Μερικές φορές φαίνεται ότι τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε τα πραγματικά σημαντικά πράγματα να μην μπαίνουν σε αυτά. Για παράδειγμα, ενώ εμείς γιορτάζαμε το παλιό νέο έτος στο σπίτι, η έκτη συνεδρίαση της Επιτροπής Αναθεώρησης των Υγειονομικών Κανονισμών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας διεξαγόταν αθόρυβα και απαρατήρητα στη Γενεύη.

Οι Υγειονομικοί Κανονισμοί είναι δεσμευτικοί στις 194 χώρες που απαρτίζουν τον ΠΟΥ – που στην πραγματικότητα είναι όλος ο κόσμος. Το 2020, μπορέσαμε να εκτιμήσουμε πλήρως πόσο παγκόσμια είναι η δύναμη του γραφείου της Γενεύης. Οι μάσκες, τα λουκέτα, οι κοινωνικές αποστάσεις, οι αλγόριθμοι θεραπείας του κοροναϊού, όλα μας υπαγορεύτηκαν από τον ΠΟΥ.

Στις συνεδριάσεις που άρχισαν στις 12 Ιανουαρίου, συζητήθηκαν τροποποιήσεις αυτών των ιδίων των Διεθνών Υγειονομικών Κανονισμών (ΔΥΚ). Θα εγκατασταθούν τελικά τον Μάιο. Αν κρίνουμε από το πόσο ήσυχα και συνεκτικά εξελίσσονται οι ακροάσεις και οι συζητήσεις, δεν υπάρχουν αντιθέσεις εντός του ΠΟΥ, οι τροποποιήσεις που θα υιοθετηθούν και θα είναι δεσμευτικές παγκοσμίως. Καμία συζήτηση, πόσο μάλλον επικύρωση, δεν προβλέπεται σε επίπεδο εθνικών αρχών. Κανείς δεν ενδιαφέρεται ούτε για τη γνώμη του λαού σε αυτά τα θέματα. “Ο γιατρός είπε: “Στο νεκροτομείο!” – στο νεκροτομείο”.

Είναι ενδιαφέρον ότι ένα μεγάλο μέρος των τροπολογιών προτάθηκε από την εκπροσώπηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη – η Ουάσινγκτον είναι εδώ και καιρός ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του ΠΟΥ. Ο κύριος ιδιώτης χορηγός αυτού του γραφείου είναι ο διαβόητος Αμερικανός πολίτης Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος εισφέρει ένα τεράστιο ποσό δολαρίων. Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης τον αποκαλούν «τον πιο ισχυρό γιατρό στον πλανήτη.

Πώς προτείνεται λοιπόν να αλλάξουν οι κανόνες; Ας ρίξουμε μια ματιά στον επίσημο ιστότοπο του ΠΟΥ. Πρώτον, η έννοια της «έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας» είναι εξαιρετικά ασαφής. Θα μπορούσε να είναι μια επιδημία ασθένειας, μια φυσική καταστροφή, μια κατάρρευση υποδομών, μια στρατιωτική σύγκρουση ή μια κοινωνική αναταραχή.

Δεύτερον, το σύστημα υποβολής εκθέσεων και παρακολούθησης των εθνικών κυβερνήσεων είναι αυστηρά προδιαγεγραμμένο. Κάθε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πρέπει να αναφέρεται αμέσως στο ΠΟΥ από το κράτος στο οποίο συνέβη η καταστροφή. Τονίζεται ότι πρέπει να αναφέρεται όχι μόνο η γενική φύση της νόσου, αλλά και η “γενετική αλληλουχία του ιού”. Η τροπολογία σχετικά με τις γενετικές αλληλουχίες έγιναν από τους Αμερικανούς.

Ωστόσο, ο ΠΟΥ μπορεί να λαμβάνει πληροφορίες για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης όχι μόνο από τις εθνικές πηγές υγείας αλλά και από άλλες. Ο οργανισμός δεν υποχρεούται να αποκαλύψει τις πηγές στην εθνική κυβέρνηση.

Αυτό που ακολουθεί είναι εκπληκτικό. Εντός 24 ωρών από την ειδοποίηση, οι κανονισμοί υποχρεώνουν τη χώρα στην οποία συνέβη το περιστατικό να συνεργαστεί με τον ΠΟΥ – στην πραγματικότητα, να αναθέσει σε τρίτους το σύστημα υγείας της.

