Η μητέρα μου τρόμαξε.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πάντα επηρεάζει τον άνθρωπο. Και αυτές τις ημέρες με τον πιλότο κατ’ ομολογία του δολοφόνο και την άτυχη Καρολάιν δεν θέλει και πολύ… Πολύ περισσότερο αν είναι κανείς 85 ετών και τα δελτία ειδήσεων είναι η καθημερινή παρέα του -όχι μόνο ενημέρωσή του- η ταύτιση με το έγκλημα γίνεται πιο εύκολα και ο φόβος ένα συναίσθημα διαρκείας.

Η αλήθεια επίσης είναι πως όταν σου «ανοίγουν» το σπίτι, το θέαμα είναι κάπως… Αν είναι νύχτα είναι «κάπως» πιο πολύ. Και αν περιμένεις να εμφανιστεί ο γιόκας σου μετά από απουσία 20 ημερών και στη θέση του βρίσκεις ένα χάος, ένα βουνό από ρούχα, χαρτιά, βιβλία και κάθε λογής αντικείμενα σπαρμένα παντού, σαν να πέρασε από το σπίτι σου ο τυφώνας Κατρίνα και να έκανε στάση στο υπνοδωμάτιο, τότε όχι μόνο θορυβείσαι, αλλά τρομάζεις δικαιολογημένα και ας μην είσαι γιαγιά…

Πόσο μάλλον αν παρακολουθείς επί ενάμισι χρόνο στα τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων του Συστήματος πως σε κυνήγαγε ο Covid και μόλις έκανες το εμβόλιο και νόμιζες ότι τη γλύτωσες, έρχεται η στυγερή δολοφονία στα Γλυκά Νερά και σε τελειώνει αφού βρίσκονται σε λιγότερο από 10 χιλιόμετρα από τη συγκεκριμένη εξοχική κατοικία στο -συνήθως ήσυχο- Ζούμπερι.
Προφανώς το βράδυ της περασμένης Πέμπτης δεν ήταν τόσο ήσυχο… «Αυτός» ή «αυτοί», οι «κάποιοι άγνωστοι» που μπούκαραν στο ισόγειο διαμέρισμα, μερικά λεπτά αφότου είχε βγει η κυρία Καίτη και βγήκαν δευτερόλεπτα (ίσως) πριν ξαναμπεί και ενώ δεν είχε μεσολαβήσει μεταξύ ούτε μία ώρα… Ευτυχώς γι’ αυτήν δεν συναντήθηκαν. Διευκρινίζω πως η κυρία Καίτη παρότι έχει ζήσει δύο πολέμους (ένα Παγκόσμιο, έναν Εμφύλιο και μία Χούντα), δεν έχει ιδέα από πολεμικές τέχνες. Ξέρει μόνο να φτιάχνει απολαυστικές Break Entry and Exit μακαρονάδες και μια τέτοια ήταν που στόλιζε περήφανα ανέγγιχτη το τραπέζι της κουζίνας, περιμένοντας «τον Νικόλα της» ο οποίος έμενε στο διπλανό διαμέρισμα και τον έβλεπε για λίγο τα καλοκαίρια όταν δεν έλειπε σε ταξίδι για δουλειές. Σε αντίθεση όμως με την πολύ καυτερή napolitana [τις κόκκινες πιπεριές trinidad scorpio- τις μεγάλωνε μόνος του (το μόνο ανθρώπινο hobby που είχε ο γιος της), το spaghetti δεν το είχε δοκιμάσει κανείς…

Το υπόλοιπο όμως σπίτι δεν ήταν ανέγγιχτο. Θύμιζε πεδίο μάχης… Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Σύμφωνα με τους ειδικούς του τμήματος εξιχνίασης κλοπών της Ασφάλειας:

