Η αλαζονεία του ΝΑΤΟ, δεν του επιτρέπει να δει το παιχνίδι του πρώην στελέχους της KGB και νυν προέδρου της Ρωσικής Κοινοπολιτείας Βλάντιμιρ Πούτιν

Όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να παίξουν «βρώμικο» παιχνίδι στον Πούτιν με μαριονέτα την Ουκρανία, κάλεσαν τους κορυφαίους αναλυτές του ΝΑΤΟ, της CIA, της NSA και του FBI προκειμένου ν’ αναλύσουν τον πρόεδρο της Ρωσίας. Πίστευαν ότι έτσι θα έβρισκαν τις αδυναμίες του τις οποίες θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν ώστε να κάνουν το παιχνίδι τους πιο εύκολο. Έκαναν όμως ένα τραγικό λάθος. Παρέβλεψαν μία από τις βασικές εκπαιδεύσεις της KGB: την «υγροποίηση«!

Τι είναι η «υγροποίηση»;

Είναι μία βασική εκπαίδευση που εφήρμοσε η KGB και που ακολουθείται κι από τη διάδοχό της FSB. Με αυτήν, οι πράκτορες μαθαίνουν πώς να προσαρμόζονται σε καταστάσεις και να βρίσκονται πάντα τρία βήματα μπροστά από τους αντιπάλους τους. Να γίνονται δηλαδή σαν το νερό, το οποίο προσαρμοζόμενο μπορεί να μετατραπεί σε υγρό (νερό), ημιστερεό (χιόνι), στερεό (πάγος) και αέριο (ατμός). Μπορούν να προβλέπουν τις επόμενες κινήσεις των αντιπάλων κι αναλόγως να δρουν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι τα δύο αγαπημένα επιτραπέζια παιχνίδια των Ρώσων είναι το σκάκι και το ντόμινο. Δύο παιχνίδια που απαιτούν «υγροποίηση» και στρατηγική. Και τα δύο χρησιμοποιούν παγίδες προκειμένου κάποιος παίχτης να κερδίσει.

Αντίθετα, στις ΗΠΑ, αγαπημένο παιχνίδι είναι το πόκερ. Ένα παιχνίδι που βασίζεται στην μπλόφα και στην τύχη. Εκτός αν παίζεις με σημαδεμένη τράπουλα. Αλλά ο Πούτιν δεν είναι χαρτί που μπορείς να σημαδέψεις. Και δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι η Ρωσία έχει να επιδείξει τους καλύτερους «διπλούς πράκτορες» παγκοσμίως, οι οποίοι καταφέρνουν να πείσουν τις μυστικές υπηρεσίες άλλων χωρών ότι δουλεύουν γι’ αυτούς, αλλά στην πραγματικότητα δουλεύουν για τη ρωσική κυβέρνηση.

Ίσως να είναι λίγο μεγάλος ο πρόλογος που έκανα, αλλά τον έκανα για να μπείτε κατά κάποιον τρόπο στην «ψυχοσύνθεση» του Ρώσου Προέδρου. Όσο γίνεται δηλαδή. Αλλά πίσω από αυτήν την εκπαίδευση, κρύβεται όλο το «παιχνίδι» που έπαιξε ο Πούτιν στο ΝΑΤΟ με όπλο τη Wagner. Κι η αλήθεια είναι πως όλοι πέσαμε στην παγίδα, ώσπου συνειδητοποίησα ότι τελικά αλλού ήταν η ουσία κι έτσι επικοινώνησα με τους κατάλληλους ανθρώπους οι οποίοι μου επιβεβαίωσαν ότι όντως αλλού παιζόταν το παιχνίδι.

Μια σκακιέρα με πολλούς παίχτες

Από την αρχή της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία, ο Ρώσος Πρόεδρος βασίστηκε ιδιαίτερα στην ιδιωτική ομάδα Wagner του Πριγκόζιν. Η ομάδα Wagner, ενισχύθηκε αργότερα με τις «μαύρες χήρες» του Καντίροφ. Αυτές οι δύο ομάδες, προσέφεραν ευελιξία στο ρωσικό στρατό, καθώς δεν είχαν τις «δεσμεύσεις» που επιβάλλουν οι «κανονισμοί εμπλοκής». Εκτός αυτού ήταν η αιχμή του δόρατος για την κατάληψη του Ντονμπάς και των άλλων νοτιοανατολικών ρωσόφωνων περιοχών της Ουκρανίας.