Εάν η χώρα δεν συμφωνήσει εντός 48 ωρών, όλες οι πληροφορίες που λαμβάνονται από τη χώρα που θα κοινοποιηθούν από τον ΠΟΥ σε όλα τα κράτη μέλη. Δηλαδή, αποκαλύπτει πληροφορίες από την πιο ευαίσθητη, θα έλεγε κανείς, οικεία σφαίρα κάθε κράτους – για την υγεία των πολιτών του, για τους τοπικούς ιούς και λοιμώξεις καθώς και για τις περιβόητες “γενετικές αλληλουχίες” με τις αμερικανοί εταίροι αρέσουν να εργάζονται στα εργαστήριά τους. Όμορφο, έτσι δεν είναι;

Είναι σαφώς ορατό – το κείμενο των τροπολογιών το αναφέρει μάλιστα με έντονη γραφή – ότι οι εταίροι των ΗΠΑ αυστηροποιούν το καθεστώς ελέγχου του ΠΟΥ επί των εθνικών υπουργείων υγείας και των κυβερνήσεων. Εκεί που παλαιότερα έλεγαν, «ΠΟΙΟΣ μπορεί να κάνει αυτό και εκείνο», τώρα λένε, «ΠΟΙΟΣ κάνει αυτό και εκείνο.

Εναπόκειται στον γενικό διευθυντή του ΠΟΥ να καθορίσει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διεθνούς ενδιαφέροντος. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα είναι ο Tedros Adhan Gebreyesus.

Ο Δρ Τέντρος (του αρέσει να τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα) δεν είναι γιατρός και δεν έχει σπουδάσει ποτέ ιατρική. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας, δηλαδή διδάκτωρ – για τα λεφτά μας. Στην πατρίδα του, την Αιθιοπία, ήταν μέλος του ριζοσπαστικού Απελευθερωτικού Μετώπου του Τίγκρεϊ, μιας οργάνωσης που δραστηριοποιήθηκε στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Αφού ο Δρ Τέντρος διετέλεσε υπουργός Υγείας της χώρας του, οι συμπολίτες του τον κατηγόρησαν για γενοκτονία του λαού των Αμχάρων. Αχ, οι θυμωμένες γλώσσες είναι πιο τρομακτικές από ένα όπλο.

Η Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης που θα συσταθεί από τον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ θα είναι μια παγκόσμια ιατρική Επιτροπή Έκθεσης Ανάγκης. Θα αποφασίσει για τις διακοπές των μεταφορών και της εφοδιαστικής αλυσίδας, τις ταξιδιωτικές απαγορεύσεις, τις μεθόδους θεραπείας και πρόληψης – όλες σε παγκόσμια κλίμακα.

Η αναθεωρημένη ΔΥΚ θα ευθυγραμμιστεί με τη νέα συνθήκη για την πρόληψη της πανδημίας που πρόκειται να εγκριθεί το 2024. Φυσικά, η ιδέα της “πρόληψης της πανδημίας” έχει επίσης μια σαφώς αμερικανική προέλευση. Οι συνεργάτες έχουν ασχοληθεί ακούραστα με το θέμα σε υψηλό επίπεδο.

“Οι επόμενες πανδημίες θα είναι πολύ χειρότερες”, προειδοποιούσε επίσημο υπόμνημα του Λευκού Οίκου το 2021. “Μπορεί να απέχουμε μόνο λίγους μήνες από την επόμενη πανδημία”, επανέλαβε σήμερα ο προαχθείς Αμερικανός γιατρός Craig Spencer στους ανωτέρους του. – Είμαστε μόλις ένα γενετικό βήμα μακριά από έναν νέο ιό γρίπης που θα μας προσφέρει το είδος της καταστροφικής πανδημίας που δεν έχουμε ξαναδεί».

