Σύμφωνα με την Δύση, ένας “καλός” Ρώσος ηγέτης πρέπει να αποδυναμώσει τη Ρωσία και να τη κάνει να είναι εξαρτημένη, ο Πούτιν κάνει το αντίθετο -κάνει τη Ρωσία ισχυρή και ανεξάρτητη, είναι επομένως «κακός» για τη Δύση.
Η Δύση μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί ως ομάδα που συγκεντρώνει τις αγγλοσαξονικές χώρες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά χωρίς τα Βαλκάνια.
Επιπλέον, δεν είναι καθόλου αυτό που η ίδια ή τα μέσα προπαγάνδας της θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Καθ ‘όλη την ιστορία της Ευρώπης, διαφορετικές εξουσίες διαδέχτηκαν η μία την άλλη.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε
μια νέα ισορροπία δυνάμεων μέχρι τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Στη συνέχεια ακολούθησαν σχεδόν δύο δεκαετίες αχαλίνωτης δυτικο-αμερικανικής επέκτασης στο κενό εξουσίας που ακολούθησε. Η επέκταση αυτή τέθηκε σε αμφισβήτηση ξαφνικά το 2008, με τον πόλεμο στη Γεωργία. Αυτή είναι -πολύ ωμά απλοποιημένη- η ιστορία που προηγείται της σημερινής εποχής μας. Τότε, γιατί λοιπόν η Δύση μισεί κυριολεκτικά τη Ρωσία;
Λοιπόν, κάθε φορά που μια δύναμη στην Ευρώπη -και αργότερα στον κόσμο- ήταν κοντά στην επίτευξη μιας δεσπόζουσας θέσης στο σύνολο ή σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης ή του κόσμου, είναι η Ρωσία -στον εικοστό αιώνα η ΕΣΣΔ- η οποία έβαλε τέρμα στην επέκτασή της. Η επέλαση του γερμανικού Τάγματος των Τευτόνων Ιπποτών διακόπηκε από τον Αλέξανδρο Γιαροσλάβιτς Νιέφσκι στο δέκατο τρίτο αιώνα, ο Σουηδός βασιλιάς Κάρολος XII νικήθηκε στη Πολτάβα στο δέκατο όγδοο αιώνα, ο Ναπολέων το 1812, η Βρετανική Αυτοκρατορία κρατήθηκε μακριά από την Κεντρική Ασία και την Κίνα στο δέκατο ένατο αιώνα, η Γερμανία διακόπηκε δύο φορές στον εικοστό αιώνα στη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου και ιδιαίτερα του Δεύτερου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπόρεσαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι όλες αυτές οι δυνάμεις μισούν τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, δημιούργησαν το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα παραφέρονται κατά της Ρωσίας με το πρόσχημα της κρίσης στην Ουκρανία. Ο μακροπρόθεσμος στόχος της Δύσης ήταν ανέκαθεν η παγκόσμια κυριαρχία σε μία ή την άλλη μορφή: η Νότια Αμερική ήταν πρώτα μια ισπανική και πορτογαλική αποικία, στη συνέχεια, μια “πίσω αυλή” της Βόρειας Αμερικής. Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, απελευθερώθηκαν.
Η Μέση Ανατολή διαμελίστηκε και εξακολουθεί να διατηρείται κάτω από το ζυγό φιλοδυτικών δικτατόρων, των καλών δικτατόρων -των “δικών μας”, έλεγε ο Κίσινγκερ- σε αντίθεση με τους κακούς -που εθνικοποίησαν το πετρέλαιο- και είναι καταραμένοι που έχουν αυτό το πόρο στις χώρες τους.
Η Αφρική έχει χωριστεί σε μικρά κομμάτια και απελευθερώθηκε μόνο μετά από πολλούς ανταρτοπόλεμους -όπου πολλές χώρες έλαβαν υποστήριξη από τη Σοβιετική Ένωση, η Ινδία ήταν βρετανική αποικία για εκατό χρόνια, η Κίνα είχε χωριστεί σε μερικά τεμάχια, αλλά διασώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη σοβιετική υποστήριξη.
Κάθε φορά, η Ρωσία/Σοβιετική Ένωση ακύρωσε τα δυτικά σχέδια.
Δυστυχώς, η Σοβιετική Ένωση προδόθηκε από μέσα, αντί να κερδίσει τον εκδημοκρατισμό και την ανανέωση, η Δύση είχε το ελεύθερο πεδίο για να επιτύχει τα όνειρά της. Αλλά, όπως ήδη το είπα, ένας άνθρωπος έβαλε τέλος σε αυτά πριν από μερικά χρόνια.
Σκεφτείτε ό,τι θέλετε για τον Πούτιν, αλλά και από την ιστορική άποψη, είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο των τελευταίων εβδομήντα χρόνων.
