Η Σύνοδος Κορυφής (1-2/10/20) απέδειξε, για μια ακόμη φορά, πόσο πολιτικά γελοία είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορεί να επιβάλλει, έστω και ανώδυνες, κυρώσεις σε μια τρίτη χώρα, την Τουρκία. Δεν μπορεί να προσφέρει ούτε την ελάχιστη ουσιαστική βοήθεια σε δύο κράτη – μέλη της, την Ελλάδα και την Κύπρο, που υφίστανται, για χρόνια, την τουρκική επιθετικότητα.
Μπορεί μόνο να κάνει αμφίσημες δηλώσεις που παραπέμπουν τη λύση των σημερινών προβλημάτων στο μέλλον, αν και όταν υπάρξει ομοφωνία. Θα ξανασυζητήσει για την Τουρκία τον προσεχή Δεκέμβριο.
Η ΕΕ είναι ένας «πολιτικός νάνος» που δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστική γεωπολιτική επιρροή. Το μόνο που έχει συνηθίσει να κάνει είναι να προσπαθεί να «δωροδοκήσει» τους άλλους διεθνείς παίκτες προκειμένου να εναρμονιστούν με τα συμφέροντά της. Έτσι, στο Κείμενο Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής, υπόσχεται στην Τουρκία, «αν είναι καλό παιδί», να δρομολογήσει τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης, τη διευκόλυνση του εμπορίου, τις διαπροσωπικές επαφές (κατάργηση βίζας) και τη συνεργασία σε ζητήματα μετανάστευσης.
Όλα αυτά θα έχουν οικονομικό όφελος για την Άγκυρα και οι Ευρωπαίοι ελπίζουν «να τσιμπήσει». Το πιθανότερο είναι ότι και τα οικονομικά οφέλη θα εισπράξει και τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της θα συνεχίσει να υλοποιεί.
Η Τουρκία περνάει αλώβητη και από αυτήν τη Σύνοδο Κορυφής. Θα συνεχίσει να παραβιάζει καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο και να κάνει υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά του Α. Αιγαίου. Θα συνεχίσει να διατηρεί σε ισχύ την απειλή πολέμου (casus belli) αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ν.μ. Θα συνεχίσει να θεωρεί νόμιμο το τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο. Θα συνεχίσει τις εξερευνήσεις και γεωτρήσεις μέσα στην οριοθετημένη κυπριακή ΑΟΖ. Θα συνεχίσει τις υβριδικές επιχειρήσεις με τη διοχέτευση λαθρομεταναστών – εποίκων σε Ελλάδα και Κύπρο και άλλα πολλά.
Παράλληλα θα αρχίσει τις διερευνητικές επαφές, που δεν μπορούν να έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, με στόχο να ρίξει την ευθύνη της αποτυχίας τους στη δήθεν αδιάλλακτη Αθήνα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος έχασαν μια ακόμη μάχη και «μυαλό δε λένε να βάλουν». Οι «ισχυροί σύμμαχοι» που θα τους προστάτευαν από την τουρκική επιθετικότητα, ούτε θέλουν ούτε μπορούν, γιατί απλώς στην Ευρωβαβέλ είναι αδύνατον να συνεννοηθούν. Η ηγεμονεύουσα στην ΕΕ φιλοτουρκική η Γερμανία δίνει το τέμπο.
Η Αθήνα πήγε στη Σύνοδο Κορυφής έχοντας «βάλει αυτογκόλ από τα αποδυτήρια». Δήλωνε προκαταβολικά, ως μη όφειλε, ότι οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός. Αποδέχτηκε τις διερευνητικές επαφές πριν τη Σύνοδο Κορυφής επιτρέποντας έτσι στο Βερολίνο και τους συμμάχους του να επικαλεστούν ότι οι κυρώσεις δε θα ευνοήσουν το διάλογο που τώρα αρχίζει. Αυτή η ΕΕ είναι για τα «μπάζα». Ο Ελληνισμός δεν μπορεί να στηρίζεται σ’ αυτήν για να αντιμετωπίσει ένα αναθεωρητικό κράτος που επιδιώκει να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη και θέλει να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Περισσότερη αξιοπιστία από την ΕΕ ως σύνολο, μπορούν να έχουν διακρατικές συμφωνίες με μεμονωμένες χώρες όπως η Γαλλία, η Αυστρία ή χώρες εκτός της Ένωσης όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ.
Ο Κ. Μητσοτάκης και ο Ν. Αναστασιάδης, ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, δήλωσαν απόλυτα ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής. Ο μηχανισμός προπαγάνδας και τα στρατευμένα μέσα ενημέρωσης θα αναλάβουν στη συνέχεια να κάνουν «πλύση εγκεφάλου» στους πολίτες. Αθήνα και Λευκωσία δεν τόλμησαν να ασκήσουν, από κοινού, veto σ’ όλες τις αποφάσεις της ΕΕ μέχρι ότου επιβληθούν στην Τουρκία αυστηρές κυρώσεις και όχι χάδια. Δεν τόλμησαν να στείλουν την ΕΕ σε υπαρξιακή κρίση προκειμένου να υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα. (Βλέπε σχετικά άρθρα «Veto τώρα» και «Ελληνική και τουρκική ατζέντα»).
Όπως το 2010 στην Ελλάδα, όπως το 2013 στην Κύπρο, όπως το 2018 (Συμφωνία των Πρεσπών), όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις οι εγχώριες πολιτικές ηγεσίες προτάσσουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης και όχι αυτά του Ελληνισμού. Αν αυτό δεν αλλάξει σύντομα το έθνος των Ελλήνων θα αντιμετωπίσει απόλυτο υπαρξιακό κίνδυνο.