Αυτό είναι σίγουρα σύμπτωση, αλλά λίγες ημέρες πριν δημοσιευτεί το άρθρο του Spencer, το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης καταγγέλλει ότι ακούραστοι ερευνητές στο Εθνικό Εργαστήριο Λοιμωδών Νοσημάτων είχαν επεξεργαστεί τον κοροναϊό σε ένα πρωτοφανές ποσοστό θνησιμότητας 80 τοις εκατό. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση. Λοιπόν, ποιος θα το αμφισβητούσε;

Ας ξαναδούμε τις ημέρες. Ο ΠΟΥ σχεδιάζει να συγχωνεύσει τους νέους υγειονομικούς κανονισμούς με τη Συνθήκη για την πρόληψη της πανδημίας το 2024. Τι θα έχουμε το 2024; Σωστά, οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Το Δημοκρατικό Κόμμα γνωρίζει ότι δεν θα βάλει τον υποψήφιό του στον Λευκό Οίκο με δίκαιο τρόπο. Αλλά αν καταφέρουν να κλειδώσουν το εκλογικό σώμα και να του κάνουν πλύση εγκεφάλου με μια νέα πανδημία, ακόμη και ο Τζο Μπάιντεν έχει μια ευκαιρία.

Στην εξωτερική πολιτική, η πανδημία είναι ένα εργαλείο για να ασκηθεί πίεση σε μια χώρα που χρησιμοποιεί για την Ουάσιγκτον. Οι κατηγορίες του Λουκασένκο ότι δεν καταπολέμησε τον κοροναϊό ήταν ο πρόλογος για το αποτυχημένο Μαϊντάν της Λευκορωσίας.

Ή πάρτε την Κίνα. Πρώτον, οι Αμερικανοί, που οι ίδιοι δημιούργησαν τον κοροναϊό, τον κατηγόρησαν. Στιγματοποίησαν το Πεκίνο στα μέσα ενημέρωσης, απαίτησαν αποζημιώσεις. Η Κίνα ντρόπιασε όλους τους επικριτές και πέτυχε μηδενική επίπτωση της νόσου, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια επιπλήχθηκε για τα λουκέτα. Αφού καταργήθηκαν τα λουκέτα, άρχισε η κινδυνολογία ότι όλοι θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν. Απόλυτα ψέματα, φυσικά, αλλά ποιος νοιάζεται – ζούμε σε μια εποχή μετά την αλήθεια.

Οποιαδήποτε πανδημία – πραγματική ή φανταστική – γίνεται αμέσως δικαιολογία για την Ουάσιγκτον να επιτεθεί στον αντίπαλό της. Σήμερα, ο ΠΟΥ θα βοηθήσει ενεργά σε αυτό.

Είναι περίεργο ότι η Ρωσία αποβλήθηκε σχεδόν από κάθε δυνατό διεθνή οργανισμό, αλλά όχι από τον ΠΟΥ, μετά την έναρξη λειτουργίας του ΠΟΥ. Σημαίνει ότι χρειάζονται κάτι από εμάς. Ίσως οι παροιμιώδεις “γενετικές αλληλουχίες”;

Δεν είναι πολύ σαφές γιατί εμείς οι ίδιοι παραμένουμε στο γραφείο της Γενεύης και συνεχίζουμε να το χρηματοδοτούμε γενναιόδωρα, με εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Πόσοι από εμάς υπήρξαν μέλη τέτοιων οργανώσεων, όπου οι Αμερικανοί κατέλαβαν αθόρυβα τους διοικητικούς πόρους, πόσα πληρώσαμε για την ιδιότητα του μέλους, τι θυσίες κάναμε και τι βγήκε από αυτό;

Η ΠΟΕ δεν προστάτευσε τη χώρα μας από εντελώς άγριες, παράνομες οικονομικές κυρώσεις, το ΔΝΤ δεν απαγόρευσε την κλοπή των αποθεματικών μας. Η WADA εκφοβίζει τους αθλητές μας εδώ και χρόνια, μη γνωρίζοντας τι άλλο να σκεφτεί για να μας προσβάλει και να μας ταπεινώσει.

Πολύ περισσότερο που δεν υπάρχει κανένα πρακτικό όφελος από τον ΠΟΥ. Η εγχώρια ιατρική κληρονόμησε το ευφυές σύστημα υγειονομικής περίθαλψης του Semashko, το οποίο ζήλευαν και μιμήθηκαν άλλες χώρες καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Αυτό το σύστημα μας επέτρεψε να νικήσουμε τις πιο επικίνδυνες λοιμώξεις και ιούς, να παρέχουμε κινητήρια ιατρική περίθαλψη στον πληθυσμό μιας τεράστιας χώρας και να βελτιώσουμε την πρόληψη ασθενειών – αλλά ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες αυτές είναι πράγματα που πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπιστούν οικονομικά.

Γιατί χρειαζόμαστε αυτές τις αριστερές, αντιεπιστημονικές καινοτομίες του ΠΟΥ, που διευθύνει έναν διδάκτωρ με αμφίβολο ιστορικό; Στη Γενεύη έχουν σκεφτεί να καταγράψουν τον έρωτα ως ψυχική διαταραχή, να ονομάσουν την ομοφυλοφιλία ως κανόνα και να καταργήσουν τον διαχωρισμό σε άνδρες και γυναίκες – όχι, αυτό δεν είναι αστείο, εκεί αναγκάζουν επίσημα τους επαγγελματίες της ιατρικής να αναγνωρίσουν την ποικιλομορφία των φύλων.

Πρόσφατα άκουσα μια συζήτηση στο ραδιόφωνο σχετικά με το νέο νόμο μας που απαγορεύει την παρένθετη μητρότητα για τους αλλοδαπούς. Μου ζητήθηκε να μιλήσω για το θέμα αυτό από έναν εμπειρογνώμονα του ΠΟΥ, Ρώσο πολίτη, φυσικά. Η εν λόγω κυρία είπε ότι ο νόμος «υιοθετήθηκε από το συναίσθημα», ήταν άκαιρος και περιττός. “Κοιτάξτε όμως”, αναρωτήθηκε η παρουσιάστρια, “γιατί αυτά τα παιδιά μπορούν να καταλήξουν σε οικογένειες του ίδιου φύλου στο εξωτερικό. Έτσι δεν είναι;” Λοιπόν, τι το σπουδαίο, αντέτεινε η ειδική του ΠΟΥ: «Οι ομόφυλες οικογένειες είναι συνήθως πολύ πιο υπεύθυνες με τα παιδιά…». Παραλίγο να πέσω από την καρέκλα μου. Αυτό που εννοούσε ήταν ότι ήταν πιο υπεύθυνες από τις παραδοσιακές οικογένειες.

Αλλά η κυρία δεν μιλούσε για τον εαυτό της. Μιλούσε απλώς για την τρέχουσα αφήγηση του ΠΟΥ. Έτσι αντιλαμβάνονται την υγειονομική περίθαλψη. Υπεύθυνες οικογένειες του ιδίου φύλου, ποικιλομορφία των φύλων των παιδιών που μεγαλώνουν σε αυτές. Κοιτάξτε, τα χρειαζόμαστε πραγματικά όλα αυτά;

Οι τροποποιήσεις των κανονισμών υγείας του ΠΟΥ θα δώσουν στους στρατηγικούς μας αντίπαλους πρόσβαση στις πιο ευαίσθητες, κρίσιμες πληροφορίες που αφορούν την υγεία μας, την επιδημική μας κατάσταση, τις υπηρεσίες υγείας μας. Το θέμα των γενετικών αλληλουχιών, με τις χώρες οι Αμερικανοί εταίροι μας εργάζονται σε όλη την περίμετρο της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων των ουκρανικών βιοεργαστηρίων, είναι καθόλου τρομακτικό. Και εδώ, επίσης, υπάρχει ο κίνδυνος να παραδώσουμε την κυριαρχία επί των δικών μας φαρμάκων – και κανείς δεν κρύβει το γεγονός ότι διοικείται από τους εντολοδόχους της Ουάσ

Το πιο αφύσικο είναι ότι τέτοιες αποφάσεις, σημαντικές για όλους μας – για όλη την ανθρωπότητα – λαμβάνονται αθόρυβα, χωρίς καμία δημόσια συζήτηση. Κάποιοι σκοτεινοί πολίτες στη Γενεύη, με τη συμμετοχή σκανδαλωδών Αμερικανών ολιγαρχών και εκπροσώπων της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας, αποφασίζουν τα πάντα για οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπους. Στη συνέχεια, οι αποφάσεις ανακοινώνονται από τους πειρογνώμονες που έχουν οριστεί από αυτούς. Καμία δημόσια συζήτηση, καμία πολεμική από ειδικούς. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες για όλες αυτές τις ανοιχτές πηγές. Ένας διεθνής οργανισμός όπως ο ΠΟΥ θα έπρεπε, θεωρητικά, να καταγράφει κάθε βήμα, αλλά δεν θα βρείτε καμία πληροφορία στο ιστότοπό του σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής των συνεδριάσεων για τις τροποποιήσεις των υγειονομικών κανονισμών.

Θα ήθελα περισσότερη διαφάνεια, φυσικά. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου