Νταβατζής και με την βούλα.
Οι ΜΚΟ είναι οι μπάτσοι του Υπουργείου Μετανάστευσης, ο στρατός που διεκπεραιώνει την ακροδεξιά πολιτική του, ούτως να μην καταγγέλλονται τα Κράτη και οι κυβερνήσεις, στο… Διεθνές Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
“Εμένα την ίδια με απειλούν, με πιέζουν, με ακολουθούν, ελέγχουν, πατρονάρουν, και μου λένε ψέματα συνεχώς τα στελέχη της ΜΚΟ Praxis. Έχουν έρθει μέσα στο σπίτι μου και ανέκριναν το παιδί μου, λένε ότι θα κόψουν το ρεύμα και το νερό, μας πετάνε στο δρόμο. Μου κάνουν έξωση με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Η ΜΚΟ «Πράξις», που δραστηριοποιείται για σχεδόν 17 χρόνια (ιδρ. 2004) έχει το 17% των διαμερισμάτων του προγράμματος στέγης ΕΣΤΙΑ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Η ΕΣΤΙΑ είναι ένα πρόγραμμα στέγασης για αιτούσες και αιτούντες άσυλο, το οποίο αρχικά χρηματοδοτούνταν από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, έπειτα μετονομάστηκε σε ΕΣΤΙΑ 2 και πέρασε στα χέρια του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου. Η Πράξις τρέχει κι ένα απροσδιόριστο πρόγραμμα για χρήστες ουσιών στην Αθήνα.
Παρ’ όλα αυτά, η Πράξις είναι μία επιχείρηση κάτω από το προσωπείο του ανθρωπισμού. Ο πυρήνας της δραστηριότητάς της είναι η εκμετάλλευση των, όπως οι ίδιοι ονομάζουν, «ευάλωτων ομάδων»: μετανάστ(ρι)ες και χρήστ(ρι)ες ουσιών.
Η Πράξις είναι μία από τις οργανώσεις που αρνήθηκαν να συνεχίσουν στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ , καθώς ισχυρίζονται ότι δεν θέλουν να συνεργαστούν με το κράτος. Γι’ αυτό κάνουν εξώσεις από τα διαμερίσματα. Στην πολιτική της Πράξις περιλαμβάνονται παρενοχλήσεις, εισβολές στα σπίτια μας, κανονιστική διαχείριση των ζωών μας με δικούς τους κανόνες, απειλές για δικαστήρια και αστυνομία και διακοπή του νερού και της ηλεκτροδότησης. Αυτά είναι τα εργαλεία τους για να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το πρώτο βήμα της δύναμής τους είναι να πάρουν από εμάς την ελευθερία των δικαιωμάτων και των επιλογών μας. Έχουν έλεγχο πάνω μας και μας στερούν τη βασική ελευθερία να παίρνουμε αποφάσεις για τις δικές μας ζωές. Η Πράξις έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί τους/ τις μετανάστ(ρι)ες και να ασκεί πιέσεις για να ακολουθούμε τους κανόνες τους, έτσι ώστε να επωφελείται η ΜΚΟ. Εισβάλουν στα σπίτια μας όποτε θέλουν, κι όχι σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως σε περιπτώσεις φωτιάς ή άλλου κινδύνου, αλλά με σκοπό να ασκήσουν πίεση, μας καταπιέζουν και διαλύουν την αξιοπρέπειά μας. Αυτές οι πρακτικές δεν είναι άγνωστες σ’ εμάς, αφού η αξιοπρέπειά μας έχει ήδη κλονιστεί από τις ρατσιστικές διακρίσεις των υπηρεσιών ασύλου και αστυνομίας. Κρατούν τα κλειδιά των σπιτιών μας και τα χρησιμοποιούν για να κάνουν εξώσεις. Η Πράξις έχει επαναλάβει εκατοντάδες φορές ότι έχει το δικαίωμα να εισβάλει στα σπίτια μας και να μας πετάξει στο δρόμο, επειδή τους υποστηρίζουν οι νόμοι των εξώσεων.
