Λάρισα… άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε τη σύζυγό του την ώρα
που εκείνη εργαζόταν σε ταβέρνα στην περιοχή Σωτηρίτσα…

3 Αυγούστου 2021. Μέρες καύσωνα, πρωτοφανούς καύσωνα. Και άλλη μια γυναικοκτονία συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία.

Συγκλονισμένοι και ζαβλακωμένοι από τη ζέστη, οι Έλληνες πληροφορούνται, με…

πλούσια πληθώρα λεπτομερειών, για την αποτρόπαια πράξη που σήμερα έλαβε χώρα στη Λάρισα. Που βρισκόταν το θύμα, πόσοι ήταν οι πυροβολισμοί, ποιανού ήταν η ταβέρνα, το ΕΚΑΒ που έσπευσε και σε λίγα λεπτά ήταν στον τόπο του εγκλήματος αλλά μάταια, δυστυχώς, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Και ο δολοφόνος, ήταν ή δεν ήταν έξαλλος; Δηλαδή η δολοφονία έγινε ή όχι εν βρασμώ ψυχής; Γιατί, όπως μάθαμε τελευταία, σ’ αυτή την περίπτωση, ο δράστης γλιτώνει με λίγα χρονάκια φυλάκισης. Κάθειρξης.

Έχουμε εμπλουτίσει και το λεξιλόγιό μας, σχετικά με τέτοια θέματα! Έχουμε αποκτήσει και νομικές γνώσεις. Ξέρουμε απέξω και τι θα επακολουθήσει τώρα: ο δράστης θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα, θα λάβει προθεσμία για να απολογηθεί την τάδε ημέρα και ούτως καθεξής.

Δυστυχώς, σε λίγο θα έχουμε συνηθίσει τόσο το φαινόμενο της γυναικοκτονίας όσο και το γνωστό μπλα μπλα των δημοσιογράφων που με το ίδιο ύφος και τα ίδια λόγια προσπαθούν να περιγράψουν το απάνθρωπο γεγονός. Θα τα έχουμε συνηθίσει σε τέτοιο βαθμό που, όχι μόνον δεν θα νοιώθουμε συγκλονισμένοι, αλλά θα αρχίσουμε να αισθανόμαστε και μία ενοχλητική μορφή βαρεμάρας.

Ήδη κάποιοι διανοούμενοι, στην προσπάθεια να αποδώσουν περισσότερο ενδιαφέρον στο θέμα, τσακώνονται για την καταλληλότερη ορολογία. “Γυναικοκτονία” ή “ανθρωποκτονία”; Είναι σεξιστική η επιλογή του όρου “γυναικοκτονία”; Το ζήτημα λεπτό και σημαντικό. Ναι, ναι βέβαια. Και αν το σκεφτείς καλά καλά κι αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή είναι η κληρονομιά τόσων αιώνων φιλοσοφικών συζητήσεων που αντιλαλούσαν επί το πλείστον σ’ αυτά τα μέρη… τότε σου έρχεται να κτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.

Τα έχουμε φορτώσει στους Τούρκους εννοείται. Φταίνε αυτοί. Αγράμματοι, απολίτιστοι και αγροίκοι, κατέστρεψαν τον ελληνικό πολιτισμό.

Βέβαια, αναρωτιέται κανείς, γιατί 200 χρόνια (φέτος κιόλας) δεν ήταν αρκετά για να ξαναφτιάξεις αυτό που άλλοι κατέστρεψαν, αλλά μάλλον αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Τέλος πάντων αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι το εξής:

Μα τελικά, μήπως η γυναίκα δεν είναι μόνο θύμα, εφόσον αντικείμενο δολοφονίας, αλλά και θύτης, εφόσον ΜΑΝΑ του δολοφόνου;