) Ας είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον μεταξύ μας. Το άγχος της εποχής μας δεν το γέννησε μόνο ο φονικός ιός covid-19 που ενέσκηψε πριν από ενάμιση χρόνο στη χώρα μας. Ούτε η αναθεωρητική διάθεση και επιθετικότητα της Τουρκίας στα ανατολικά σύνορά μας .

Δεν το προκάλεσε μόνο η προπαγάνδα των Σκοπιανών που ανήγαγε τον ”μακεδονισμό” σε ιστορική παραφροσύνη. Ούτε το βάρος συνείδησης των εθνικά ταπεινωμένων Ελλήνων που πούλησαν τα όσια και τα ιερά της Μακεδονίας μας στους παραχαράκτες της ελληνικής ιστορίας.

Δεν το προκάλεσε μόνο η πολιτική διαφθορά και η πικρή αίσθηση της απουσίας συναισθηματικής νοημοσύνης και φιλοπατρίας των πολιτικών μας. Ούτε η μαφία του οργανωμένου εγκλήματος και η ”οικεία”, ενδοοικογενειακή βία που σπέρνει ανασφάλεια στα σπίτια και τις γειτονιές μας.

Δεν το προκάλεσε μόνο η απαξίωση των αξιών και η σκλήρυνση της ελληνικής κοινωνίας, παράλληλα με την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της. Δεν το προκάλεσε μόνο η πείνα για δικαιοσύνη και η δίψα του κόσμου για αγάπη και ανθρωπιά που κρατούσαν αδιάσπαστους άλλοτε τους δεσμούς της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Δεν το προκάλεσε μόνο το εθνικό ταρακούνημα της πατρίδας μας απ’ τα εργαλειοποιημένα από την Τουρκία κύματα μεταναστών και προσφύγων που την κατακλύζουν. Ούτε ο υβριδικός πόλεμος που μας κήρυξε αυτή κλιμακώνοντας τις διεκδικήσεις της σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας.

Δεν το προκάλεσαν μόνο οι ανθρωποθυσίες των μνημονίων και τα αγκάθια που μπήγουν όλο και πιο συχνά στα πλευρά της Ελλάδας οι τουρκόφιλες οργανώσεις της μουσουλμανικής μειονότητας. Οργανώσεις που καλούν περιοδικά, όπως τώρα, σε… επαναστατικές διαδηλώσεις για τη διεκδίκηση της τουρκικότητας της Θράκης.

Το άγχος της εποχής μας το προκάλεσαν όλα αυτά μαζί, αλλά προπάντων η υστερική πλεονεξία των πολιτικών μας, η στομωμένη ηθική και η ξεφτισμένη εθνική τους ευαισθησία.

”Ευαισθησία” γεμάτη από σκόρπιες, κομματικές ιαχές σε γλώσσα δημόσιου λόγου στομφώδη που χρησιμοποιεί την παραμυθία ως μέσο πειθούς και εμποδίζει να ακουστεί παλλόμενη η φωνή της αλήθειας.

Η φωνή που μιλάει για την αδράνεια, την εθνική αγρανάπαυση και τον ξεπεσμό μας σε ρόλο ”δούλου”, καθ’ υπόδειξη των Μεγάλων που μας ετοιμάζουν νέα μνημόνια. Γι’ αυτό και μας θέλουν ”πρόβατα” υποταγμένα. Υποταγμένα και συμβιβασμένα με αποκοιμισμένη εθνική συνείδηση, για να μην έχουν τη δυνατότητα αύριο να μεταμορφωθούν σε λιοντάρια.

Με τα δεδομένα αυτά και όσο δεν κάνουμε προσπάθεια να αποτινάξουμε τον μοιραίο ζυγό που μας κρατάει σε διαρκή στασιμότητα, αδρανοποιημένους στα λιμνάζοντα ύδατα του βάλτου ο οποίος κατασκευάζει πλαστές αριστεροδεξιές συνειδήσεις – ”προοδευτικές” και ”δημοκρατικές”, αλλά κατά βάθος απολυταρχικές και εθνικά απομειωμένες – θα ζούμε σε ένα αιώνιο παρόν αμετάβλητο με μικρές πιθανότητες δημογραφικής επιβίωσης.

Και θα είναι αμετάβλητο το παρόν και το μέλλον αβέβαιο για όλους μας όσο οι εκάστοτε κυβερνώντες είναι ιδιοτελείς και ποδηγετούμενοι. Όσο δεν αφήνουν τη χώρα να αναπνεύσει εθνικά διεκδικώντας τα κατοχυρωμένα δικαιώματά της. Όσο δε δίνουν στη χώρα τον χώρο για να κινηθεί και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.

Τα όνειρα που δε ”σχεδίασαν” ο διεθνισμός της παγκοσμιοποίησης και ο πολυπολιτισμός της σύγχρονης εκπαιδευτικής μας πορείας, στο όνομα των οποίου όμνυαν και ομνύουν οι φιλομετανάστες πρώην και νυν κυβερνήτες μας.

Τα σχεδίασαν η ιστορική πορεία και οι ανάγκες της πατρίδας μας. Της πατρίδας, του λαού, του έθνους και της λαϊκής μας παράδοσης, που συγκροτούν τους τέσσερις ακρογωνιαίους λίθους της εθνικής υπόστασής μας.

Και εθνική υπόσταση σημαίνει προσωπική και εθνική ταυτότητα. Ταυτότητα ιστορική και πολιτιστική, κρατική, πολιτική και γεωγραφική. Σημαίνει σύνορα ηπειρωτικά και θαλάσσια που πρέπει να τα υπερασπιστούμε στο όνομα των προγόνων, των παιδιών και των παιδιών των παιδιών μας.

Αυτή, η εθνική μας υπόσταση, είναι το Άλφα και το Ωμέγα της ύπαρξής μας, αν θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες και όχι κομματάρχες ή φερέφωνα κομματαρχών που προσαρμόζουν τα συμφέροντα της πατρίδας τους στα συμφέροντα της κομματικής τους ομάδας.

Γιατί αν υπερισχύσει το τελευταίο, αυτόματα καταργούνται οι έννοιες ”κράτος” και ”δημοκρατία”, απ’ τη στιγμή που η κομματική νομενκλατούρα του εκάστοτε κόμματος που κυβερνά υποκαθιστά το κράτος και το λυμαίνεται, χειραγωγώντας παράλληλα την κοινή γνώμη, τον λαό για να μην αντιδρά υπερασπιζόμενος τα συμφέροντά του.

Και ο λαός που δεν αντιδρά και γίνεται πειθήνιο όργανο των αρχόντων του, δε διαφέρει σε τίποτα από τους βαρβάρους. Αυτό ας το έχουν υπόψη τους οι ευφάνταστοι συμπατριώτες μας που στο όνομα της αρχαιολατρείας έφτασαν να γίνουν Εθνικοί, ειδωλολάτρες και παγανιστές, απηνείς διώκτες του Χριστιανισμού και κομιστές παράλογων ιδεών χιτλερικού τύπου.

Έφτασαν να υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες υπήρξαν γεννήτορες όλου του Πλανήτη και του συνόλου του… Γαλαξία αγνοώντας πως ο Πλάτωνας είχε ξεκαθαρίσει στον ”Μενέξενο” – απευθυνόμενος σε όσους καταχρώνται τη δόξα των προγόνων τους (την επικαλούνται, δηλαδή, πέραν του δέοντος) για να καλύψουν τη δική τους αδυναμία – ότι:

”Το ‘μυστικό’ (της ανωτερότητας των Ελλήνων) δεν είναι θέμα τόπου και γονιδίων, αλλά ΤΡΟΠΟΥ και ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Οι αρχαίοι Έλληνες δανείστηκαν πολλά από άλλους σύγχρονους προς αυτούς πολιτισμούς, με την μόνη διαφορά πως ό,τι δανείστηκαν, το τελειοποίησαν στον μέγιστο βαθμό”.

