Ας αφήσουμε την συζήτηση περί πολιτεύματος. Ας αγνοήσουμε τα δικαιώματα σε τιμές και τίτλους.

Οι εικόνες μίλησαν από μόνες τους.

Από την μια βλέπουμε μια όμορφη, σεβάσμια συμπεριφορά, αρχοντική και βασιλική από όλες τις απόψεις, άνδρες που ξέρουν να χαιρετίσουν, να σταθούν, να τιμήσουν τον ιερό χώρο, να κάνουν τον σταυρό τους, να μιλήσουν θερμά και με αγάπη για την Ελλάδα…κι απ’την άλλη μας πιάνει μια θλίψη όταν σκεφτόμαστε πως περνιούνται για ηγέτες της πατρίδας αυτοί που αποστρέφονται να ασπαστούν τον σταυρό και το Ευαγγέλιο, αυτοί που κάθονται σταυροπόδι στην εκκλησία, αυτοί που πάνε τάχα μου να να κάνουν σταυρό καί παίζουν μαντολίνο στην κοιλιά τους, αυτοί που στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου πιάνουν τα αχαμνά τους, αυτοί που δυσκολεύονται να ξεστομίσουν την λέξη”πατρίδα” και αναφέρονται αόριστα ” σε αυτόν τον τόπο”!

Δεν βρέχει! Μας φτύνουν! Μας φτύνουν και τους ψηφίζουμε ξανά και ξανά.

Συνηθίσαμε την κακογουστιά, τις κούφιες κουβέντες, τα αντεθνικά παραληρηματα. Η έλλειψη σεβασμού περνιέται για επαναστατική δράση και η απαξίωση των ιερών για πολιτική μαγκιά!!

Δεν είναι αυτό η Ελλάδα.

Είναι το ψευτορωμαιικο που τελειώνει.