Η δημοκρατία τελικά έχει αδιέξοδα. Ψέματα μας έλεγαν τόσα χρόνια πως δεν τρομοκρατείται. Προφανώς και ανησυχεί και τρέμει. Μήπως οι ψηφοφόροι δώσουν λάθος ψήφο και δεν ψηφίσουν το σωστό κόμμα, το επιθυμητό, το comme il faut. Αφού λοιπόν ο κόσμος δεν ξέρει να ψηφίζει, είπαν να τον βοηθήσουν λίγο, να περιορίσουν τις επιλογές του… και να δώσουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για να τον διευκολύνουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε τώρα να αφήνουμε τον λαό να ψηφίζει ό,τι του κατέβει. Είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά. Είπαμε να έχουμε δημοκρατία, αλλά όχι κι έτσι.

Η απαγόρευση συμμετοχής κόμματος σε εκλογές, το οποίο έχει ήδη εγκρίνει το δικαστήριο, είναι αντισυνταγματική. Το Σύνταγμα στερεί τα πολιτικά δικαιώματα ύστερα από τελεσίδικες αποφάσεις. Εν προκειμένω, ο συγκεκριμένος υποψήφιος, για τον οποίο έφτιαξαν ολόκληρη τροπολογία, δεν έχει ακόμη τελική απόφαση για τις κατηγορίες που τον βαραίνουν. Λεπτομέρειες για τους βουλευτές που το ψήφισαν. Με τον κορωνοϊό, τα lockdowns, τα σκαναρίσματα και την καταπάτηση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων μας απέκτησαν τρομερή τεχνογνωσία στο πώς να κάνουν το Σύνταγμα κουρελόχαρτο. Εδώ και έτη το Σύνταγμα είναι απλά πανεπιστημιακό σύγγραμμα, να το διδάσκονται οι φοιτητές της Νομικής, να ξέρουν πώς να το καταπατήσουν νομιμοφανώς.

Προφανώς το κόμμα που αποκλείστηκε από την εκλογική διαδικασία είχε πιάσει υψηλά ποσοστά, πιθανόν να ήταν και τρίτο κόμμα, και είπαν να το τελειώσουν, πριν έχουμε τίποτα δυσάρεστες εκπλήξεις. Δεν θα καθόντουσαν να ασχοληθούν με κόμμα που δεν μπαίνει στη Βουλή ή που μπαίνει ασθμαίνοντας. Αν πιστέψουμε δηλαδή τα ποσοστά του 2,9% που έδιναν. Αντί να κάτσουν να δουν γιατί ο κόσμος στρέφεται προς τον συγκεκριμένο χώρο, μήπως και τελικά βελτιώσουν κάτι στις λαθροαγαπούλικες πολιτικές τους, αντί να σκεφτούν ότι κάποιο πρόβλημα υπάρχει που δεν έχουν αντιμετωπίσει, βρήκαν τη συνταγματική εκτροπή ως λύση.

Ο στόχος τους είναι αφενός να κερδίσουν κάποιους ψηφοφόρους, αφετέρου να έρθουν πιο κοντά στην αυτοδυναμία. Κοινώς, η απαγόρευση του συγκεκριμένου υποψηφίου έγινε όχι γιατί κινδύνευε η δημοκρατία και άλλα τέτοια ρομαντικά, αλλά γιατί κινδυνεύουν οι ίδιοι να βρεθούν με την καρέκλα πριονισμένη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν τολμούν, ας απαγορεύσουν το κόμμα που ονειρεύεται δικτατορία του προλεταριάτου, αλλαγή του πολιτεύματος δηλαδή. Μήπως στελέχη του δεν είχαν στα χέρια τους αίμα; Εκεί να τους δούμε.