Το όραμά του για έναν πολυπολικό κόσμο, στον οποίο οι χώρες BRICS παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι το καρφί στο φέρετρο των δυτικών φιλοδοξίων.
Υπό την εντολή του ως πρόεδρος ή ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, ο ίδιος υποστήριξε συνεχώς την απελευθέρωση της Νότιας Αμερικής από την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών, απελευθέρωσε την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, απέτρεψε άμεσες επιθέσεις κατά του Ιράν και της Συρίας.
Τώρα πρέπει να οδηγήσει την κρίση στην Ουκρανία/Νοβορωσία σε μια διπλωματική λύση με αποτέλεσμα, είτε ένα ουδέτερο ομοσπονδιακό κράτος στην Ουκρανία με ίσα δικαιώματα για τους ρωσόφωνους πολίτες, είτε μια ελεύθερη Νοβορωσία, συμπεριλαμβανομένων των εδαφών ανατολικά του Δνείπερου και της Υπερδνειστερίας.
Επομένως, το γεγονός ότι η Δύση οργάνωσε και κατεύθυνε το ναζιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο δεν θα έπρεπε πραγματικά να εκπλήσσει κανέναν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Δύση είναι γεμάτα ψέματα προς τους δικούς τους λαούς – η αλήθεια πρέπει να κρυφτεί με κάθε κόστος.
Υπάρχει κανείς σήμερα που αμφιβάλλει ότι οι δυτικές κυβερνήσεις μισούν τη Ρωσία;
Επιτρέψτε μου να σας δώσω δύο παραδείγματα: στις 365 ημέρες του έτους, η ΕΕ έχει επιλέξει τις 9 του Μάη [8 του Μάη για μας στη Γαλλία, ημέρα του εορτασμού της νίκης επί του ναζισμού, NDT] για να γιορτάσουν την Ημέρα της Ευρώπης!
Γιατί; Για να αραιώσει και να μειώσει το ρόλο της ΕΣΣΔ στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, φυσικά, και για να ξεχάσουν οι άνθρωποι -αλλά, δεν θα ξεχάσουμε! Επιπλέον, πρόσφατα, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, η Δύση, μέσω της επιρροής της στον οργανισμό αντι-ντόπινγκ της WADA, απαγόρευσε τη συμμετοχή Ρώσων αθλητών μετά από κατηγορίες – αναπόδεικτες – κατηγορώντας τους για ντόπινγκ. Την ίδια στιγμή, πολλοί δυτικοί αθλητές, οι οποίοι φυσικά απάτησαν και αποδείχτηκαν ένοχοι για ντόπινγκ κατά τη διάρκεια προηγούμενων δοκιμών, επιτρέπεται να συμμετέχουν, όπως ο Τζάστιν Γκάτλιν [ασημένιο μετάλλιο στα 100μ στο Ρίο NDT].
Ναι, η Ρωσία είναι διαφορετική, αρνείται να υποταχτεί στη «νέα παγκόσμια τάξη» και κερδίζει όλο και περισσότερους υποστηρικτές. Αρνείται να παίξει σύμφωνα με τους κανόνες της Δύσης, κανόνες που η Δύση αλλάζει κατά βούληση όταν της ταιριάζουν. Η Ρωσία είναι απλά η Ρωσία, και λόγω αυτού η Δύση την μισεί όπως και το νεογέννητο της: τη Νόβαρωσία.
Νικόλαος Νικολαΐδης (Nicholas Nicholaides)
σχόλιο Γ.Θ : Εάν η Ρωσία δεν ήταν Ορθόδοξη αλλά προτεσταντική, παπική ή και άθεη, δεν θα αντιμετωπιζόταν από την Δύση με το μίσος που αντιμετωπίζεται εδώ και αιώνες. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε την Βυζαντινή ιστορία γα να δούμε τις τρομακτικές ομοιότητες της Βυζαντινής μας Πατρίδας με την Ρωσία του σήμερα. Κάποτε το ρόλο που έχει σήμερα η Ρωσία τον είχαμε εμείς…
Μεταφράστηκε από τα αγγλικά σε γαλλικά και εκδόθηκε από jj, διαβάστηκε από την Catherine για το γαλλόφωνο Saker.
Μετάφραση γαλλικά-ελληνικά από Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά Σημείωση από το γαλλόφωνο Sake
Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας συνδέεται με την κληρονομιά της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, ιδίως όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ της εξουσίας, της πίστης και του άτομου.
Όπως και ο μουσουλμανικός πολιτισμός, αυτή η Δόξα απορρίπτει σαφώς το σύστημα που η αγγλοσαξονική παγκοσμιοποίηση θέλει να επιβάλει στον πλανήτη.