Είναι σαφές στο καθένα: ΟΙ ΕΞΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ και παλεύουμε ενάντια στη βία, ενωμένα ενάντια σε αφεντικά και αρχές. Χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες έχουν αντισταθεί σε εξώσεις. Η Πράξις δεν είναι η μόνη ανθρωπιστική επιχείρηση που εφαρμόζει τον βίαιο νόμο των εξώσεων. ΝΟΣΤΟΣ, GOODWILL CARAVAN και ΑΡΣΙΣ έχουν όλες χρησιμοποιήσει αστυνομική καταστολή για να επιβάλλουν αστεγία, βάζουν τις μεταναστευτικές ζωές σε κίνδυνο κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID_19 και σπάνε την αντίσταση των καταπιεσμένων. Κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown η ΑΡΣΙΣ με την αστυνομία έκαναν έξωση σε έναν άνδρα από το Αφγανιστάν. Στις 12 Ιουλίου στο Ίλιον η ΝΟΣΤΟΣ προκάλεσε τη σύλληψη μίας οικογένειας με ένα μωρό ενός χρονού. Τα περασμένα Χριστούγεννα η GOODWILL CARAVAN κάλεσε την αστυνομία για να πιέσει την έξωση μίας μητέρας με 4 παιδιά. Μία εβδομάδα αργότερα σε συνεργασία με τον ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ και ένα κρατικό ξενώνα, η GOODWILL CARAVAN έκαναν έξωση σε μία άλλη μητέρα, η οποία εξ’ αιτίας της βίας και της αστυνομικής εμπλοκής κατέληξε σε υποχρεωτική νοσηλεία για λόγους πειθάρχησης. Αυτές είναι μόνο μερικές περιπτώσεις που έφτασαν στην αντίληψή μας.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που οι ανθρωπιστικές οργανώσεις εκμεταλλεύονται την παρούσα πολιτική κατάσταση, για να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται αδύναμοι και μόνοι, με μοναδικό σκοπό να τους εκμεταλλεύονται για το κέρδος. Η Πράξις καθρεφτίζει την καθημερινή αστυνομική καταστολή, την ρατσιστική δικαστική αρχή και το εκδικητικό υπουργείο μετανάστευσης με τις πρακτικές των απειλών και των παρενοχλήσεων. Ήδη το κολαστήριο της ελληνικής υπηρεσίας ασύλου είναι εξουθενωτικό, αλλά υποστηρίζει τους/ τις μετανάστ(ρι)ες (όπως λένε οι ίδιοι στα προφίλ τους). ΜΚΟ όπως η Πραξις ισχυρίζονται ότι οι εξώσεις υποστηρίζονται από τους νόμους της Νέας Δημοκρατίας. Η ίδια κυβέρνηση δολοφονεί στα σύνορα, κάνει συστηματικά επαναπροωθήσεις και απελάσεις, φυλακίζει αυθαίρετα ανθρώπους και αναγνωρίζει την Τουρκία ως ασφαλή χώρα με σκοπό να εντείνει τις επαναπροωθήσεις και αρνείται το άσυλο. Αυτές οι πρακτικές των παρενοχλήσεων, των απειλών, των δικαστηρίων και της αστυνομικής καταστολής είναι ευθεία σύγκρουση με το άρθρο 4 των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Προστασία της ζωής από τη σκλαβιά.
Είμαι μόνη μητέρα 2 παιδιών σε διαμέρισμα της Πράξις. Στην περίπτωσή μου, όπως και σε άλλες αντιστάσεις σε εξώσεις, η Πράξις έχει επιλέξει όλες αυτές τις απειλές. Έχουν χρησιμοποιήσει ανελλιπώς το κλειδί τους για να εισβάλουν στο σπίτι μου, παρ’ όλο που τους έχουμε πει ξεκάθαρα ότι δεν επιτρέπεται να μπαίνουν στο σπίτι μας χωρίς προηγούμενη συνεννόηση.
Στις 8 Ιουλίου, ο Αλέξης Μαργαλιάς, με άλλους άνδρες της Πράξις, εισέβαλαν στο σπίτι μου χρησιμοποιώντας τα κλειδιά τους, προτού άλλαξαν κλειδαριά. Πίεσαν την 12χρονη κόρη μου να τους πει προσωπικές πληροφορίες για μένα συμπεριλαμβανομένης και της εργασιακής μου κατάστασης, ενώ δεν έχουν κάνει τίποτα για μένα, καθώς η χρηματική μου βοήθεια μπλοκαρίστηκε 2 χρόνια πριν. Με πίεσαν να απομακρυνθώ από το σπίτι μου σε λιγότερο από 24 ώρες σε ένα προσωρινό κατάλυμα της Πράξις για 3 εβδομάδες σε μία προσπάθεια να με σταματήσουν να αντιστέκομαι στην έξωση. Φυσικά δεν δόθηκαν καθόλου λεπτομέρειες για αυτό το κατάλυμα και μετά προτάθηκε ένα αποτυχημένο, ασαφές πρόγραμμα ένταξης της Πράξις για 20 μόνες μητέρες, ξανά χωρίς διευκρινίσεις. Μου προσφέρθηκε ακόμα και η επιλογή να δουλέψω για την Πράξις για κάποιους μήνες, ίσως ακόμα και στις εξώσεις, αφού ήταν για τόσο λίγο χρονικό διάστημα ! Σε όλες αυτές οι επιλογές θα έπρεπε να δεχτώ να φύγω από το σπίτι μου ακόμα και χωρίς να υπογράψω τίποτα και να παραλάβω έντυπο συμβόλαιο. Αυτές είναι συνηθισμένες ψεύτικες υποσχέσεις για να μας διώξουν, και δεν έχουν καμία διάθεση να δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες, να κάνουν συμβόλαιο ή ακόμα και να συζητήσουν πρόσωπο με πρόσωπο αυτές τις επιλογές. Αντίθετα, μου ζητάνε να εμπιστευτώ την ίδια ΜΚΟ που μου κάνει έξωση.
Ο Αλέξης Μαργαλιάς ισχυρίστηκε ότι οι συνέπειες της αντίστασής μας θα οδηγήσουν στο δικαστήριο, καθώς έχουμε ήδη λάβει το εξώδικο. Για να εντείνει τις πιέσεις έδωσε έμφαση στο ότι θα πρέπει να πληρώσουμε τα δικαστικά έξοδα και το ενοίκιο στον ιδιοκτήτη. Ξέρουμε ότι το δικαστήριο θα αποφανθεί την καταδίκη μας, πράγμα που σημαίνει ότι τα χαρτιά και η πρόσβασή μας στην έκδοση διαβατηρίων πιθανών θα μπλοκαριστεί. Ξέρουμε ότι αυτή είναι μία ακόμα μέθοδος ελέγχου μέσω του φόβου.
Συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε και να ζούμε στο σπίτι μας, ενώ μας πιέζουν και μας απειλούν ότι θα κόψουν το νερό και την ηλεκτροδότηση από το τέλος του Ιουλίου.
Οι οργανώσεις πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούν την αστυνομική καταπίεση και τις δικαστικές αρχές πάνω από στις ζωές των μεταναστ(ρι)ών”.
Οι ΜΚΟ είναι τώρα η αστυνομία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου!