«Έχουμε όλοι δυο ζωές:
Την πραγματική, αυτή που ονειρευόμαστε
στην παιδική μας ηλικία,
αυτή που συνεχίζουμε να… ονειρευόμαστε μεγάλοι,
στο βάθος της ομίχλης…
Και την ψεύτικη, αυτή που ζούμε
στις συναλλαγές μας με τους άλλους.
Που είναι η πρακτική, η χρήσιμη,
αυτή που την τελειώνουμε στο φέρετρο.

Στην πρώτη δεν υπάρχουν φέρετρα, θάνατοι…
Μόνο εικόνες των παιδικών μας χρόνων:
Μεγάλα βιβλία χρωματιστά, για να δεις κι όχι για να διαβάσεις
Μεγάλες σελίδες χρωματιστές, για να θυμάσαι αργότερα.

Στην πρώτη είμαστε εμείς,
Στην πρώτη ζούμε.

Σ’ αυτή πεθαίνουμε.
Και ζωή σημαίνει αυτό ακριβώς.

Αυτή τη στιγμή, λόγω αηδίας, ζω στην πρώτη…»