Στο ρεπορτάζ του ο Guardian, αναφέρεται στο πώς η Ελλάδα κατάφερε με ένα αποδεκατισμένο σύστημα υγείας από τη δεκαετή οικονομική κρίση, να διατηρήσει τον ρυθμό εξάπλωσης του κορονοϊού, «με πολύ χαμηλότερο αριθμό θανάτων από πάρα πολλά άλλα Ευρωπαϊκά κράτη»

Ένα εκτενές ρεπορτάζ με αρκετά πλούσιο φωτογραφικό υλικό έκανε ο Guardian σε ένα ελληνικό νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό, το νοσοκομείο Σωτηρία. Το βρετανικό ΜΜΕ κατέγραψε από πρώτο χέρι τη μάχη των ανθρώπων της πρώτης γραμμής και των ασθενών στη χώρα που κέρδισε, μέχρι στιγμής, τη μάχη με τον ιό.

Αφιέρωμα Guardian: Πώς η Ελλάδα κερδίζει τη μάχη του κορονοϊού

Στο ρεπορτάζ του ο Guardian, αναφέρεται στο πώς η Ελλάδα κατάφερε με ένα αποδεκατισμένο σύστημα υγείας από τη δεκαετή οικονομική κρίση, να διατηρήσει τον ρυθμό εξάπλωσης του κορονοϊού, «με πολύ χαμηλότερο αριθμό θανάτων από πάρα πολλά άλλα Ευρωπαϊκά κράτη».

Η επικεφαλής της κλινικής Covid-19 του νοσοκομείου Σωτηρία Γιώτα Λουρίδα εξηγεί πώς ασχολήθηκε με την πανδημία και τα βήματα που ακολούθησε η χώρα για να αποφύγει ενδεχόμενες καταστροφικές συνέπειες. Η κυρία Λουρίδα εξηγεί ότι ακόμη και σήμερα, η Ελλάδα είναι πίσω και σε επίπεδο νοσοκομείων και στην πρωτοβάθμια υγεία, ενώ οι ελλείψεις είναι υπαρκτές και σε επίπεδο κλινών ΜΕΘ.

Σύμφωνα με την ίδια στόχος ήταν «πώς θα καταφέρει το σύστημα υγείας να τα βγάλει πέρα σε μια πανδημία».Τα λόγια της συγκλονίζουν: «Πέρα από την κούραση που είχε αθροιστεί, μια ψυχική κούραση, δεν κοιμόμασταν, δεν προλαβαίναμε να φάμε, δεν προλαβαίναμε να πάμε σπίτι μας, νιώθαμε ότι κάναμε μια τρύπα στο νερό».

Η Δρ. Αντωνία Κουτσούκου, επικεφαλής της ΜΕΘ, παραδέχθηκε ότι το εγχείρημα είχε και πολύ δύσκολες στιγμές: «Υπήρξαν στιγμές μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, ιδίως όταν χρειάστηκε να δούμε ασθενείς να καταλήγουν χωρίς να είναι οι δικοί τους δίπλα να τους αποχαιρετήσουν. Αυτό με έχει τραυματίσει».

Η φυσιοθεραπεύτρια Γεωργία Κολοφωτιά μίλησε για συγκινητικές στιγμές που έζησε αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε. Χρησιμοποιεί δε το παράδειγμα ενός ασθενούς. Περίμενε να δει έναν άνθρωπο ηλικιωμένο, ωστόσο ήταν ένας άνθρωπος 50 ετών, που είχε δίπλα του φωτογραφία της οικογένειάς του και σημείωμα, ότι τον περιμένουν να γυρίσει στο σπίτι. Αυτό της δημιούργησε απαιτήσεις, αλλά την όπλισε και με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα.