό να δημιουργήσουν μαζικό φόβο, στρατιωτικό νόμο και παρακολούθηση όλων των πτυχών της ζωής και των κινήσεων κάθε ατόμου. Έρχονται κοινωνικές πιστωτικές βαθμολογίες, η ψηφιοποίηση και ο νομισματικός έλεγχος επιδιώκονται επιθετικά, και σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής στο εγγύς μέλλον σχεδιάζεται να υπόκειται στην ανοησία της ψεύτικης ανθρωπογενούς (για τον κοινό άνθρωπο) “κλιματικής αλλαγής”- η οποία είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο, και η βάση της προσπάθειας για παγκόσμιο αποπληθυσμό και πλήρη έλεγχο από τους λίγους.

Όλοι εκείνοι που φαίνεται να έρχονται στα συγκαλά τους, και υποτίθεται ότι “ξυπνούν”, δεν θα αποτελέσουν παράγοντα σε οποιαδήποτε προσπάθεια για ελευθερία και ανεξαρτησία, εκτός αν μιλήσουν, ασκήσουν ανοιχτή διαφωνία, και πουν όχι σε οποιαδήποτε κρατική προπαγάνδα και εντολή- τώρα και στο μέλλον. Στην πραγματικότητα, το να παραμείνετε αδιάφοροι σε αυτούς τους καιρούς δεν είναι μόνο αντιπαραγωγικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτό που επιθυμούν τα αφεντικά σας. Το να λέτε ότι είστε ξύπνιοι και αμφισβητείτε την πραγματικότητα είναι εντελώς άσχετο αν δεν αναλάβετε δράση. Το να σκέφτεστε ότι τα πράγματα είναι λάθος δεν αρκεί, πρέπει να δράσετε σύμφωνα με αυτό που ξέρετε ότι είναι σωστό, προκειμένου να αλλάξετε το status quo. Αυτό δεν απαιτεί επιθετικότητα σε αυτό το σημείο, αλλά απαιτεί θάρρος. Χωρίς το θάρρος των μαζών- χωρίς να αντιταχθούμε σε αυτό που ξέρουμε ότι είναι λάθος, είμαστε όλοι καταδικασμένοι σε μια ζωή δουλοπαροικίας.

Μην ελέγχεστε και μην επιτρέπετε να αμφισβητείται η λογική, γιατί οι ζωές όλων μας εξαρτώνται από το να σταματήσουμε αυτό το τέρας που λέγεται κράτος.