Τα «παλικάρια» πρώτα ανοίγουν το παραθυράκι της κουζίνας και πηδάνε μέσα στο σπίτι πατώντας σε μια καρέκλα δίπλα στην πόρτα της (που όμως είναι ανοιχτή)… Ανοίγουν το φως, κοιτάνε γύρω, αλλά δεν ακουμπάνε τίποτα (παρότι επάνω στο τραπέζι η κυρία Καίτη έχει αφήσει την αχνιστή μακαρονάδα, μόλις πριν από 10 λεπτά -οι κλέφτες όχι σπάνια, μάλλον από γαστριμαργική διαστροφή τσιμπάνε κυριολεκτικά και κάτι τις από το σπίτι που διαρρηγνύουν), ενώ στο τραπέζι -ακριβώς δίπλα στο πιάτο- βρίσκεται μια pay card που δεν έχει λήξει (ο γιος την αφήνει φεύγοντας εκεί για έκτακτη ανάγκη).

Μετά στρίβουν αριστερά στο διάδρομο/βιβλιοθήκη, χωρίς να ακουμπήσουν τίποτα, προσπερνάνε το μπάνιο και μπαίνουν στην κρεβατοκάμαρα, που θα αποτελέσει το πεδίο δράσης τους για τα επόμενα 5 με 10 maximum λεπτά. (;)

Τί κάνουν εδώ; Αγνοούν την εταζέρα στην οποία επίσης βρίσκεται ένα διαβατήριο, μια δεύτερη pay card (ληγμένη) μαζί με 3 cash cards (επίσης ληγμένες), αλλά αυτό είναι κάτι που αγνοούν και λογικά δεν προλαβαίνουν να το διαπιστώσουν. Δεν ακουμπάνε καν δύο δεσμίδες με χρήματα (1 με 500ευρα, και 1 με 100δόλαρα). Μακάρι να υπήρχαν πραγματικά αυτά τα 2 «τούβλα». Όμως, είναι διαφημιστικά, αλλά πολύ πιστά αντίγραφα ενός promotion (monopoli) που ακυρώθηκε λόγω Covid. Λογικά κάθε στοιχειωδώς «καλός κλέφτης» θα τα είχε τουλάχιστον περιεργαστεί. Αυτοί ούτε καν τα άγγιξαν

Ύστερα άνοιξαν το κρεβάτι σηκώνοντας το στρώμα με το μηχανισμό που έχει έναν δήθεν κρυφό χώρο αποθήκευσης. Υπάρχουν πολλά αναμνηστικά t-shirts από τη 10ετία που ο Νίκος φορούσε ακόμη XL (μην ρωτάτε πότε), μεγάλης συναισθηματικής, αλλά μηδενικής άλλης αξίας. Εκτός από τις άθικτες μπλούζες στη «συλλογή» συμπεριλαμβάνονται μία pampers ’87, μία Deere College Athletic Team και μια αυθεντική μαύρη των Chicago Bulls με το όνομα του Dennis Rodman επάνω! Επίσης υπάρχουν και 6 κουτιά NIKE, που δεν έχουν μέσα παπούτσια αλλά memorabilia μιας «Ζωής σαν Ταινία».

Τα πετάνε όλα με μανία στο πάτωμα! Τί άλλο κάνουν; Κατεβάζουν τη συλλογή με ήρωες του Asterix από τις ντουλάπες και τις θρυμματίζουν, μεταξύ αυτών και μια mini replica πειρατικού πλοίου. Αν τους πιάσω ΑΥΤΟ θα το πληρώσουν, καθώς μου θρυμματίζουν τις παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις. Δεν παίρνουν όμως -ενώ τον βρίσκουν- ένα φάκελο με 1.000 ευρώ, που επίσης υπάρχει μέσα στο κομοδίνο για κάποια έκτακτη ανάγκη της κυρίας Καίτης. Τα ρούχα είναι πια όλα ένα λοφάκι επάνω στο κρεβάτι, αλλά όχι τα κουστούμια. Σαν να σεβάστηκαν τις επίσημες στολές του κυρίου Γραμματέα. Οι γραβάτες άθικτες! Όλοι οι μπλε φάκελοι της βιβλιοθήκης από τα glory days της Εποχής του Κώστα (ένας είναι ο Κώστας!) ανοιγμένοι με τα χάρτινα ντοκουμενταριστά σωθικά τους ατάκτως ειρημένα σαν αποκριάτικο κομφετί… (και αυτό θα το πληρώσουν).

Δεν ξέρω ακόμη τί λείπει και τί όχι. Τα «καλά» χαρτιά είναι σε θυρίδες (χάσατε αγόρια μου). Στην κορυφή του υφασμάτινου λόφου φιγουράρει ένας πανάκριβος δερμάτινος χαρτοφύλακας Salvatore Ferragamo (δώρο της Βίβιαν από το 2004 όταν κερδίσαμε τις εκλογές). Δεν τον άνοιξαν καν.

Τέλος, βγήκαν σαν κύριοι από την ήδη ανοιχτή μπαλκονόπορτα (το σπίτι επαναλαμβάνω είναι ισόγειο). Ούτε φυλαγόταν, ούτε θα φυλάσσεται…
Αν δεν καταλάβατε έως τώρα, ο περί ου ο λόγος «Νίκος» είναι η αφεντιά μου. Για όποιον άλλο κύριο, «φίλο του παρακράτους» η διεύθυνσή μου είναι ΦΛΩΡΙΔΟΣ 8, Τ.Κ. 19005, ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ, ΑΤΤΙΚΗ.

Σαφώς και το παραπάνω περιστατικό είναι μέρος απλής στατιστικής για τα αστυνομικά δελτία. Είναι από αυτά που λέμε «έλα μωρέ, πολύ κακό για το τίποτα» και κακώς σας τρώω το χρόνο με τόσες λεπτομέρειες. Άλλωστε, παρότι πιστεύω και στο Νόμο και στην Τάξη (όχι στα προσωπικά μου αντικείμενα), αν ήθελα να αρθρογραφήσω για το θέμα αυτό, δεν θα μιλούσα αυτοαναφορικά και περιπτωσιολογικά, κάτι που σας διαβεβαιώνω σιχαίνομαι. Γιατί το κάνω τότε; Φάσκω και αντιφάσκω; Μάλλον όχι. Σας ζαλίζω γιατί ένας Sbirros που έχω στο Μαξίμου με έχει προειδοποιήσει εδώ και καιρό: «να προσέχεις. Οι άνθρωποι αυτοί δεν γνωρίζουν όρια. Είναι κυνικοί και αδίστακτοι»…. Όμως… Ποιοί είναι οι «αυτοί»;

Και εδώ είναι που γίνεται κανείς «γρύλος»

Έχουν ενδιαφέρον μια σειρά από συμπτώσεις:

α) Χρονικές: ότι ενώ έλειπα εκτός Αθηνών 20 και πλέον ημέρες, η διάρρηξη έγινε δύο ώρες αφότου αφίχθην στην Αττική και δέκα λεπτά αφότου η μητέρα μπήκε μετά από καιρό στο διαμέρισμά μου… Γιατί; Θέλουν να δείξουν πως ξέρουν πότε και που κινούμαι και δεν τους νοιάζει;

β) Πολιτικές: την ίδια ημέρα είχα προαναγγείλει με άρθρο μου στο αντιπολιτευόμενο antinews.gr τη δημιουργία της πολιτικής κίνησης «Δημοκράτες». Ήταν μήνυμα να κάτσω «κότα»; Γελάστηκαν …

