Ανήθικη, ασεβής και άκρως προκλητική η (ν)τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση θεσπίζοντας το ακαταδίωκτο για την επιτροπή που ερευνά το δυστύχημα στα Τέμπη

Μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη, ο ελληνικός λαός έμαθε με τον άσχημο τρόπο πως όπου εμφανίζεται ακαταδίωκτο, πηγαίνει αγκαζέ με το ακαταλόγιστο. Όπου επιστρατεύεται ασυλία, είναι το πρώτο βήμα για τη συγκάλυψη και την ατιμωρησία.

Η επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να θεσπίσει το ακαταδίωκτο για τα μέλη της επιτροπής διερεύνησης του δυστυχήματος στα Τέμπη όπου έχασαν τη ζωή τους – τουλάχιστον – 57 άνθρωποι, φανερώνει εκ των προτέρων πως το έγκλημα των Τεμπών πηγαίνει ολοταχώς για «θάψιμο». Είναι ένα μέτρο απίστευτης προκλητικότητας και θρασύτητας. Ευθεία προσβολή στη μνήμη των ανθρώπων που σκοτώθηκαν, επειδή δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως το κράτος καθημερινά έπαιζε τις ζωές των επιβατών κορώνα – γράμματα.

Την ώρα που στην Ολομέλεια της Βουλής συζητούνταν τα μέτρα στήριξης στους πληγέντες και στις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατέβασε τροπολογία της τελευταίας στιγμής, η οποία υψώνει τείχος προστασίας και αυθαιρεσίας απέναντι στις οικογένειες που θρηνούν. Φανταστείτε έναν γονιό που έχασε το παιδί του στις λαμαρίνες του Intercity 62, να βλέπει στις ειδήσεις πως θα ερευνήσουν το δυστύχημα οι «ακαταδίωκτοι». Απλά, δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτά που ζούμε.

Μόλις έναν μήνα μετά το έγκλημα των Τεμπών, η κυβέρνηση δεν διστάζει να δείξει στους συγγενείς των θυμάτων και σε ολόκληρο τον λαό πως η υπόθεση θα ακολουθήσει προδιαγεγραμμένη πορεία, που θα βγάζει εκτός κάδρου ευθυνών την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ας σκεφτούμε, τι έχουμε δει ως τώρα να συμβαίνει μετά την τραγωδία. Μια ανέξοδη και υποκριτική παραίτηση του Κώστα Αχ. Καραμανλή από το υπουργείο Μεταφορών, με την κυβέρνηση να τον καλύπτει πλήρως. Είδαμε τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρο Ντογιάκο, να αναλαμβάνει τη διερεύνηση της υπόθεσης, ενώ πρωτύτερα ο ίδιος είχε πρωτοστατήσει στη συγκάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών και τη φίμωση της ΑΔΑΕ. Είδαμε τον ορισμό μιας – βαλτής από την κυβέρνηση – επιτροπής εμπειρογνωμόνων και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να στέλνει πρωθυπουργικό «φιρμάνι» στον κ. Ντογιάκο να περιλάβει το πόρισμά της στη δικογραφία.

Και σαν επισφράγισμα αυτού του μεγάλου «μαγειρέματος», βλέπουμε τη θέσπιση του ακαταδίωκτου για την επιτροπή για τα Τέμπη, με την κυβέρνηση να λαμβάνει – ξεδιάντροπα – προστατευτικά μέτρα απέναντι σε ενδεχόμενες δικαστικές διεκδικήσεις και νομικές ενέργειες των οικογενειών των θυμάτων και των επιζώντων.

Ακαταδίωκτο – Ένα χρήσιμο εργαλείο συγκάλυψης που ξαναβγαίνει απ’ το «συρτάρι»

Να γιατί φωνάζαμε εδώ και χρόνια πως όσα πολιτικά μέτρα αποφασίζονταν στην πανδημία και ποδοπατούσαν αγρίως το Σύνταγμα, δεν θα έμεναν μόνο σε ζητήματα υγειονομικής φύσεως, άλλα θα λειτουργούσαν και στο μέλλον ως εργαλεία επιβολής ελέγχου και προστασίας του σάπιου συστήματος. Αφού ο λαός δέχθηκε αδιαμαρτύρητα τις αυθαιρεσίες που αποφασίστηκαν υπό το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης», εκείνοι δημιούργησαν «δεδικασμένα» που τα χρησιμοποιούν σε κάθε περίσταση στην οποία αναμένεται να αντιμετωπίσουν την οργή του κόσμου.

Έτσι λοιπόν, αφού η «πατέντα» του ακαταδίωκτου λειτούργησε τόσο καλά στην πανδημία, την έβγαλαν και πάλι από το συρτάρι, την ξεσκόνισαν και την σέρβιραν στα μούτρα του λαού. Από εδώ και πέρα όποια επιτροπή καλείται να ξεπλύνει τα άπλυτα της κυβέρνησης, θα ζητά ακαταδίωκτο και οι δουλειές θα γίνονται όμορφα και ωραία, χωρίς «ενοχλητικά» εμπόδια. Κάποιοι υποκριτές της πολιτικής σκηνής είχαν καταπιεί «αμάσητο» το ακαταδίωκτο της πανδημίας και σήμερα το παίζουν κοκορόπουλα, επειδή το ξαναχρησιμοποιεί η κυβέρνηση για τα Τέμπη. Για να έχει βάρος ο λόγος τους σήμερα, θα έπρεπε να είχαν μιλήσει και τότε. Αλλά δεν…

Κάποιοι δεν ξεχάσαμε τι μας έμαθε η πικρή μας πείρα, από το ακαταδίωκτο που δόθηκε στην Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων.

Με το μαξιλαράκι ασφαλείας του ακαταδίωκτου, ο κάθε «ειδικός» μπορούσε να προπαγανδίζει 24/7 όποια αστήρικτη, ψευδοεπιστημονική ανοησία του ερχόταν στη γκλάβα του. Μπορούσε να επικαλείται ανύπαρκτες μελέτες και αόριστα στοιχεία. Μπορούσε να αλλάζει τις θεωρίες του από τη μια μέρα στην άλλη και να μη δίνει λογαριασμό πουθενά.

Μπορούσε να τρομοκρατεί καθημερινώς πολίτες, να τους απειλεί ευθέως και να στοχοποιεί ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Μπορούσε να εισηγείται για αντιεπιστημονικές και αντισυνταγματικές υποχρεωτικότητες, να μη δίνει λόγο σε κανέναν για τα ψέματα που ειπώθηκαν προκειμένου να πειστεί ο κόσμος να λάβει το πειραματικό σκεύασμα, να μη λογοδοτεί για τις καταστροφικές παρενέργειες και τους θανάτους που προκλήθηκαν από τα σκευάσματα.

Ακαταδίωκτο για τα όργανα της κυβέρνησης, ατομική ευθύνη για τον λαό. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται. Με 36.000 νεκρούς στη μια περίπτωση, με 57 επιβεβαιωμένους και ίσως δεκάδες ακόμα νεκρούς, στην άλλη περίπτωση. Ακόμα και αν σου λένε κατάμουτρα πως δεν ήθελαν να σε ενημερώσουν για τα χάλια του σιδηρόδρομου, γιατί αν το έκαναν, δεν θα τολμούσες να μπεις στα τρένα τους. Σου εγγυηθήκαμε ψεύτικη ασφάλεια, δεν σου είπαμε την αλήθεια για το σιδηροδρομικό δίκτυο – καρμανιόλα, μας εμπιστεύτηκες, μπήκες, σκοτώθηκες, άλλα θα ερευνήσουμε με ακαταδίωκτο το γιατί σκοτώθηκες.

Ανεύθυνοι, ανάλγητοι και ατσαλάκωτοι, ρίχνουν «άπλετο φως» με τους δικούς τους όρους, τριτοκοσμικά και νοικοκυρεμένα.