Ομιλία του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν

© Προεδρική Διοίκηση της Ρωσίας

Διαβάστε ria.ru

Viktoria Nikiforova

Όλα μπερδεύτηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Μόλις ξύπνησαν στις σουίτες τους στη Νέα Υόρκη, οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο είδαν τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην τηλεόραση να ανακοινώνει μερική κινητοποίηση στη Ρωσία. Αυτό συνέπιπτε με προηγούμενες ειδήσεις σχετικά με δημοψηφίσματα στα απελευθερωμένα εδάφη της πρώην Ουκρανίας. Και όλη η ιστορία της Γενικής Συνέλευσης πήγε κατά διαόλου.

Οι λογογράφοι του Τζο Μπάιντεν έσπευσαν να ξαναγράψουν την ομιλία του, την οποία ο πρόεδρος των ΗΠΑ επρόκειτο να εκφωνήσει από το βήμα. Μετά την ομιλία του Πούτιν, εισήγαγαν μια καταδίκη της “επιθετικότητας” της Ρωσίας. Ειλικρινά, δεν το έχουμε συνηθίσει αυτό. Κάθε φορά που η χώρα μας προσπαθεί να προστατεύσει τους ανθρώπους από τους τρομοκράτες – είτε πρόκειται για τη Γεωργία, τη Συρία ή τώρα την Ουκρανία – μας αποδίδεται κάποιου είδους “επιθετικότητα”. Λες και πρέπει να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τους δυτικούς εταίρους μας να εκτοξεύουν ρουκέτες στις ειρηνικές πόλεις και τα χωριά μας μέρα μεσημέρι. Και δεν πρέπει να ανταποκριθούμε. Λοιπόν, δεν θα ξανασυμβεί.

Ακόμη και πριν από την ομιλία του Μπάιντεν στη Γενική Συνέλευση, η Washington Post τον συμβούλευσε να επιπλήξει “αποφασιστικά” τον Πούτιν για την Ουκρανία. Λοιπόν, για να είμαστε δίκαιοι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι νεαρός, οπότε δεν το έκανε πολύ καλά. Ο Μπάιντεν υπογράμμισε ότι η Ρωσία είναι μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και με τον τρόπο αυτό φέρεται να έχει “παραβιάσει τις βασικές αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ” με την ειδική Ρωσική επιχείρηση της στην Ουκρανία. Για τους Αμερικανούς, αυτό θα πρέπει να αποτελέσει μια αφορμή για να προσπαθήσουν να διευρύνουν το Συμβούλιο Ασφαλείας προσκαλώντας κάποιους νεοεισερχόμενους και αυξάνοντας τον αριθμό των μόνιμων και μη μόνιμων μελών του Συμβουλίου.

Αποτελούσε μακρόχρονη επιδίωξη του καθεστώτος της Ουάσινγκτον να σπρώξει μερικούς από τους πιο πιστούς υποτελείς του στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου για να δουλέψουν εκεί το μεροκάματό τους και να βοηθήσουν στην άσκηση πίεσης στη Ρωσία και την Κίνα.

Οι υποψηφιότητες για αυτό είναι οι πιο παράξενες – για παράδειγμα, η Γερμανία. Ο Olaf Scholz είναι πολύ ανοιχτός στην ιδέα. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θυμούνται τα τερατώδη εγκλήματα των ναζιστών εισβολέων. Και οι κληρονόμοι αυτών των τεράτων, που χύνουν σήμερα το αίμα του λαού μας στο Ντονμπάς, θέλουν ήδη να κυβερνήσουν τον κόσμο, θέλουν να είναι ανάμεσα στους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που ίδρυσαν τα Ηνωμένα Έθνη. Ο άλλος υποψήφιος – μην γελάτε – είναι η Ιαπωνία. Η μόνη χώρα στον κόσμο που κατάφερε πιθανότατα να σπάσει το ρεκόρ των Γερμανών για εγκλήματα πολέμου.

