Σημείωση: Σε μια σειρά από άρθρα, έχω προσφέρει αδιάσειστα στοιχεία ότι οι θάνατοι που αποδίδονται στο COVID-19 μπορούν να εξηγηθούν χωρίς αναφορά σε ιό. Επιπλέον, όποια πλεονεκτήματα και αν έχουν οι “εναλλακτικές θεραπείες”, δεν βλέπω πειστικές αποδείξεις ότι η δράση τους έχει σχέση με την “εξουδετέρωση ενός ιού”.
Ολόκληρη η τραγική, εγκληματική, δολοφονική, ηλίθια, φάρσα απάτη του COVID βασίζεται σε εκατό χρόνια ιατρικής Rockefeller – μια φαρμακευτική τυραννία στην οποία ο μόνιμος τίτλος είναι:
ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, ΕΝΑ ΜΙΚΡΟΒΙΟ.
Αυτό είναι το σύνθημα που είναι χαραγμένο στην πύλη του ιατρικού καρτέλ.
-Χιλιάδες λεγόμενες ξεχωριστές ασθένειες, η καθεμία από τις οποίες προκαλείται από ένα μεμονωμένο μικρόβιο.
“Σκοτώστε κάθε μικρόβιο με ένα τοξικό φάρμακο, προλάβετε κάθε μικρόβιο με ένα τοξικό εμβόλιο”.
Ελλείψει αυτών των εκατό ετών ψευδούς επιστήμης και προπαγάνδας, η προώθηση του COVID-19 θα είχε περάσει σαν κακόγουστο αστείο. Μερικά ξινά γέλια και μετά τίποτα, εκτός από ανθρώπους που θα συνέχιζαν τις ζωές τους.
Η συνολική υγεία ενός μεμονωμένου ανθρώπου έχει να κάνει με παράγοντες εντελώς άσχετους με “μία ασθένεια, ένα μικρόβιο“.
Όπως ανέφερα, για παράδειγμα, στο τέλος ενός πρόσφατου άρθρου-
“Το συνδυασμένο ποσοστό θανάτων από οστρακιά, διφθερίτιδα, κοκκύτη και ιλαρά σε παιδιά έως δεκαπέντε ετών δείχνει ότι σχεδόν το 90% της συνολικής μείωσης της θνησιμότητας μεταξύ 1860 και 1965 είχε συμβεί πριν από την εισαγωγή των αντιβιοτικών και την ευρεία ανοσοποίηση. Εν μέρει, η ύφεση αυτή μπορεί να αποδοθεί στη βελτίωση της στέγασης και στη μείωση της μολυσματικότητας των μικροοργανισμών, αλλά μακράν ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η υψηλότερη αντίσταση του ξενιστή λόγω της καλύτερης διατροφής”. Ivan Illich, Medical Nemesis, Bantam Books, 1977
Και Robert F Kennedy, Jr.: “Μετά από εκτενή μελέτη ενός αιώνα καταγεγραμμένων δεδομένων, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων και οι ερευνητές του Johns Hopkins κατέληξαν στο συμπέρασμα: ‘Έτσι, οι εμβολιασμοί δεν ευθύνονται για την εντυπωσιακή μείωση της θνησιμότητας από μολυσματικές ασθένειες που παρατηρήθηκε στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα’”.
“Ομοίως, το 1977, οι επιδημιολόγοι (και σύζυγοι) John και Sonja McKinlay του Πανεπιστημίου της Βοστώνης δημοσίευσαν στο περιοδικό Millbank Memorial Fund Quarterly τη θεμελιώδη εργασία τους σχετικά με τον ρόλο που έπαιξαν τα εμβόλια (και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις) στη μαζική μείωση της θνησιμότητας κατά 74% που παρατηρήθηκε τον εικοστό αιώνα: “The Questionable Contribution of Medical Measures to the Decline of Mortality in the United States in the Twentieth Century” (“Η αμφισβητήσιμη συμβολή των ιατρικών μέτρων στη μείωση της θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες τον εικοστό αιώνα”).
“Σε αυτό το άρθρο, το οποίο παλαιότερα ήταν υποχρεωτικό ανάγνωσμα στις ιατρικές σχολές των ΗΠΑ, οι McKinlays επεσήμαναν ότι το 92,3% της μείωσης της θνησιμότητας συνέβη μεταξύ 1900 και 1950, πριν από την ύπαρξη των περισσότερων εμβολίων, και ότι όλα τα ιατρικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των αντιβιοτικών και των χειρουργικών επεμβάσεων, “φαίνεται ότι συνέβαλαν ελάχιστα στη συνολική μείωση της θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1900 περίπου – αφού σε πολλές περιπτώσεις εισήχθησαν αρκετές δεκαετίες αφότου είχε ήδη αρχίσει μια αξιοσημείωτη μείωση και δεν είχαν καμία ανιχνεύσιμη επίδραση στις περισσότερες περιπτώσεις””.
Το πώς λειτουργεί στην πραγματικότητα το ανοσοποιητικό σύστημα (αν πρόκειται για σύστημα) είναι πέρα από τις τρέχουσες ιατρικές υποθέσεις.
“Τ-κύτταρα, Β-κύτταρα, ουδετερόφιλα, μονοκύτταρα, κύτταρα φυσικών δολοφόνων, πρωτεΐνες” συγκολλούνται σε μια ιστορία χωρίς ανάσα για μια στρατιωτική μηχανή που επιτίθεται σε μικροβιακούς εισβολείς. Σπρώξε-τράβηξε. Αναζήτησε και κατάστρεψε.
Η αντίληψη ότι ΑΥΤΟ είναι που δημιουργεί την υγεία είναι ανόητη.
Η θετική ζωτικότητα είναι αυτό που μας κρατά υγιείς.
Μερικοί παράγοντες θετικής ζωτικότητας βρίσκονται στον τυραννικό κατάλογο του COVID για το τι πρέπει να καταλυθεί: οικονομική επιβίωση, ανοιχτή ανάμειξη φίλων και οικογένειας, άνθρωποι που κοιτάζουν (ξεσκέπαστοι) τους ανθρώπους, ανοιχτή επικοινωνία χωρίς φόβο λογοκρισίας.
Η διατροφή και οι βασικές συνθήκες υγιεινής είναι βασικοί παράγοντες ζωτικότητας, φυσικά.
Και μετά έχουμε τον Σκοπό της Ζωής – πού διοχετεύουν οι άνθρωποι τη δημιουργική τους ενέργεια;
Προφανώς, η ελευθερία από επιβλαβείς ιατρικές θεραπείες είναι απαραίτητη για την άνθηση της ζωτικότητας.
Η καταστολή της ΖΩΗΣ, προκειμένου να σταματήσει ένα υποτιθέμενο μικρόβιο, είναι θεσμοθετημένος θάνατος.
Η σύγχρονη ιατρική εκτίθεται συγκλονιστικά σε μια ανασκόπηση που έχω αναφέρει δεκάδες φορές τα τελευταία 10 χρόνια: Συγγραφέας είναι η αείμνηστη διάσημη γιατρός δημόσιας υγείας στο Johns Hopkins, Barbara Starfield, και έχει τίτλο: “Είναι η υγεία των ΗΠΑ πραγματικά η καλύτερη στον κόσμο;”. Δημοσιεύθηκε στο Journal of the American Medical Association στις 26 Ιουλίου 2000.
Διαπίστωσε ότι, κάθε χρόνο στις ΗΠΑ, το ιατρικό σύστημα σκοτώνει 225.000 ανθρώπους.
Ανά δεκαετία, ο αριθμός των νεκρών θα ανέλθει σε 2,25 εκατομμύρια ανθρώπους.
Αυτό δεν θα το βρείτε στις εκθέσεις του CDC.
Το 2009, πήρα συνέντευξη από την Dr. Starfield. Τη ρώτησα αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε αναλάβει μια σημαντική προσπάθεια για την αντιμετώπιση των θανάτων που προκαλούνται από την ιατρική στην Αμερική και αν της είχε ζητηθεί να συμβουλεύσει την κυβέρνηση σε μια τέτοια προσπάθεια.