«Η εποχή που σχετίζεται με την οικοδόμηση
μιας κεντρικής παγκόσμιας τάξης… έχει τελειώσει»
Βλαδίμηρος Πούτιν, Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας

«Σας διαβεβαιώνω ότι όπως τα βλέπω από εδώ, το θέατρο του παράλογου που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σας είναι απλώς γελοίο, χωρίς νόημα.
Ανοίξτε εκείνη την καταραμένη πόρτα και βγείτε έξω.
Αυτοί οι περιορισμοί είναι ένας χάρτινος πύργος, που στέκεται όρθιος λόγω της αποδοχή σας.
Τη στιγμή που τους απορρίψετε, θα παύσουν να υπάρχουν.»
Giorgio Bianchi, Μόσχα, 30 Γενάρη 2021
Γράφει από τη Μόσχα ο Ιταλός δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής, φωτορεπόρτερ Giorgio Bianchi, αποστομώνοντας την καθεστωτική δημοσιογραφική μαφία και…

σηματοδοτώντας πως ζούμε ένα σκηνοθετημένο θέατρο από τις πολυεθνικές του θανάτου.
Στην Ελλάδα μόνον η Ιωάννα Υψηλάντη έστειλε μια χαραμάδα φωτός για το γίγνεσθαι που αποσιωπούν και κρύβουν όλα τα “έγκυρα” ΜΜΕ
«Αυτές τις μέρες στη Μόσχα δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να σκέφτομαι την ταινία του Saverio Costanzo “Στη μνήμη μου”.* Επιστρέφουν στη σκέψη όλες εκείνες οι ατμόσφαιρες της ζωής στο μοναστήρι, όπου ο σκηνοθέτης κατάφερε να μεταφέρει όμορφα σε εικόνες, Ειδικότερα το αίσθημα της κλειστοφοβίας που καθορίζονται από τους αυστηρούς κανόνες του αρχάριου. Στην πράξη είναι το ίδιο συναίσθημα που ένιωσα πριν από λίγες μέρες στην Ιταλία.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, έχεις την αίσθηση ότι ο πρωταγωνιστής έπεσε σε μια παγίδα. Στην αίθουσα, ανεξάρτητα από το πόσο προσπάθησα, δεν μπορούσα να δω μια διέξοδο για αυτόν.
Μέχρι να αποφασίσει να κάνει μια τόσο απλή όσο είναι επαναστατική κίνηση: άνοιξε την πόρτα από την οποία είχε εισέλθει κι έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Το τέλος του εφιάλτη ήταν πάντα εκεί, μπροστά στα μάτια του, στα χέρια του.
Να, αφήνοντας την Ιταλία και φθάνοντας στη Ρωσία μου έδωσε την ίδια αίσθηση έκπληξης, να καταλάβω πόσο εύκολο ήταν στο τέλος να ξεφύγω από εκείνη την ερμητικά κλειστή φυλακή ψυχής.
Αρκούσε ν’ ανοίξω την την πόρτα και να βγω έξω.»
* “- ‘Έχω την ανάγκη για ένα ιδανικό, ένα λόγο για να ζω… βρίσκομαι εδώ για εμένα, γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει αν πρώτα δεν αλλάξω εγώ…
– Εμείς δεν αλλάζουμε τον κόσμο, απλώς τον εφαρμόζουμε, τον κάνουμε πράξη…”
Από την καταπληκτική ταινία στην οποία αναφέρεται ο φίλος Giorgio Bianchi: “Στη μνήμη μου” (In Memoria di Me), δραματική ταινία διάρκειας 115′, έτος 2007, σκηνοθεσία Saverio Costanzo. Τρέιλερ της ταινίας: ΕΔΩ
Με τη συνδρομή του συνόλου της δημοσιογραφικής πορνείας, όλο το εγχώριο πολιτικό σύστημα έχει “ρίξει” την προσοχή του στην αντιμετώπιση της “πανδημίας”, στον αγώνα για περισσότερο δανεισμό, περισσότερα εμβόλια, θαυμασμό για το αμερικάνικο “Deep state” (το βαθύ κράτος της μάνας του ιμπεριαλισμού), τη μάζωξη 500 ανθρώπων για λογαριασμό του γνωστού υπαλλήλου της αμερικάνικης Cia Αλεξέι Ναβάλνι κι όλοι οι ηγέτες των πολιτικών κομμάτων ως ιατρικοί επισκέπτες πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας στην πασαρέλα του εμβολιασμού, με όλες τις κάμερες στραμμένες σ’ αυτούς που κραυγάζουν: “Εμβόλια για το λαό”.