Η ανάληψη της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας από τον Σεργκέι Σοϊγκού, ήταν μία κίνηση ενίσχυσης του μετώπου. Ωστόσο, δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα: ο Σοϊγκού ήθελε όλη τη δόξα για τον εαυτό του. Κάπου εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα με την Wagner και το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας. Οι προστριβές δεν ήταν λίγες. Αυτό ήταν κάτι που εντόπισε από νωρίς η CIA και θέλησε να το εκμεταλλευτεί. Και τότε ήταν που ο Πούτιν έστησε την παγίδα. Μία παγίδα που χρειάστηκε το συντονισμό τεσσάρων ανθρώπων: του Πούτιν, του Προέδρου της Λευκορωσίας Λουκασένκο, του Καντίροφ και του Πριγκόζιν!

Το όλο σκηνικό στήθηκε σε μόλις τρεις ημέρες!

Η CIA πλησίασε τον Πριγκόζιν, λίγο αφ’ ότου ο Σοϊγκού αρνήθηκε να στείλει εξοπλισμό στους Wagner, θέλοντας να τον δωροδοκήσει. Η «δυσαρέσκεια» του αρχηγού της Wagner, θα ήταν ένα ισχυρό κίνητρο για ν’ «αλλάξει στρατόπεδο». Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις που ο Πούτιν παρακολουθούσε στενά. Ο Πριγκόζιν, έδειχνε να κάμπτεται κι η CIA του έδωσε 45 εκ. δολάρια και ράβδους χρυσού, τις οποίες εκείνος τις μετέφερε στο γραφείο του.

Σε αυτό το σημείο, είναι η σειρά του Καντίροφ να παίξει το ρόλο του. Δείχνει ενοχλημένος και δυσαρεστημένος κι εμφανίζεται να λέει στον Πριγκόζιν να σταματήσει τις «εμπορικές συναλλαγές» και να συνεχίσει τον αγώνα.

Το ΝΑΤΟ έπεσε στην παγίδα, πιστεύοντας ότι τα χρήματα της CIA έπιασαν τόπο. Αυτό που είχε ζητηθεί από τον Πριγκόζιν, ήταν να στραφεί κατά του Κρεμλίνου. Αυτό και έγινε. Ξαφνικά και χωρίς τον απαραίτητο οπλισμό, η Wagner «καταλαμβάνει» το Ροστόφ και «κινείται για Μόσχα». Ο Καντίροφ εμφανίζεται για δεύτερη φορά στη σκηνή και ζητάει από τον Πριγκόζιν να σταματήσει την προέλαση. Κάπου εδώ, μπορούμε να φανταστούμε το Λευκό Οίκο να πανηγυρίζει, πιστεύοντας ότι έχει καταφέρει ένα ισχυρό χτύπημα κατά του Πούτιν.

Είναι η σειρά του Ρώσου Προέδρου να βγει στο «σανίδι». Βγάζει έναν πύρινο λόγο για τους προδότες της Ρωσίας που θα τιμωρηθούν αυστηρά και τα νατοϊκά κοράκια «φιλιούνται – αγκαλιάζονται» από τη χαρά τους. Όλο το θέατρο είναι εξαιρετικά πειστικό και τα συστημικά ΜΜΕ αρχίζουν να διαδίδουν ότι ήρθε το τέλος του Πούτιν…

Έχει φτάσει όμως η ώρα να παίξει το δικό του ρόλο κι ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλεξάντρ Λουκασένκο, ο οποίος παίρνει το ρόλο του ειρηνευτή – διαπραγματευτή και «παλεύει να συμβιβάσει» τις δύο πλευρές. Η χαρά των νατοϊκών και του Λευκού Οίκου, μετατρέπεται σε ψυχρολουσία. Από πού ξεφύτρωσε αυτός; Πώς;

Ήταν ένας ακόμη «αστάθμητος παράγων» που τα σαΐνια της CIA δεν είχαν προβλέψει…

Η τελική φάση του σχεδίου του Πούτιν, τώρα ξεκινούσε. Ο κλοιός άρχισε να σφίγγει κι οι νατοϊκοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν.

Ο Εισαγγελέας της Μόσχας ασκεί «ποινική δίωξη» κατά του Πριγκόζιν κι εκείνος «βρίσκει καταφύγιο» στη Λευκορωσία. Οι Wagner «επιστρέφουν στις θέσεις τους» κι ο Πούτιν επιτρέπει στον Λουκασένκο να «δώσει άσυλο» στον αρχηγό της Ομάδας Wagner. Ή τουλάχιστον αυτό φάνηκε προς τα έξω…

Οι πραγματικοί λόγοι της «εξέγερσης» της Wagner κι ο ρόλος της Λευκορωσίας

Όλα αυτά καλά κι ωραία μέχρι εδώ. Γιατί όμως έπρεπε ο Πούτιν να καταστρώσει ένα τόσο μακιαβελικό σχέδιο; Πού αποσκοπούσε;

Αρχικά, ο ένας στόχος ήταν ο ίδιος ο Σοϊγκού, ο οποίος έχοντας άγνοια για το σχέδιο του Ρώσου Προέδρου, έτριβε τα χέρια του πιστεύοντας ότι επί τέλους θα μπορούσε να κινηθεί όπως ήθελε και να πάρει όλη τη δόξα με το μέρος του. Όμως, όλο αυτό το σκηνικό, έφερε αποδοκιμασία στο πρόσωπό του από το ρωσικό λαό, που τον θεώρησε υπεύθυνο για την «εξέγερση» της Wagner. Έτσι, τα χέρια του Πούτιν λύθηκαν και πλέον μπορεί να τον αντικαταστήσει χωρίς πολλές ερωτήσεις, αφού μέχρι πριν δεν ήταν εύκολο να το κάνει δεδομένου ότι ο στρατηγός αποτελούσε προσωπική του επιλογή.

Το μέλλον για τον Σοϊγκού, προβλέπει συνταξιοδότηση. Τη θέση του αναμένεται να πάρει κάποιο από τα παλιά στελέχη της πρώην KGB ώστε να μπει η επέμβαση στην Ουκρανία στην τελική της ευθεία. Στόχος, η αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ και η κατάληψη του Κιέβου. Αυτός θα είναι ο πρώτος πόλεμος που θα χάσουν οι ΗΠΑ μετά το Βιετνάμ. Το κύρος του αμερικανικού στρατού θα πληγεί ανεπανόρθωτα, εκτός αν οι νατοϊκοί «ρίξουν τα μούτρα τους» και μπουν σε διαπραγματεύσεις. Κάτι που είναι πολύ αμφίβολο να το κάνουν, καθώς αυτό θα έφερνε τη Ρωσία σε θέση ισχύος, με τις ΗΠΑ να μαζεύουν τα ψίχουλα από το πάτωμα αναγνωρίζοντας τον Πούτιν ως μόνο πλανητάρχη.

Η Wagner τώρα…

Η Wagner ανεπίσημα έχει ενταχθεί στο ρωσικό στρατό. Δηλαδή ανεπίσημα έχει διαλυθεί. Η ομάδα πλέον έχει αναλάβει έναν δύσκολο διπλό ρόλο, στον οποίο θα υποστηριχθεί από τα στρατεύματα του Καντίροφ. Ο ένας ρόλος, είναι να αναλάβει τις δύσκολες αποστολές μέσα στο Ουκρανικό έδαφος, με στοχευμένες προελάσεις. Ο ρωσικός στρατός θα αναλάβει τη διατήρηση των κερδισμένων εδαφών, την αρωγή στους πολίτες και τις συλλήψεις. Ουσιαστικά το ρόλο που έχει μέχρι τώρα. Επίσης, εκτός από τις δυνάμεις του Καντίροφ, οι Wagner θα ενισχυθούν από ξηράς με ομάδες Σπέτσνατζ (επίλεκτες ειδικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού) κι από αέρος με σμήνη Sukhoi.

Για να καταλάβετε το δεύτερο κομμάτι που έχουν αναλάβει οι Wagner, θα πρέπει πρώτα να δούμε το γιατί ενεπλάκη η Λευκορωσία στην παγίδα που έστησε ο Πούτιν.

Ο Λουκασένκο είναι πιστός στον Πούτιν. Η Λευκορωσία, είναι σε διαδικασία ένταξης στην Κοινοπολιτεία Ρωσικών Κρατών και φυσικά στους BRICS. Το «αντίπαλο δέος» του WEF (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) του Klaus Schwab. Αυτό σημαίνει ότι είναι απόλυτος σύμμαχος της Ρωσίας. Η γεωγραφική θέση της Λευκορωσίας (βλ. χάρτη πιο πάνω) είναι τέτοια που επιτρέπει στη Ρωσία να έχει άμεση πρόσβαση στις φιλοδυτικές χώρες (Πολωνία, Φινλανδία κλπ) που έχουν εκφράσει εχθρικές διαθέσεις κατά της Ρωσίας. Συνεπώς, ο Λουκασένκο, δίνει ελεύθερο πεδίο πρόσβασης στη Ρωσία από τα βόρεια της Ουκρανίας αλλά ταυτόχρονα τη βάζει πιο κοντά στο ευρωπαϊκό έδαφος.

