Οπόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται έχοντας ξεπεράσει τις 50 ημέρες από την έναρξή του χωρίς μέχρι στιγμής εκτός από την κατάληψη κατά 99% της Μαριούπολης η Ρωσία να έχει κατορθώσει να πετύχει τους αρχικούς αντικειμενικούς σκοπούς της.
Οι στρατιωτικές αποτυχίες στην Ουκρανία “προσγειώνουν” τον Πούτιν
Ο πιθανός στόχος του Πούτιν για την Ουκρανία αναγναστικά γίνεται μικρότερος και πλέον ο Ρώσος Πρόεδρος θα αρκεστεί στην περιοχή του Ντονμπάς με την απόσχιση και ενσωμάτωση των ψευδοδημοκρατιών Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ στην Ρωσία.
Η μάχη του Κιέβου τελείωσε και η Ρωσία υπέστη προς μεγάλη έκπληξη συμμάχων και εχθρών της Μόσχας σημαντική ήττα.
Μια μεσαία στρατιωτική δύναμη όπως η Ουκρανία έχει προκαλέσει μια απίστευτη απώλεια σε μια φαινομενικά υπερδύναμη, όπως είναι η Ρωσία.
Η θέση της Ρωσίας ως υπερδύναμης τελεί πλέον ανοιχτά υπό αμφισβήτηση τώρα, αφού παρά το μέγεθος και την καθολική υπεροχή της σε όλους τους τομείς , σε ξηρά, θάλασσα και άερα, δεν μπόρεσε να νικήσει έναν σημαντικά μικρότερο της γείτονα.
Μετά μάλιστα την βύθιση της ναυαρχίδας του Ρωσικού στόλου Moskva το γόητρο της Ρωσίας και του Πούτιν έχει πέσει στα τάρταρα.
Η Ρωσία αντέδρασε άμεσα τονίζοντας ότι θα απαντήσει στις προκλήσεις των ουκρανικών δυνάμεων ασφαλείας στο έδαφός της με νέες πυραυλικές επιθέσεις σε στόχους στο Κίεβο, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας Ιγκόρ Κονασένκοφ.
«Ο αριθμός και η κλίμακα των πυραυλικών επιθέσεων εναντίον στόχων στο Κίεβο θα αυξηθούν ως απάντηση στο εθνικιστικό καθεστώς του Κιέβου που διαπράττει οποιεσδήποτε επιθέσεις τρομοκρατικής φύσης ή δολιοφθορά σε ρωσικό έδαφος», είπε.
Το πρακτορείο σημείωσε ότι απόψε ένας θαλάσσιος πύραυλος Kalibr έπληξε το εργοστάσιο κατασκευής μηχανών Zhulyansky Vizar στα περίχωρα της ουκρανικής πρωτεύουσας. Το χτύπημα κατέστρεψε τα καταστήματα παραγωγής και επισκευής αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων.
Συνολικά χτυπήθηκαν 13 στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε διαφορετικές περιοχές.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πρέπει τώρα έστω και μόνο για να εντυπωσιάσει τους Κινέζους υποστηρικτές του και να δικαιολογήσει τον πόλεμο στην εσωτερική κοινή γνώμη, να καταγράψει κάποια νίκη στο πεδίο της μάχης αλλού στην Ουκρανία.
Φαίνεται όλο και περισσότερο ότι η ρωσική προσπάθεια θα είναι ένα κύμα τανκς στο Ντονμπάς. Φήμες υποδηλώνουν ότι ο Πούτιν θέλει να τελειώσει γρήγορα τον πόλεμο, ιδανικά μέχρι τις 9 Μαΐου, που είναι η ημέραπου οι Ναζί τελικά παραδόθηκαν στη Σοβιετική Ένωση στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο
Αυτή θα ήταν μια σοφή επιλογή. Ο Πούτιν είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να καταλάβει όλη την Ουκρανία σε αυτό το σημείο. Και οι κυρώσεις σύντομα θα “δαγκώσουν” βαθιά τη ρωσική οικονομία. Αυτός ο πόλεμος σπάει τη ρωσική ισχύ και ωθεί την οικονομία της σε μεγάλη συρρίκνωση. Ο ίδιος ο Πούτιν θα γίνει persona non grata, χωρίς να μπορεί να ταξιδέψει ή να αποκτήσει πρόσβαση στα περιουσιακά του στοιχεία στο εξωτερικό.
Η απόφαση του Πούτιν να εισβάλει πλήρως στην Ουκρανία και να προσπαθήσει να την καταλάβει ήταν μια έκπληξη.
Μεγάλο μέρος της φήμης του Πούτιν ως έξυπνου πολιτικού, όπου βασίζεται στην άρτια δεξιότητά του να ξεπερνά τα όρια της δυτικής ανοχής για κακή συμπεριφορά, αλλά στη συνέχεια να υποχωρεί πριν προκαλέσει μια σοβαρή αντίδραση σε ΝΑΤΟ/ΕΕ, κατέπεσε
Ο Πούτιν εγκατέλειψε την τακτική της “παγωμένης σύγκρουσης” στην Ουκρανία και ηττάται
Το ότι ο Πούτιν εγκατέλειψε τις παραδοσιακές τακτικές του σαλαμιού για μια κραυγαλέα διασυνοριακή εισβολή στο στυλ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι μια σημαντική επιθετική αλλαγή στη ρωσική εξωτερική πολιτική.
Μια σχολή σκέψης πριν από την εισβολή υποστήριξε ότι ο Πούτιν θα χρησιμοποιούσε τα παλιά του κόλπα που χρησιμοποιούνται προηγουμένως στη Γεωργία, τη Μολδαβία, το Αζερμπαϊτζάν και την ίδια την Ουκρανία, για να διαμελίσει την ανατολική Ουκρανία σε ψεύτικα, αποσχισμένα κρατίδια.
Τα στάδια της τακτικής του “σαλαμιού”
Το βιβλίο παιχνιδιών του Πούτιν, που έχει καθιερωθεί μέχρι τώρα, είναι να υποκινήσει τη σύγκρουση στο πρώην σοβιετικό κράτος όπου αισθάνεται ότι η Ρωσία αξίζει μια σφαίρα επιρροής.
Τοπικοί πληρεξούσιοι, χρηματοδοτούμενοι και εξοπλισμένοι από τη Ρωσία, απαιτούν στη συνέχεια τοπική αυτονομία ή ευθυγράμμιση με τη Μόσχα. Οι κατηγορίες για γενοκτονία και ρωσοφοβία εγείρονται για να δημιουργήσουν πρόσχημα για ρωσική εμπλοκή.
Η αντίσταση καταδικάζεται ως δυτική επέμβαση για τη μείωση της ρωσικής ισχύος.
Στη συνέχεια στέλνονται Ρώσοι «ειρηνευτές» ή ένα μικρό κράτος στην αμφισβητούμενη περιοχή δηλώνει την ανεξαρτησία του και αναγνωρίζεται από τη Ρωσία και λίγους από τους φίλους της, όπως η Λευκορωσία ή η Συρία.
Η σύγκρουση καταλήγει σε αδιέξοδο, επιτρέποντας στη Ρωσία να προβάλει ισχύ στο «εγγύς εξωτερικό» της και να αποτρέψει την εδραίωση καθεστώτων που κλίνουν προς τη Δύση στην περιφέρειά της.
Η Ρωσία το κάνει τόσο πολύ καλά αυτό ώστε να έχουμε ακόμη και έναν όρο πολιτικής επιστήμης για αυτό , τις λεγόμενες «παγωμένες συγκρούσεις».
Μια ουκρανική «παγωμένη σύγκρουση» είναι ίσως το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει ο Πούτιν προς το παρόν
Το 2014, ο Πούτιν άρπαξε την Κριμαία από την Ουκρανία .Ενόψει της εισβολής του Φεβρουαρίου, ο Πούτιν δημιούργησε ένα πρόσχημα αναγνωρίζοντας δύο αποσχισμένες ψευδοδημοκρατίες στην ανατολική Ουκρανία – το Λούγκανσκ και το Ντόνετσκ. Αυτή ήταν μια έξυπνη κίνηση. Η ανατολική Ουκρανία είναι σε μεγάλο βαθμό ρωσόφωνη και εθνοτικά Ρωσική. Οι αντάρτες που υποστηρίζονται από τον Πούτιν επιδιώκουν μεγαλύτερη αυτονομία εκεί για σχεδόν μια δεκαετία. Πριν από τον πόλεμο, η συμβατική στρατιωτική αδυναμία της Ρωσίας δεν αναγνωρίστηκε, έτσι η Δύση ήταν βαθιά διχασμένη σχετικά με το πώς να ανταποκριθεί στην υφέρπουσα πίεση του Πούτιν για χρόνια.
Το ΝΑΤΟ πιθανότατα θα είχε δεχτεί απρόθυμα να αποσπάσει από τη Ρωσία ένα ακόμη κομμάτι της Ουκρανίας ,μαζί με την Κριμαία σε μια ακόμη παγωμένη σύγκρουση.
