Δεν ήθελα να γράψω κάτι σεβόμενος τον νεκρό, αλλά το παρακάτω είναι κάτι που το έχουμε συναντήσει πολλές φορές στο παρελθόν στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας (εγχώριας και παγκόσμιας) και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι… σύμπτωση.

Ο Mad Clip πριν κάποια χρόνια είχε βγάλει αυτό το τραγούδι που εκτός όλων των άλλων που αναφέρει είναι και αυτό:
“Δυστυχώς πούλησα ψυχή πριν κάποια χρόνια
Η κόλαση δεν έχει ζέστη είναι μες’ τα χιόνια
Από τότε η καρδιά μου κρύα σαν το χειμώνα
Η ψυχή μου πιο ψυχρή και από παγετώνα
Έκανα συμφωνία με το σατανά
Μου έδωσε φήμη φράγκα ρούχα ακριβά
Μου είπε μην αγχώνομαι θα παν’ όλα καλά”
Αυτός ο στίχος κάποιος θα μπορούσε να πει πως είναι ένα αστείο. Δεν μπορεί όμως να το πει, αν πάρουμε υπόψιν τα χιλιάδες παρόμοια τραγούδια, τα βίντεο κλιπ και τις ζωντανές εμφανίσεις των ανθρώπων της μουσικής βιομηχανίας που μαζικά ασπάζονται και ασκούν την σατανολατρεία.
Από όλους τους ποπ τραγουδιστές και τα ροκ συγκροτήματα της Βρετανίας και των ΗΠΑ μέχρι τους “επιτυχημένους” λαϊκούς τραγουδιστές της Ελλάδας και των άλλων ειδών στις χώρες δυτικής επιρροής, που “κατά σύμπτωση” όλοι εξυμνούν τον διάολο.
‘Εχει πολύ ενδιαφέρον επίσης το γεγονός πως αυτοί οι πολύ “επιτυχημένοι” τραγουδιστές δεν κρύβονται και έτσι δεν διστάζουν να το αναφέρουν δήμοσια μέσα στα τραγούδια τους ή στις συνεντεύξεις τους ότι την επιτυχία τους την οφείλουν στον Σατανά.
Όλοι αυτοί οι “επιτυχημένοι” επιβάλλονται στον κόσμο με προώθηση και προβολή από όλους τους μηχανισμούς του συστήματος, όπως είναι η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα περιοδικά, οι εφημερίδες, οι πολιτιστικές διοργανώσεις κλπ.
Ένα περιβάλλον μονοπωλιακό που κάποιος που θέλει να πάει κόντρα και να μην υποκύψει βλέπει την έξοδο. Όπως για παράδειγμα ήταν ο ράπερ Sin Boy που πριν από λίγα χρόνια είχε καταγγείλει αυτό το κύκλωμα φτάνοντας στο σημείο να πει πως ήθελαν να τον “αυτοκτονήσουν”.
Αλήθεια, ξέρουμε σε ποιον κόσμο ζούμε πραγματικά;