Με το που έσκασε πέρυσι η πανδημία η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα, επέβαλλε αυστηρά μέτρα στις μετακινήσεις, έκλεισε την αγορά και την εστίαση, και γενικά τα πήγε καλά, με τη χώρα μας να δείχνει πως ελέγχει τα κρούσματα, σε αντίθεση με άλλες πιο «προηγμένες» χώρες ανά την υφήλιο.

Βοήθησε σε αυτό και ο φόβος για το νέο και άγνωστο από πλευράς του απλού κόσμου, που μελάνιαζε βλέποντας κάθε απόγευμα στην τηλεόραση τον ευθυτενή Νικ Χαρντ παρέα με τον σοβαρό Δρα Τσιόδρα να αναλύουν τη κατάσταση, και να μετρούν κρούσματα, οπότε δεν μπορούσε παρά να συμμορφωθεί προς τα υποδείξεις.

Αν βάλουμε στην εξίσωση της ενημέρωσης και τον βλοσυρό Δρα Σήψα (αλήθεια, που χάθηκε αυτός) με τις καθηλωτικές και αυστηρές τοποθετήσεις του, του στυλ «θα πεθάνουμε όλοι», εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως και γιατί το πρώτο κύμα του ιού μας πέρασε σχεδόν ξώφαλτσα.

Ο φόβος, λένε, φυλάει τα έρμα. Μια διαχρονική αλήθεια.

Και μετά ήρθε το χάος…

Το οποίο, εκτός από την ανεπάρκεια των «ειδικών», εκτός από τον ερασιτεχνισμό της κυβέρνησης, ανέδειξε και τα χρόνια κενά στο δημόσιο σύστημα υγείας μας.

Παρά τις πραγματικά φιλότιμες προσπάθειες του υγειονομικού προσωπικού, που από τον αρχικό ηρωισμό σε κάποια φάση κατέληξε να κάνει επιλογές ασθενών, θυμίζοντας εποχές επί Δρος Μένγκελε…

Μαθητευόμενοι μάγοι λοιπόν σε όλα τα επίπεδα, με διάφορα ήξεις αφήξεις, με προτροπές τη μια να μη φοράμε μάσκα και την άλλη να φοράμε διπλές, κ.ο.κ.

Με ριζοσπαστικές προτάσεις του «συνήθους υπόπτου» υπουργού Υπανάπτυξης (αλήθεια που χάθηκε και αυτός;) τη μια για click away, την άλλη για click ‘n shop, την «παραάλλη» για οριστικό κλείσιμο των πάντων…

Ένα γαϊτανάκι αλλοπρόσαλλων αποφάσεων δηλαδή, που ονομάστηκε «μέθοδος ακορντεόν», «έξυπνα μέτρα», κι άλλες τέτοιες σαχλαμάρες, και που είχαν ως αποτέλεσμα την έκρηξη των κρουσμάτων, το φρακάρισμα των νοσοκομείων, και αριθμούς ρεκόρ διασωληνωμένων…

Και όλα αυτά την ίδια ώρα που απαγορεύονταν οι μετακινήσεις από νομό σε νομό, και από δήμο σε δήμο.

Με τα κανάλια να πυροβολούν κατά ριπάς τους απείθαρχους, και να κάνουν εκτενή επιτόπια ρεπορτάζ για συνωστισμούς σε πάρκα και πλατείες (παρεμπιπτόντως, ποτέ δεν είδα κανένα ρεπορτάζ για συνωστισμό ή παράνομες συναθροίσεις σε χοτ σποτ ικετών, ή σε καταυλισμούς συμπαθών Ρομά).

Τέλος πάντων, τα έξυπνα μέτρα δεν λειτούργησαν, αποδείχτηκαν πειράματα στου κασίδη το κεφάλι, με αποτέλεσμα να τρέχουμε και να μη φτάνουμε.

Τι έφταιξε άραγε;

Ο απείθαρχος λαός;

Οι άσχετοι ειδικοί;

Οι μαθητευόμενοι μάγοι του Μαξίμου;

Ο Τράγκας;

Ο κακός μας ο καιρός;

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Θα το βρει ο ιστορικός του μέλλοντος.

Το θέμα είναι πως η Ιαπωνία φερ’ ειπείν, με 120 περίπου εκατομμύρια πληθυσμό, έχει τον ίδιο αριθμό θανάτων από κορονοϊό με εμάς των 10 εκατομμυρίων (που αν βάλουμε και τους ικέτες είμαστε στα 12 εκατομμύρια σιγουράκι).

Τις πταίει λοιπόν;

Διότι εκτός από την οικονομική δυσπραγία που καταφέραμε, έχουμε και μια ακόμη σημαντικότατη παράπλευρη ζημιά. Τον ψυχολογικό μαρασμό εκατομμυρίων συμπατριωτών μας, χώρια τα χαμένα (εκπαιδευτικά και όχι μόνο) χρόνια των μικρών παιδιών και των εφήβων, χώρια η τεράστια απειλή της γενικευμένης ανεργίας για όσους νέους είναι να βγουν στην αγορά εργασίας…

Μέχρι και η πρωθυπουργική αδερφή εξανέστη, και πέταξε τροχιοδεικτικές βολές (με στόχο το Μαξίμου άραγε;) δηλώνοντας με τη γνωστή της παρρησία πως δεν πρόκειται να πειθαρχήσει σε απαγορεύσεις, και θα πάει στα Χανιά το καλοκαίρι ο κόσμος να χαλάσει.