Ο Πούτιν επέλεξε να ξεκινήσει έναν μεγάλο πόλεμο που κατέστρεψε τη φήμη του για πάντα και θα γεννήσει δυσπιστία για τις ρωσικές προθέσεις για μια γενιά. Ακόμα κι αν η Ρωσία καταφέρει με κάποιο τρόπο να κερδίσει τον πόλεμο, η Δύση δεν θα αποδεχτεί ποτέ τη ρωσική κυριαρχία στο ουκρανικό έδαφος, ειδικά μετά την αποκάλυψη των εγκλημάτων πολέμου. Η Δύση θα επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία επ’ αόριστον για να αποτρέψει αυτό το αποτέλεσμα, καθώς και θα πλημμυρίσει την Ουκρανία με όπλα για να συνεχίσει την αντίστασή της
Η καλύτερη κίνηση της Ρωσίας για να αποφύγει έναν τόσο μακρύ, σκληρό πόλεμο είναι η επαναφορά στο παλιό βιβλίο των ψεύτικων, φιλορωσικών κρατιδίων στα ανατολικά που ακολουθείται από μια παύση του μη βιώσιμου πολέμου.
Είναι πολύ αργά για την επαναφορά από τους Ρώσους στην παλιά “συνταγή”;
Αυτή η στρατηγική ήταν δυνατή πριν από τον πόλεμο. Η Ουκρανία δεν θα είχε απολαύσει τη δυτική υποστήριξη για να απωθήσει, όπως η Δύση δεν έκανε καμία προσπάθεια να εμποδίσει τον αποκλεισμό της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014. Τώρα όμως, η Ουκρανία και η Δύση μπορεί να μην το δεχτούν καν αυτό.
Πράγματι, εάν οι Ουκρανοί πολεμήσουν αποφασιστικά και οδηγήσουν την επικείμενη Μάχη του Ντονμπάς σε τέλμα και αδιέξοδο, όπως έκαναν με τη Μάχη του Κιέβου, πιθανότατα θα υπάρχουν σοβαρότατες αντιδράσεις από τη Μόσχα μηδέ αποκλειομένης της χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων προκειμένου να διασφαλιστεί η νίκη της Μόσχας
Αυτό όμως θα έχει τρομερές συνέπειες και μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες καταστάσεις
Αλλά το τέχνασμα της «παγωμένης σύγκρουσης» εξακολουθεί να είναι η καλύτερη διέξοδος του Πούτιν από το χάος που έχει δημιουργήσει. Η οικονομία του δεν μπορεί να αντέξει πολύ κάτω από βαριές κυρώσεις. Ο στρατός του πιθανότατα δεν μπορεί πλέον να νικήσει στρατηγικά την Ουκρανία, ενώ η Δύση θέλει όλο και περισσότερο τον ίδιο τον Πούτιν εκτός εξουσίας λόγω των φρικαλεοτήτων.
Το έξυπνο παιχνίδι αλλά και η μόνη διέξοδος για τον Πούτιν τώρα είναι να επιστρέψει στο σχέδιο απόσχισης Λουγκάνσκ/Ντονέτσκ του Φεβρουαρίου, να κηρύξει τη «νίκη» στις 9 Μαΐου και μετά να ξαναχτίσει το κατεστραμμένο καθεστώς και τον στρατό του προτού αυτή η κυλιόμενη καταστροφή δημιουργήσει ρωγμές στο δικό του καθεστώς.
Επίλογος
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι υπάρχουν οι παρακάτω προοπτικές στον πόλεμο στην Ουκρανία:
H πρώτη είναι στη μάχη του Ντονμπάς η Ρωσία να πετύχει μια σύντομη και αποφασιστική νίκη σε βάρος των Ουκρανών, οπότε η 9η Μαίου θα γιορταστεί από τον Πούτιν και τους Ρώσους ως ημέρα νίκης εκτός κατά των ναζί, και νίκης κατά των Ουκρανών, με αποτέλεσμα να επιβάλλουν τους όρους τους στον Ζελένσκι από θέση ισχύος . Αυτή είναι η καλύτερη προρπτική για τον Πούτιν
Η δεύτερη είναι οι Ουκρανοί να πετύχουν στη μάχη του Ντονμπάς κάτι ανάλογο με τη μάχη του Κιέβου, δηλαδή τελμάτωση και χρονική επιμήκυνση των εχθροπραξιών. Εκεί ο Πούτιν έχει δύο επιλογές. Η να τρβήξει την κατάσταση στα άκρα από πλευράς στρατιωτικών επιχειρήσεων , πνίγοντας τους Ουκρανούς αλλά και τις δυνάμεις του στο αίμα, κάνοντας ακόμη και χρήση τακτικών πυρηνικών, ή να επιστρέψει στο σχέδιο απόσχισης Λουγκάνσκ/Ντονέτσκ του Φεβρουαρίου, να κηρύξει τη «νίκη» στις 9 Μαΐου και μετά να ξαναχτίσει το κατεστραμμένο καθεστώς και τον στρατό του προτού αυτή η κυλιόμενη καταστροφή δημιουργήσει ρωγμές στο δικό του καθεστώς.
Ίδωμεν