Αλλά δεν είναι σαφές πώς θα μπουν αυτοί οι προστατευόμενοι στο Συμβούλιο, αν η Ρωσία και η Κίνα, που έχουν υποφέρει αρκετά στην εποχή τους από τη Γερμανία και την Ιαπωνία, χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα βέτο τους. Έτσι, όλα αυτά είναι λόγια προς όφελος των φτωχών μέχρι στιγμής.

Ο Μπάιντεν επανέλαβε επίσης το παλιό σλόγκαν ότι “κανείς δεν απείλησε τη Ρωσία και κανείς δεν επιδίωξε σύγκρουση εκτός από τη Ρωσία. Και τώρα ο Πούτιν ξαφνικά “έκανε απερίσκεπτες πυρηνικές απειλές”.

Αποδεικνύεται ότι οι Αμερικανοί έριξαν δισεκατομμύρια στα ουκρανικά εδάφη, έστειλαν τόνους όπλων, εκπαίδευσαν αντάρτες, παρείχαν πληροφορίες, έστειλαν το στρατό τους εκεί με το πρόσχημα των “μισθοφόρων”. Αμερικανικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν για να σκοτώσουν Ρώσους. Κάποια παιδιά που μιλούσαν αγγλικά έσκιζαν ρωσικές σημαίες από τα κτίρια του Izyum. Και όλα αυτά δεν αποτελούσαν απειλή για τη Ρωσία. Όχι, είναι κατανοητό ότι η άνοια εξασθενεί δραματικά το μυαλό. Αλλά ποιος ήξερε ότι είχε εξαπλωθεί στους συντάκτες ομιλιών του Μπάιντεν;

Αναπάντεχα ειρηνικό ήταν το κομμάτι της ομιλίας που ήταν αφιερωμένο στην Κίνα. Οι τοπικοί αναλυτές ανέμεναν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα κήρυττε πόλεμο κατά της Κίνας. Αλλά το ρωσικό ζήτημα φάνηκε τόσο περίπλοκο, που έπρεπε να φρενάρουν την Άπω Ανατολή. Ο Μπάιντεν μουρμούρισε κάτι για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά διαβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ “δεν επιθυμούν σύγκρουση με την Κίνα”. Πράγματι, είναι δύσκολο να διεξάγεις πόλεμο σε δύο μέτωπα – εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας ταυτόχρονα.

Η αντίδραση στην ομιλία του Πούτιν στη Βρετανία ήταν ακριβώς η ίδια με αυτή των ΗΠΑ. Ο υπουργός Εξωτερικών της, Τζέιμς Κλίβερλι, περιέγραψε μια εικόνα ακατανόητης κατανόησης: “Ποτέ δεν απειλήσαμε τη Ρωσία, ποτέ δεν καταπατήσαμε την εδαφική της ακεραιότητα”. Πώς είναι; Και ο Μπεν Γουάλας θεωρούσε γενικά ότι το διάταγμα για μερική κινητοποίηση ήταν ένα σημάδι ότι “η εισβολή στην Ουκρανία απέτυχε”.

Δεν ξέρω αν ο Άγγλος υπουργός Άμυνας κοίταξε πρόσφατα τον παγκόσμιο χάρτη, αλλά θα ήθελα να του το ξεκαθαρίσω. Σε τρεις ημέρες, μετά τα δημοψηφίσματα, εκατομμύρια άνθρωποι σε 113.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους θα ενταχθούν στη Ρωσία. Αυτό είναι σχεδόν η μισή Μεγάλη Βρετανία, Μπεν. Μας ήρθε με εκπληκτικά λίγο αίμα – ο Ρώσος υπουργός Άμυνας ανέφερε ότι οι απώλειες του ρωσικού στρατού είναι λιγότερες από έξι χιλιάδες, ενώ οι απώλειες της AFU ξεπερνούν τις 60 χιλιάδες. Νομίζω ότι οι αποτυχίες φαίνονται κάπως διαφορετικές. Όταν φύγατε από το Αφγανιστάν με όλα τα στελέχη του ΝΑΤΟ, αυτό ήταν μια αποτυχία, ναι.

Το πιο ανησυχητικό ήταν η ομιλία του Πούτιν προς τον Παλαιό Κόσμο. Οι Ευρωπαίοι πέρασαν ώρες στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης γκρινιάζοντας για τις θέσεις τους. Ο υπαινιγμός ενός “ρόδου του ανέμου” που, αν μη τι άλλο, θα διέσπειρε την ακτινοβολία σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο ήταν τόσο σαφής όσο μπορεί να γίνει κατανοητός. Τελικά συνήλθαν και έδειξαν βαθιά ανησυχία.

Ο Μακρόν, ο οποίος καλούσε διαρκώς τον Πούτιν, δήλωσε ότι η απόφαση για μερική κινητοποίηση ήταν “λάθος”. Ο Olaf Scholz έκανε λόγο για “πράξη απελπισίας”. Ο Josep Borrell ζήτησε τη δίωξη όλων των Ρώσων που εμπλέκονται στην ειδική επιχείρηση γενικά. Φαίνεται επίσης ότι μας περιμένει άλλο ένα πακέτο κυρώσεων από την ΕΕ – είτε για τα δημοψηφίσματα, είτε για τις κινητοποιήσεις, είτε αθροιστικά, δεν ξέρουν. Όλα έμοιαζαν πολύ αξιολύπητα.

Ο αρχικός σκοπός αυτής της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η οποία έχει περιέλθει σχεδόν εξ ολοκλήρου υπό αμερικανική επιρροή, ήταν να “τιμωρήσει” αποδεδειγμένα τη Ρωσία. Η Ουάσινγκτον σχεδίαζε να σύρει στο πλευρό της τις χώρες του κόσμου που τόνιζαν την ουδετερότητα στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση. Αφενός, απειλούνταν με κατάρρευση των οικονομιών τους από κυρώσεις δεύτερης τάξης. Από την άλλη πλευρά, υπήρχε ψυχική πίεση: αν δεν μας υποστηρίξετε, θα προσπαθήσουμε να σας μετατρέψουμε σε παγκόσμιους παρίες.

Όπως εύστοχα δήλωσαν Κινέζοι δημοσιογράφοι, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει γίνει “όμηρος της Δύσης”. Αλλά τα απροσδόκητα νέα από τη Μόσχα άλλαξαν πολλά πράγματα. Οι ηγέτες των σημαντικότερων χωρών του κόσμου αρνήθηκαν να “περάσουν στο πλευρό του κόσμου”.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Μεξικού Μαρσέλο Εμπράρ ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και επιβεβαίωσε ότι ο πρόεδρος του Μεξικού Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ παραμένει προσηλωμένος στο σχέδιό του για ειρηνική επίλυση της αντιπαράθεσης στην Ουκρανία. Η μεξικανική ηγεσία αντιτίθεται επίσης στις αντιρωσικές κυρώσεις.

Στο ίδιο πνεύμα, ο πρόεδρος της Βραζιλίας Jair Bolsonaro μίλησε στη Γενική Συνέλευση. Απαίτησε από τις δυτικές χώρες να μην παρεμβαίνουν στο διάλογο και τη διευθέτηση της σύγκρουσης και καταδίκασε επίσης έντονα τις “μονοπολικές” κυρώσεις.

Η επίσημη Κίνα συμμερίζεται αυτές τις ειρηνιστικές φιλοδοξίες και καλεί επίσης σε διαπραγματεύσεις και επίλυση της σύγκρουσης. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι αμέσως μετά την ομιλία του Πούτιν ο Σι Τζινπίνγκ κάλεσε τους στρατιωτικούς της Κίνας, τους συμμετέχοντες σε ένα σεμινάριο εθνικής άμυνας, να προετοιμαστούν για στρατιωτική δράση. Δεν είναι περίεργο: οι Αμερικανοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μετατρέψουν την Ταϊβάν σε μια δεύτερη Ουκρανία. Όταν βρεθούν αντιμέτωποι με τον Κινεζικό στρατό ( PLA), οι εκπρόσωποι της Ουάσιγκτον θα σηκώσουν επίσης τα χέρια τους έκπληκτοι – καλά, πώς είναι δυνατόν, δεν σας απειλήσαμε…

Οι Κινέζοι πολιτικοί αναλυτές βλέπουν με κατανόηση την απόφαση του Πούτιν να κινητοποιηθεί μερικώς, αλλά παραδέχονται ότι αυτό καθιστά την ίδια την ιδέα των διαπραγματεύσεων παράλογη και θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε επέκταση της αντιπαράθεσης. Και όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος, τόσο πιο επικίνδυνος και απρόβλεπτος γίνεται. Μια παγκόσμια πυρηνική σύγκρουση διαφαίνεται στον ορίζοντα των γεγονότων.

Η Ουκρανία, το ατυχές πρόσχημα για μια παγκόσμια αντιπαράθεση, έχει ξεχαστεί εδώ και καιρό. Είναι σαφές ότι αυτό δεν οφείλεται στην Ουκρανία, αλλά στον κίνδυνο να προκαλέσει η Δύση, για τον εαυτό της και για ολόκληρο τον κόσμο, μια μεγάλη πυρηνική δύναμη. Και τώρα όλος ο κόσμος – από κορυφαίους πολιτικούς μέχρι πολεμιστές του καναπέ – συζητά, για δεύτερη μέρα, τη φράση του Πούτιν “Αυτό δεν είναι μπλόφα”.

“Δεν πιστεύω ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα”, πείθει ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι τα αφεντικά του. “Δεν θα υπάρξουν νικητές σε έναν πυρηνικό πόλεμο”, λέει ο Τζο Μπάιντεν. “Η Ρωσία θα χάσει σε μια πυρηνική σύγκρουση με το ΝΑΤΟ”, είναι βέβαιος ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ίαν Στόλτενμπεργκ. “Αν η Ρωσία απλώς βγάλει το κεφάλι της έξω, το ΝΑΤΟ θα το ξεριζώσει”, καταθέτει ο πρώην αναπληρωτής διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη στρατηγός Richard Shirrefe.

Σας ευχαριστούμε, το καταλάβαμε. Δεν περιμέναμε τίποτα άλλο. Είναι εδώ και καιρό προφανές ότι τα πράγματα στη Δύση είναι χάλια. Δεν υπάρχει τρόπος να βελτιώσουν την κατάστασή τους. Βλέπουν τη μόνη σωτηρία για τους ίδιους σε έναν ολοκληρωμένο παγκόσμιο πόλεμο. Θα ακυρώσει τα πάντα. Έτσι, μια άλλη εκστρατεία της Δύσης κατά της Ρωσίας με το πρόσχημα της υπεράσπισης της Ουκρανίας έχει ξεκινήσει.

Λοιπόν, υπάρχει μια περίεργη κανονικότητα στη μακραίωνη ιστορία της χώρας μας. Κάθε αιώνα παίρνουμε κάποιο δυτική πρωτεύουσα. Στον XVIII αιώνα πήραμε το Βερολίνο. Τον 19ο αιώνα πήραμε το Παρίσι. Τον 20ό αιώνα, το Βερολίνο και πάλι. Χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε τέτοια νίκη εξασφάλιζε την ειρήνη για πολλές δεκαετίες. Και ζήσαμε όμορφα. Και η Ευρώπη, αφού έφαγε μια κλωτσιά στα δόντια, σφουγγάρισε και συνέχισε να ζει απολύτως καλά. Υπήρχε ειρήνη παντού και καλή θέληση μεταξύ των ανθρώπων.

Πριν από εβδομήντα επτά χρόνια, οι πρόγονοί μας, με το τίμημα του αίματός τους, μας χάρισαν δεκαετίες ειρηνικής ζωής. Τώρα έχουν ξοδευτεί όλα. Ήρθε η ώρα να κατακτήσουμε ξανά τον κόσμο.