Σε βαθμό που δεν άφηνε χώρο για ποδηγέτηση και αλλότριες επιρροές, ξένες προς τα ελληνικά ήθη, τα οποία θα τους εξίσωναν με τους βαρβάρους («..ό,τι περ αν Έλληνες Βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τούτο εις τέλος απεργάζονται..») .

Και επειδή η ιστορία κύκλους κάνει σε κάθε περίπτωση, με την ίδια Πλατωνική αντίληψη περιέγραψε ο Κωνσταντίνος Καβάφης την έλευση των ”βαρβάρων” και την αδυναμία των απογόνων της ελληνικής αρχαιότητας, την αδυναμία των Νεοελλήνων δηλαδή, να δώσουν λύση στις υποθέσεις τους.

Αδυναμία που φτάνει μέχρι τις μέρες μας και όλα δείχνουν πως θα συνεχιστεί και θα διαιωνιστεί σε όλα τα επίπεδα:

1. Σε επίπεδο δημοκρατίας (η οποία τείνει να εξοβελιστεί από μια ήρα ολιγαρχίας με στοιχεία απολυταρχίας που τη σκιάζει),

2. Σε επίπεδο εμπιστοσύνης του λαού στους εκλεγμένους κυβερνήτες (η έλλειψη της οποίας αναγκάζει το κράτος να χρησιμοποιεί ως δέλεαρ τα 150 ευρώ για να ”εξαγοράσει” την εμπιστοσύνη της νεολαίας ελέω του covid-19),

3. Σε επίπεδο καταπολέμησης της διαφθοράς, η οποία παρεμποδίζει την υγιή οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Και την παρεμποδίζει όσο στα κρατικά πόστα εμφιλοχωρούν άνθρωποι της ”αθηναϊκής ελίτ” (οικονομικής και πολιτικής) που δεν δείχνουν διάθεση να αντιμετωπίσουν την ”νόσο” της διασπάθισης δημοσίου χρήματος και κάνουν τα στραβά μάτια σε κομματικές ομάδες οι οποίες – ενδεδυμένες με την κομματική λεοντή – διεκδικούν λεόντειες απαιτήσεις σε βάρος των ταμείων του κράτους.

4. Σε επίπεδο Εξωτερικής πολιτικής και εθνικών θεμάτων, όπου έγινε ήδη το πρώτο έγκλημα (”συμφωνία Πρεσπών”) με την παράδοση του ονόματος, της γλώσσας και της ταυτότητας της Μακεδονίας στους παραχαράκτες της ιστορίας της (φορείς του αλυτρωτισμού των Σκοπίων) και ετοιμάζεται ένα δεύτερο.

Ένα δεύτερο έγκλημα με θύμα το Αιγαίο αυτή τη φορά στην Προκρούστεια κλίνη της Χάγης (”συνεκμετάλλευση”, δηλαδή διχοτόμηση, για καζάν καζάν μοιρασιά των ασημικών του Αιγαιακού Ελληνισμού με τους Τούρκους).

”Διαμερίσαντο” τα της πατρίδας ιμάτια και επί των ιματίων αυτής έβαλαν κλήρο…, δηλαδή. Αυτό επίκειται σαν συνέχεια της εθνικής ήττας στις Πρέσπες, για να παραφράσω το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο που μου τρυπά κάθε φορά την καρδιά, όταν το παραλληλίζω με τα σχέδια των ”προθύμων” της εξουσίας να στρώσουν χαλί στους Τούρκους διεκδικητές των κεκτημένων μας για να μοιραστούν μαζί τους τα ιστορικά, οικονομικά, ηθικά και πνευματικά ιμάτια της Ελλάδας του Αιγαίου…