Κι εδώ είναι το δεύτερο μέρος του έργου της Wagner.

Όπως ανέφερα πιο πάνω, η Wagner είναι ιδιωτική «παραστρατιωτική» ομάδα κι όχι επίσημος κρατικός στρατός. Κι όπως ανέφερα επίσης, μια τέτοια ομάδα δίνει ευελιξία στο ρωσικό κράτος. Ο επίσημος ρωσικός στρατός, δεν μπορεί να μπει επίσημα στο έδαφος της Λευκορωσίας για δύο λόγους:

1. Αν μπει απρόσκλητος θα θεωρηθεί εχθρική πολεμική πράξη και το ΝΑΤΟ θα βρει ευκαιρία να κατηγορήσει και πάλι τον Πούτιν.
2. Αν μπει με πρόσκληση, το ΝΑΤΟ αυτόματα θα στρέψει την προσοχή του στη Λευκορωσία, βάζοντάς την στην άλλη άκρη της κάννης του.

Για να αποφευχθούν οι παραπάνω σκόπελοι, μία ιδιωτική ομάδα που «λαμβάνει άσυλο» στη Λευκορωσία, είναι η ιδανική λύση! Με αυτήν τη λύση, ο Πούτιν εξασφαλίζει:

1. Πρόσβαση σε ευρωπαϊκό έδαφος με άμεσους στόχους την Πολωνία και τη Φινλανδία.
2. Πρόσβαση στα βόρεια της Ουκρανίας, όταν έρθει η ώρα της γενικής επίθεσης.
3. Εγγύτερη πρόσβαση στη Γερμανία η οποία αύξησε τον εξοπλισμό της.
4. Αποκλεισμό διαφυγής νατοϊκών στρατευμάτων από νότια (Κριμαία), ανατολικά (Ρωσία) και βόρεια (Λευκορωσία), δημιουργώντας έτσι μία και μοναδική πρόσβαση διαφυγής (Πολωνία) η οποία όμως μπορεί ανά πάσα στιγμή να χτυπηθεί από βαλλιστικούς πυραύλους.

Με απλά λόγια, η αλαζονεία των νατοϊκών, τους οδήγησε στο να περικυκλωθούν από παντού, αφήνοντας ως μόνη διέξοδο την… «άνευ όρων παράδοση». Έναν εξευτελισμό που θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει από το 2021 ή ακόμη κι από την αρχή της ρωσικής επέμβασης το Φεβρουάριο του 2022. Και τώρα είναι πολύ αργά για να φύγουν με το κεφάλι ψηλά. Ή θάνατος, ή άνευ όρων παράδοση. Αυτές είναι οι επιλογές που πλέον τους δίνει ο Πούτιν.

Στο μεταξύ, οι δυνάμεις της Wagner έχουν εξοπλιστεί ήδη με Iskadar, S300, S400 και S500, ενώ παράλληλα η Ρωσία πρόκειται σύντομα να δώσει όπλα επισήμως στη Λευκορωσία, τα οποία ανεπισήμως θα ενισχύσουν τις δυνάμεις των Wagner που έχουν «ζητήσει άσυλο» στη χώρα.

Το ΝΑΤΟ, έχει υποσχεθεί να στείλει F16 στην Ουκρανία, με την Lockheed και τη Δανία να προσφέρονται να εκπαιδεύσουν τους Ουκρανούς πιλότους με την αρωγή του ΝΑΤΟ… Μόνο που υπάρχει πρόβλημα… Κανείς δεν μπορεί να εκπαιδευτεί σε F16 μέσα σε ένα μήνα… Ειδικά αν οι πιλότοι είναι τόσο άχρηστοι όσο οι Ουκρανοί… Κάπως έτσι την πάτησαν και με τα Leopard τα οποία ήταν σαν «ακίνητοι στόχοι» για το ρωσικό στρατό, αφού οι Ουκρανοί δεν μπορούσαν να τα λειτουργήσουν.

Κι έτσι το ΝΑΤΟ πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο κι έπεσε στο λάκκο που άνοιξε για τον Πούτιν… Το τέλος του πολέμου είναι προδιαγεγραμμένο μετά από αυτό…