Μια αιχμηρή τοποθέτηση, στα όρια της προτροπής για απείθεια, που δίνει λαβές για πολλαπλές ερμηνείες, και με τους φύσει απείθαρχους εξ ημών να βρίσκουν επιτέλους τον πολιτικό φάρο τους, βάζοντας στην άκρη τον Νικ Χαρντ και άλλους που μας θέλουν δεμένους για το καλό μας…

Άσχετα αν έσπευσαν αμέσως γνωστοί κονδυλοφόροι παπαγάλοι να γράψουν βαρυσήμαντα άρθρα για τον συμβολισμό και την σημειολογία της δήλωσης της οξύνοος αυτής πολιτικής γυναικός, που δίνει τον σωστό ρυθμό στην κυβέρνηση του αδελφού της, χαράζοντας νέα μονοπάτια αντιμετώπισης της πανδημίας μπλα μπλα μπλα, αποδεικνύοντας σε εμένα τον ποταπό πως η λίστα Πέτσα έχει ακόμη μπόλικο λίπος.

Η ουσία όμως είναι ότι ο κόσμος μπάφιασε από την κλεισούρα, και η Ντόρα απλά εξέφρασε αυτό το μπάφιασμα.

Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει η συγκεκριμένη με τον απλό κοσμάκη, που ούτε για καφέ δεν μπορεί να πάει εδώ και πολλά τέρμινα, ούτε για μοτοκρός στην Πάρνηθα, ούτε για γλέντια σε μπαλκόνια παρατρεχάμενων στην Ικαρία, ούτε σε βαφτίσια με ειδική άδεια από τον Νικ Χαρντ;

Και αν το κάνει κινδυνεύει με πρόστιμο, μπορεί και με ξυλοδαρμό από την αστυνομία, η οποία όμως συνοδεύει 24 ώρες το 24ωρο την εν λόγω πολιτικό στις «πολιτικές» δραστηριότητές της, και άρα η ίδια απειθαρχεί εκ του ασφαλούς.

Να θυμίσω πως εχθές, σύμφωνα με δημοσιεύματα, σε χωριό της Χαλκιδικής, επεβλήθη χρηματικό πρόστιμο 3.000 ευρώ σε γυναίκα που οργάνωσε «παράνομη συνάθροιση» δυο (2) ατόμων στην αυλή του σπιτιού της!!!!!!

Οπότε τι να λέμε;

Υπάρχουν προτάσεις;

Μπα… το μόνο που βλέπω παρακολουθώντας την επίσημη ενημέρωση είναι «βλέπουμε και κάνουμε».

Με τους ειδικούς επιστήμονες να δείχνουν πλέον ανήμποροι και να κρατάνε μικρό καλάθι, φοβούμενοι μήπως στο τέλος πληρώσουν αυτοί το μάρμαρο, και με τους επαγγελματίες σωτήρες πολιτικάντηδες να αναγγέλλουν νέα «έξυπνα» μέτρα για υποχρεωτικά self test, για γενικευμένα rapid test, και ότι άλλο κατεβάσει η κούτρα τους, τρέμοντας παράλληλα μια νέα έξαρση κρουσμάτων αν τυχόν πουν να ανοίξουν εστίαση, και τουρισμό το καλοκαίρι.

Κάτι, που αν δεν το κάνουν, κινδυνεύουν να φύγουν με ελικόπτερα από την ταράτσα του Μαξίμου.

Και δεν τρέμουν τόσο για άρρωστους και νεκρούς, ή για την οικονομία, όσο για τα αρνητικά στοιχεία των καθημερινών δημοσκοπήσεων, βάσει του οποίων πολιτεύονται.

Στοιχεία που αποτυπώνουν την έλευση, μπορεί και προέλαση αλά Χαφτάρ, της αναπόφευκτης φθοράς για τους άχαστους και άριστους που μας κυβερνούν, και οι οποίοι θα ήθελαν περαιτέρω παράταση των μέτρων προκειμένου να ολοκληρώσουν τα περίεργα νομοθετήματα που ψηφίζουν συστηματικά τον τελευταίο χρόνο, υπέρ συγκεκριμένων φιλικών συμφερόντων, και για τα οποία οι μεν βουλευτές της ΝΔ ποιούν την νήσσαν (ο μισθός να πέφτει), ο δε κοσμάκης δεν παίρνει χαμπάρι.

Για τα ΜΜΕ τι να πούμε; Ίσως θυμηθούν τον ρόλο τους όταν στερέψει η λίστα Πέτσα που λέγαμε…

Προς το παρόν βαράνε το ντέφι σύμφωνα με τους ρυθμούς που ορίζουν οι παροικούντες το Μαξίμου.

Πάντως εν κατακλείδι, δεν πάμε καθόλου καλά.

Οι επόμενες δυο εβδομάδες (μπορεί και μήνες, ίσως και χρόνια) θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες.

Με τις προβλέψεις να είναι δυσοίωνες σε όλα τα επίπεδα, τόσο για την Πρωτομαγιά, τόσο για το ερχόμενο Πάσχα, όσο και για το καλοκαίρι που έρχεται με βήμα ταχύ.

Με το μεγάλο ερώτημα (αλά Τρικούπη) να είναι το «τις πταίει;»

Και άμα βλέπετε ακόμη και τη Ντόρα να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, αμφισβητώντας τα μέτρα και το επίσημο αφήγημα, εύκολα καταλαβαίνετε πως πλησιάζει η εποχή του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», με το τελικό μάρμαρο να το πληρώνει μάλλον καμιά… Παγώνη.

Οι υπόλοιποι έκαναν ήδη το κουμάντο τους.

Ευτυχείτε.