Στην διάρκεια του 3ήμερου εθνικού πένθους για το ναυάγιο ανοικτά της Πύλου (διεθνή ύδατα), αισθάνθηκα να διακατέχομαι από μια ιδιάζουσα αμφιθυμία.

Α)

Στο απυρόβλητο έμειναν επίσης οι «πολιτισμένοι ανθρωπιστές» της Δύσης, τα κυριλέ ανθρωποειδή, η απαξιωμένη Ε. Ένωση , ο ξεδοντιασμένος ΟΗΕ, οι απαράδεκτες ΜΚΟ, οι ΗΠΑ, καθώς και οι ποικιλώνυμοι εμπλεκόμενοι φορείς ή ιδιώτες, που έχουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες.                                                                                                       Εξέχουσα θέση κατέχει η πεφιλημένη  μας Τουρκία.

Κοντολογίς: οι πραγματικά ανήθικοι ευθυνόμενοι για τις (λαθρο)μεταναστευτικές ροές και οι υπάνθρωποι δουλέμποροι, δεν απασχολούν, (ως αποκλειστικά ευθυνόμενοι) τους εν Ελλάδι Έλληνες και Ελληνόφωνους Παράγοντες (;). Για ό,τι αποτρόπαιο συμβαίνει –ακόμα και εκτός χώρας – δεν φταίνε οι ξένοι , αλλά κάποιοι δικοί μας, εδώ στο εσωτερικό.  Προϋπόθεση βέβαια να είναι … κομματικοί αντίπαλοι (!). Το αντεθνικό , παράλογο και γελοίο του πράγματος, έχει και … ουρά: Στην Αθήνα έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας με πανό όπως : «Ανοιχτά σύνορα για πρόσφυγες και μετανάστες» (!). Συνελήφθησαν 21 άτομα (2 ανήλικοι) οι οποίοι αγνοούν βέβαια κατά που πέφτει η Πύλος.  Όσο για τα (ανοιχτά) σύνορα, εκτιμώ ότι θα πρέπει να θωρακιστούν.  Ο φράχτης πχ στον Έβρο, πρέπει  να ψηλώνει διαρκώς, και μάλιστα τόσο, όσο θα κονταίνει το εθνικό ανάστημα εκείνων των Ελληνόφωνων που απαιτούν –αντεθνικά – ανοιχτά, αφύλαχτα, απροστάτευτα σύνορα. Φαίνεται πως για μια μερίδα συμπολιτών μας –που μιλούν Ελληνικά – ευθύνεται βασικά η … Ελλάδα μας  (όχι: τους). Αίσχος!. (Κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου: Έστω ότι ευθύνεται η Πατρίδα μας, η οποία μπορούσε / «τους είχε»  αλλά δεν τους έσωσε. Εκεί θα έπρεπε να επικεντρωθούν και αυτό να αναδείξουν;). Προδήλως την διεθνή πορεία ξεπεσμού , κατολίσθησης , ναυαγίου , ακολουθούμε πρόθυμα και εμείς με το δικό μας ελληνικό σκάφος.

Μόνο που (άφρονες, κομματικοποιημένοι, και κομματοκατευθυνόμενοι), φροντίζουμε να ανοίγουμε τρύπες προκειμένου να βουλιάξουν ταχύτερα οι συνεπιβαίνοντες κομματικοί μας αντίπαλοι (!). Θεωρώ ως περιττή, υπερβολική , την κήρυξη τριήμερου εθνικού πένθους. Εκτός και αν έγινε για λογαριασμό των … φίλων και συμμάχων μας (Δυτικών και Ανατολικών) οι οποίοι ευθύνονται για το ανθρώπινο δράμα. Αλλά, τότε , θα έπρεπε να τους καλέσουμε να πενθήσουν μαζί μας. (σ.σ  Σκέπτομαι πως αν για κάθε τι που συμβαίνει στον πλανήτη Γη, πενθούσαμε εμείς, τότε θα έπρεπε 365 μέρες το χρόνο να είχαμε μεσίστιες σημαίες, μαύρα περιβραχιόνια, υπολειτουργούσες δημόσιες υπηρεσίες. Ακόμη θα χάναμε την μοναδική ευκαιρία (όπως χάθηκε τώρα) να μην ξαναγίνει μελλοντικά , debate, άρα να μην γελάσει το πικραμένο χείλι μας.

          Β)  Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σκέλος της αμφιθυμίας που αισθάνθηκα και το οποίο με παρωθεί να εισηγηθώ τον ετήσιο μεσίστιο κυματισμό της Σημαίας μας. Ο λόγος είναι η –επαναλαμβανόμενη – διαπίστωση της νοσηρής  νοοτροπίας, της άφατης αμετροέπειας, της αηδιαστικής υποκρισίας, της αξιοδάκρυτης κομματοεξάρτησης , του εγγενούς διχασμού που μας διακατέχουν και μας κατατρύχουν.

 ΥΓ: Το κομματικό μας ναυάγιο –κατάντια μας- επιβάλλει διαρκές –ετήσιο – πένθος με μεσίστιες τις Σημαίες μας.

        Ευελπιστώ πως αντικρίζοντας μεσίστιες τις Σημαίες μας και αναλογιζόμενοι το πώς φθάσαμε ως εδώ, ίσως οδηγηθούμε στην ελληνοπρεπή απόφαση να υψώσουμε ψηλά την Σημαία στον ιστό της.

        Και– μαζί –να υψώσουμε και το δικό μας εθνικό ανάστημα !……