γ) Εκδοτικές: τυπώνεται αυτές τις ημέρες σε ένα από τα μεγαλύτερα τυπογραφεία της Χώρας μας, ένα αποκαλυπτικό βιβλίο μου με τίτλο/πρόκληση στο Σύστημα, το οποίο αναφέρεται και σε διάφορα διαπλεκόμενα γεγονότα των τελευταίων ετών… Βασίζεται σε στοιχεία του προσωπικού μου πολιτικού αρχείου, από την 12ετία που διετέλεσα Σύμβουλος Στρατηγικής του Κώστα Καραμανλή και Γραμματέας Σχεδιασμού και Προγράμματος της ΝΔ την 5ετία 2004-2009. Είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ πως σημειώνω συνεχώς και ότι αρχειοθετούσα τα πάντα σε μια σειρά Μπλε Φακέλων…

δ) Δημοσιογραφικές: δηλώσεις και συνεντεύξεις μου αναπαρήχθησαν από δημοσιογράφους που έχουν αποτελέσει στόχο στο πρόσφατο παρελθόν παρακρατικών και μη συμφερόντων, όπως ο Γιώργος Τράγκας, ο Κώστας Βαξεβάνης, ο Πάνος Ζήσης και ο Πάρις Κουρτζίδης. Πριν από δέκα ημέρες η ΕΣΗΕΑ είχε ζητήσει και λάβει επιστολή μου σχετικά με δηλώσεις μέλους της, βασισμένη σε λεγόμενά μου (στη διάθεση των Αρχών Ασφαλείας), για υπόνοιες από περίεργες συμπτώσεις στην υπόθεση Λιγνάδη… Τί τους φοβίζει;

ε) Πολιτικές: είναι γνωστή η εδώ και ένα χρόνο κόντρα μου με τον Πρωθυπουργό…, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα.

Τα παραπάνω αφιερώνονται χωρίς κακία στους εντεταλμένους «καλούς κλέφτες», που μάλλον δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, δηλαδή του εκφοβισμού.

Για να μην κουράζονται τα παιδιά την επόμενη φορά, τα κάνουν όλα άνω-κάτω και κάνουν την κυρία Καίτη να μαζεύει τσάμπα τις τσαπατσουλιές τους, τους ενημερώνω πως τα κλειδιά θα βρίσκονται στη γλάστρα του μπροστινού μπαλκονιού. Είναι γαρδένια. Μην μπερδευτείτε. Αν είναι η εποχή της κόψτε και ένα λουλουδάκι για τις κυρίες σας. Ευγενική προσφορά…

Τους αφιερώνω επίσης το τραγούδι του μάγκα Γιάννη Αγγελάκα και τους στίχους του:

και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κάπου κρυφά να κλάψω,

και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός,

πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.

Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό

Σαν αετός πάνω από τις λύπες θα πετάξω.

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ, ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΩ!

ΥΓ. Η αντίδραση της ΕΛΑΣ ήταν άμεση. 10:20 αντιληφθήκαμε το συμβάν, 10:45 ευγενέστατα στελέχη της Ομάδας ΔΙΑΣ το κατέγραψαν στο Δελτίο Συμβάντων. Δυστυχώς στη Νέα Μάκρη δεν διανυκτερεύει το Τμήμα Ασφαλείας. Αλλά όταν έκανα τη μήνυση κατ’ αγνώστων -όπως με συμβούλευσε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης-, ο οποίος «διανυκτερεύει 24/7», στις 10 πμ το επόμενο πρωί η Σήμανση ήρθε και πήρε αποτυπώματα και δείγματα DNA μέσα σε μία μόλις ώρα! Κανένα λοιπόν παράπονο από τους ένστολους. Το αντίθετο! Έχω να πω μόνο καλά και μπράβο! Δεν ξέρω βέβαια αν ισχύει το ίδιο και για τους συναδέλφους τους με πολιτικά και εννοώ τους «φίλους μας» της ΕΥΠ. Δεν γνωρίζω αν έχουν επιδείξει υπέρ του δέοντος ενδιαφέρον για την υπόθεσή μου, πριν-κατά τη διάρκεια ή μετά την τέλεση της διάρρηξης…