Ο Ερντογάν είναι “καμένο χαρτί” με τις κινήσεις του στην Μεσόγειο
Σύμφωνα με τον Ρώσο ειδικό Σεργκέι Μαρτζέτσκι, οι νόμοι του Σύμπαντος είναι τέτοιοι που οποιαδήποτε ενέργεια προκαλεί την αντενέργεια, όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.

Κάτι παρόμοιο φαίνεται τώρα να υλοποιείται στην Ανατολική Μεσόγειο από την Τουρκία, αφού η ενεργός επεκτατική πολιτική της Άγκυρας οδήγησε στη δημιουργία ενός ευρέος διεθνούς αντι-τουρκικού συνασπισμού που κινδυνεύει να τινάξει την περιοχή στον “αέρα”, και η Ρωσία φυσικά δεν θέλει να εμπλακεί λόγω της συμμαχίας με την Άγκυρα.

Ο Ερντογάν, κατά τον Ρώσο ειδικό, προσπαθεί να πάρει εκ νέου μια «νεο-Οθωμανική εκδίκηση» επιστρέφοντας τις πρώην επαρχίες του πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας δημιουργώντας την δική του σφαίρα επιρροής.

Η Τουρκία μέσα σε όλα αυτά έχει de facto προσαρτήσει τη βόρεια Συρία, έστειλε στρατεύματα στη Λιβύη, ενώ οριοθέτησε θαλάσσια σύνορα υπέρ της με την Τρίπολη.

“Αν η Δύση με κάποιον τρόπο έκλεινε τα μάτια της σε αυτό το παράλογο σχέδιο, τότε η “ανατροπή” των συμμάχων του ΝΑΤΟ στο πρόσωπο της Ελλάδας θα ήταν σαφώς οριστική.

Μιλάμε για μια σύγκρουση Άγκυρας και Αθήνας σχετικά με την καθεστώς πολλών ελληνικών νησιών που κάποτε ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως ανέφερα λεπτομερώς νωρίτερα.

Ο έλεγχος του Καστελόριζου θα έδινε για παράδειγμα στην Άγκυρα το δικαίωμα να διεκδικήσει τη μερίδα του λέοντος στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, που είναι πλούσια σε υδρογονάνθρακες.

Για την τουρκική οικονομία, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, αυτό θα βοηθούσε πολύ. Κατά παράβαση όμως των ευρωπαϊκών κανόνων, ο Πρόεδρος Ερντογάν στέλνει τώρα ερευνητικά σκάφη σε αυτήν ειδικά την περιοχή, για να πραγματοποιήσει «σεισμικές έρευνες».

Δεδομένου ότι οι Έλληνες την θεωρούν ως παραβίαση της κυριαρχίας τους, οι Τούρκοι συνοδεύουν τις «έρευνες» τους με πολεμικά πλοία.

Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων ιστορικών σχέσεων με την Ελλάδα, μια τέτοια εξωτερική πολιτική της Άγκυρας την οδηγεί σε μια πιθανή βίαιη σύγκρουση με μια σύμμαχο της στο ΝΑΤΟ.

Ναι, ο τουρκικός στρατός και το ναυτικό είναι πολύ ισχυρά, αλλά το Παρίσι τώρα έχει πάρει ανοιχτά την πλευρά της Αθήνας, και δεν περιορίστηκε σε δηλώσεις «βαθιάς ανησυχίας», αλλά έστειλε το ναυτικό και την αεροπορική του δύναμη, ενώ πραγματοποίησε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τους Έλληνες.

Γιατί όμως πολλά μέλη του ΝΑΤΟ εναντιώνονται στην Τουρκία που είναι και σύμμαχος τους;

Πρώτον, πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ζωτική αναγκαιότητα της Τουρκίας για την Βόρειοατλαντική συμμαχία εξαφανίστηκε με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Άγκυρα ήταν ένα «προστατευτικό» τείχος που κάλυπτε την νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ και εμπόδιζε την έξοδο του ρωσικού στόλου Μαύρης Θάλασσας στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Η σύγχρονη Ρωσική Ομοσπονδία δεν έχει ούτε επεκτατικούς στόχους ούτε τέτοια σχέδια.
Η Τουρκία έχει πλέον μετατραπεί από έναν αξιόπιστο εταίρο σε έναν «τοξικό γεωπολιτικό παράγοντα» για την ΕΕ.

Δεύτερον, εκτός από την Ελλάδα και τα νησιά της, η Άγκυρα προκάλεσε και πολλές άλλες χώρες.

Ο Ερντογάν ως γνωστό εστειλε το “ιππικό” του στη Λιβύη, παρακάμπτοντας την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και την Γαλλία.

Δεν είναι μυστικό ότι οι Τούρκοι σκοπεύουν να αναλάβουν τον έλεγχο των φυσικών πόρων της Βόρειας Αφρικής και των διαδρομών εξαγωγής τους προς τη Νότια Ευρώπη.

Σε κανέναν όμως δεν αρέσει μια εξάρτηση από έναν «τοξικό εταίρο» στην Ευρώπη, όπως το ίδιο νιώθουν και οι προμηθευτές υδρογονανθράκων.

Τρίτον, ο «σουλτάνος» Ερντογάν τα έβαλε με την Γαλλία προσωπικά. Έχοντας κερδίσει έδαφος στη Λιβύη, οι Τούρκοι πήραν υπό την προστασία τους όλες τις οδούς μεταφοράς μεταναστών από το Μαγκρέμπ στην ΕΕ, δίνοντας έναν ισχυρό λόγο για δράση στο Παρίσι.

Τέλος, υπάρχει και ένας παράγοντας προσωπικής εχθρότητας μεταξύ των Προέδρων Μακρόν και Ερντογάν, δεδομένου ότι ο τελευταίος επέτρεψε δημόσια αμερόληπτα σχόλια σχετικά με τον ομόλογο του.

Ως αποτέλεσμα, μπροστά στα μάτια μας, σχηματίστηκε ένας σημαντικός συνασπισμός εναντίον της Τουρκίας, ο οποίος εκ των πραγμάτων περιλαμβάνει την Ελλάδα, τη Γαλλία, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, που έχουν ενωθεί.
Είναι γνωστό πώς τελειώνει ένας πόλεμος σε δύο μέτωπα, ακόμη και σε ένα απομακρυσμένο θέατρο επιχειρήσεων. Προφανώς, ο «Σουλτάνος» Ερντογάν το αγνοεί αυτό”, δηλώνει ο ίδιος.

Εκτιμήσεις φέρουν τον Πούτιν να απομακρύνεται ταχέως από τον Ερντογάν που αποτελεί πλέον “καμένο χαρτί” σε εξωτερικό και εσωτερικό.