Ευτυχώς αυτά μόνον στην Ελλάδα, τις αποικίες του 4ου Ράιχ και κανένας δεν αντιλαμβάνεται πως υπάρχει κι άλλη πλευρά που κρύβει με “νύχια και δόντια” η δημοσιογραφική πορνεία. Λες και πρόκειται απόκρυφο μυστικό κάποιας μασονικής στοάς, όλοι κι όλες – Μόνον η Ιωάννα Υψηλάντη μας έδωσε το θέμα που σήμερα συγκλονίζει και δίνει ελπίδες σε λαούς και πολιτικά κινήματα, τις παρεμβάσεις του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας [Δέστε, σε: Πούτιν: «Υπάρχουν μερικοί οικονομικοί γίγαντες, που είναι ήδη, ντε φάκτο, σε ανταγωνισμό με τα κράτη»!].

Στο μεταξύ η σημερινή ελληνόφωνη κυβέρνηση Μητσοτάκη, επακριβώς στην ίδια πολιτική με όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων 10 χρόνων κι ειδικότερα αυτή του Τσίπρα-Κοτζιά (απελάσεις Ρώσων διπλωματών, στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία για τη στήριξη της τουρκικής εισβολής στη Συρία κ.α.π.) , δίνει κι αυτή τη μεγάλη αντί-Ρωσική μάχη. Προχθές υπερψήφισαν στην Ε.Ε. νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, αλλά κι εναντίον της Συρίας, συμμετέχουν σε στρατιωτικές και ναυτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ -ΜΑΖΙ με τις συμμαχικές ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, παροτρύνουν κι ενισχύουν τις σχισματικές πολιτικές του Βαρθολομαίου (αναγνώριση σχισματικής εκκλησίας στη νεοναζιστική Ουκρανία)… κι η αντιρωσική υστερία καλά κρατεί, ολόιδια μ’ εκείνη την αντικομουνιστική του ψυχρού πολέμου.
Όταν η ευρωπαϊκή δεξιά κι η ευρωπαϊκή “αριστερά της εποχής μας”… ανησυχούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία του Πούτιν και για τον εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου Ναβάλνι, ο Marco Rizzo, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας (αδελφό κόμμα του ΚΚΕ), για ακόμη μια φορά καταγγέλει την υποκρισία κι επισημαίνει την αντιρωσική υστερία, μεταφέροντας τη δήλωση της νέας διοίκησης Μπάιντεν: «Ιδού οι ΗΠΑ του “ψυχρού πολέμου”. Αυτοί μπορούν να φυλακίζουν όσους παραβιάζουν το νόμο διαμαρτυρόμενοι, αλλού όχι!».
Τα αδελφά κόμματα του ΚΚΕ στην Ευρώπη, ευτυχώς έχουν αντιληφθεί τι επακριβώς συμβαίνει και δεν περιορίζονται στο συστημικό παιχνίδι της εξουσίας, που δυστυχώς μας συνηθίζει καθημερινά πλέον το ΚΚΕ. Να θυμηθούμε πως η ευρωπαϊκή κομμουνιστική αριστερά -πλην ΚΚΕ-, θέτει ευθέως αυτά τα ζητήματα και καταγγέλλει το “τσίρκο θεάματος με τη μεταφορά του εμβολίου” [Βλέπε, σε: Γιατί οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν υποχρεούνται να καταβάλουν αποζημίωση, για τυχόν βλάβες λόγω εμβολιασμού;]. Όπως επίσης τη φίμωση του Τραμπ από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Marco Rizzo: «Μπορεί μια ιδιωτική εταιρία να κλείνει τα μέσα στον οποιονδήποτε; Πάνω από κάθε εξουσία, κάθε εγγύηση; Αυτές οι πολυεθνικές είναι πλέον πιο ισχυρές από τα κράτη.
Δεν είναι ανεκτό, είναι μισαλλόδοξο κι απίστευτο πως οι γίγαντες του διαδικτύου μπορούν να αποφασίσουν για το περιεχόμενο (στα γραφόμενα), μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα σε ποιον θα προσφέρουν την ισχύ τους και ποιον θα φιμώνουν, επιτιθέμενοι στην ελευθερία της έκφρασης» [Βλέπε, σε: Hitlernet! Μετά την “αντιφασιστική” λογοκρισία στον Τραμπ… ήρθε η ώρα των Κομμουνιστών!].

Στη σημερινή Ελλάδα βιώνουμε μια “εθνική πολιτική εμβολιαστικής ομοψυχίας”, με φαιδρές αντιπαραθέσεις, όπως για παράδειγμα “να γίνουν προσλήψεις γιατρών και ενίσχυση του ΕΣΥ”, ή ακόμη προσλήψεις δασκάλων και καθηγητών, όταν ΟΛΟΙ γνωρίζουν πολύ καλά -κόμματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις-, πως ανεξαρτήτως κυβέρνησης δεξιάς, ή “αριστεράς”… οι αποφάσεις λαμβάνονται από το διευθυντήριο της Ε.Ε. των τραπεζιτών και με σαφείς Οδηγίες αυτό είναι ανέφικτο. Έτσι έχουμε “πέτσινες” κοκορομαχίες για να μην ειπωθεί η μοναδική διέξοδος και λύση: Έξοδος από τη νομισματική ένωση και την Ε.Ε.