Οι αυτόκλητες “ελίτ” του Νταβός φοβούνται. Τόσο πολύ φοβούνται. Στις συνεδριάσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ αυτής της εβδομάδας, ο εγκέφαλος Κλάους Σβαμπ – επιδεικνύοντας το σήμα κατατεθέν του κακού Μποντ – έλεγε ξανά και ξανά για μια κατηγορηματική επιταγή: χρειαζόμαστε “Συνεργασία σε έναν κατακερματισμένο κόσμο”.

Ενώ η διάγνωσή του για τον “πιο κρίσιμο κατακερματισμό” στον οποίο έχει περιέλθει ο κόσμος είναι αναμενόμενα ζοφερή, ο Herr Schwab υποστηρίζει ότι “το πνεύμα του Νταβός είναι θετικό” και ότι στο τέλος μπορούμε όλοι να ζήσουμε ευτυχισμένοι σε μια “πράσινη βιώσιμη οικονομία”.

Αυτό στο οποίο το Νταβός ήταν καλό αυτή την εβδομάδα είναι να κατακλύζει την κοινή γνώμη με νέες μαντινάδες. Υπάρχει το “Νέο Σύστημα”, το οποίο, λαμβάνοντας υπόψη την παταγώδη αποτυχία της πολυδιαφημισμένης Μεγάλης Επαναφοράς, μοιάζει τώρα με ένα θέμα βιαστικής ενημέρωσης του τρέχοντος – κλυδωνιζόμενου – λειτουργικού συστήματος.

Το Νταβός χρειάζεται νέο υλικό, νέες δεξιότητες προγραμματισμού, ακόμη και έναν νέο ιό.

Ωστόσο, προς το παρόν, το μόνο που είναι διαθέσιμο είναι μια “πολυκρίση”: ή, στη γλώσσα του Νταβός, μια “συστάδα συναφών παγκόσμιων κινδύνων με σύνθετες επιπτώσεις”.

Σε απλά αγγλικά: μια τέλεια καταιγίδα.

Οι ανυπόφοροι βαρεμένοι από αυτό το νησί του “διαίρει και βασίλευε” στη βόρεια Ευρώπη μόλις ανακάλυψαν ότι η “γεωπολιτική”, δυστυχώς, δεν μπήκε ποτέ πραγματικά στο κακόγουστο τούνελ του “τέλους της ιστορίας”: προς μεγάλη τους έκπληξη, έχει τώρα επικεντρωθεί – και πάλι – στην Heartland, όπως συνέβαινε στο μεγαλύτερο μέρος της καταγεγραμμένης ιστορίας.

Διαμαρτύρονται για την “απειλητική” γεωπολιτική, η οποία είναι κωδικός για Ρωσία-Κίνα, με το Ιράν συνημμένο.

Αλλά το κερασάκι στην αλπική τούρτα είναι η αλαζονεία/βλακεία που στην πραγματικότητα προδίδει το παιχνίδι: το Σίτι του Λονδίνου και οι υποτελείς του είναι εξοργισμένοι επειδή ο “κόσμος που έφτιαξε το Νταβός” καταρρέει γρήγορα.

Το Νταβός δεν “έφτιαξε” κανέναν κόσμο εκτός από το δικό του ομοίωμα. (TOY ZIONIST HENRY KISSINGER & ROCKEFELLER)

Το Νταβός δεν έκανε ποτέ τίποτα σωστά, επειδή αυτές οι “ελίτ” ήταν πάντα απασχολημένες με το να εξυμνούν την Αυτοκρατορία του Χάους και τις θανατηφόρες “περιπέτειές” της σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο.

Το Νταβός όχι μόνο απέτυχε να προβλέψει όλες τις πρόσφατες, μεγάλες οικονομικές κρίσεις, αλλά κυρίως την τρέχουσα “τέλεια καταιγίδα”, που συνδέεται με τη νεοφιλελεύθερη αποβιομηχάνιση της συλλογικής Δύσης που προκάλεσε ο νεοφιλελευθερισμός.

Και, φυσικά, το Νταβός είναι ανίδεο για την πραγματική Επαναφορά που λαμβάνει χώρα προς την κατεύθυνση της πολυπολικότητας.

Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως ηγέτες της κοινής γνώμης είναι απασχολημένοι με την “εκ νέου ανακάλυψη” ότι το “Μαγικό βουνό” του Τόμας Μαν διαδραματίστηκε στο Νταβός – “με φόντο μια θανατηφόρα ασθένεια και έναν παγκόσμιο πόλεμο που απειλείται” – σχεδόν έναν αιώνα πριν.

Λοιπόν, στις μέρες μας η “ασθένεια” – πλήρως βιολογικά οπλισμένη – δεν είναι ακριβώς θανατηφόρα αυτή καθαυτή. Και ο “επικείμενος Παγκόσμιος Πόλεμος” στην πραγματικότητα ενθαρρύνεται ενεργά από την cabal των αμερικανών Στραουσιανών neo-cons και neoliberal-cons: ένα μη εκλεγμένο, ανεξέλεγκτο, διακομματικό Βαθύ Κράτος που δεν υπόκειται καν σε ιδεολογία. Ο εκατοντάχρονος εγκληματίας πολέμου Χένρι Κίσινγκερ εξακολουθεί να μην το καταλαβαίνει.

Το πάνελ του Νταβός για την αποπαγκοσμιοποίηση ήταν γεμάτο από μη συνεπαγωγές, αλλά τουλάχιστον μια δόση πραγματικότητας δόθηκε από τον Ούγγρο υπουργό Εξωτερικών Peter Szijjarto.

Όσο για τον αντιπρόεδρο της Κίνας Liu He, με τις τεράστιες γνώσεις του στα οικονομικά, την επιστήμη και την τεχνολογία, τουλάχιστον ήταν πολύ χρήσιμος για να καθορίσει τις πέντε κορυφαίες κατευθυντήριες γραμμές του Πεκίνου για το προσεχές μέλλον – πέρα από την συνήθη αυτοκρατορική σινοφοβία.

Η Κίνα θα επικεντρωθεί στην επέκταση της εγχώριας ζήτησης, θα διατηρήσει “ομαλές” τις βιομηχανικές και εφοδιαστικές αλυσίδες, θα επιδιώξει την “υγιή ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα”, θα εμβαθύνει τη μεταρρύθμιση των κρατικών επιχειρήσεων και θα στοχεύσει σε “ελκυστικές ξένες επενδύσεις”.

Ρωσική αντίσταση, αμερικανικός γκρεμός

Ο Εμανουέλ Τοντ δεν ήταν στο Νταβός. Αλλά ήταν ο Γάλλος ανθρωπολόγος, ιστορικός, δημογράφος και γεωπολιτικός αναλυτής που κατέληξε να τσαλακώσει όλα τα κατάλληλα φτερά σε όλη τη συλλογική Δύση τις τελευταίες ημέρες με ένα συναρπαστικό ανθρωπολογικό αντικείμενο: μια συνέντευξη με βάση την πραγματικότητα.

Ο Τοντ μίλησε στη Le Figaro – την εφημερίδα της επιλογής του γαλλικού κατεστημένου και της υψηλής αστικής τάξης. Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε την περασμένη Παρασκευή στη σελίδα 22, ανάμεσα σε παροιμιώδεις ρωσοφοβικές κραυγές και με μια εξαιρετικά σύντομη αναφορά στο κάτω μέρος της πρώτης σελίδας. Έτσι, οι άνθρωποι έπρεπε πραγματικά να δουλέψουν σκληρά για να τη βρουν.

Ο Τοντ αστειεύτηκε ότι έχει την – παράλογη – φήμη του “επαναστάτη που καταστρέφει” στη Γαλλία, ενώ στην Ιαπωνία τον σέβονται, τον παρουσιάζουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και τα βιβλία του εκδίδονται με μεγάλη επιτυχία, συμπεριλαμβανομένου του τελευταίου (πάνω από 100.000 αντίτυπα πουλήθηκαν): “Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει”.

Είναι ενδεικτικό ότι αυτό το ιαπωνικό μπεστ σέλερ δεν υπάρχει στα γαλλικά, δεδομένου ότι ολόκληρη η εκδοτική βιομηχανία που εδρεύει στο Παρίσι ακολουθεί τη γραμμή ΕΕ/ΝΑΤΟ για την Ουκρανία.

Το γεγονός ότι ο Τοντ κάνει αρκετά πράγματα σωστά είναι ένα μικρό θαύμα στο σημερινό, αβυσσαλέα μυωπικό ευρωπαϊκό πνευματικό τοπίο (υπάρχουν και άλλοι αναλυτές, ιδίως στην Ιταλία και τη Γερμανία, αλλά έχουν πολύ μικρότερη βαρύτητα από τον Τοντ).

Ιδού λοιπόν οι συνοπτικές Μεγάλες επιτυχίες του ( Εβραίου) Εμανουέλ Τοντ.

– Ένας νέος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι σε εξέλιξη: Με τη “μετάβαση από έναν περιορισμένο εδαφικό πόλεμο σε μια παγκόσμια οικονομική σύγκρουση, μεταξύ της συλλογικής Δύσης από τη μια πλευρά και της Ρωσίας που συνδέεται με την Κίνα από την άλλη, αυτός έγινε Παγκόσμιος Πόλεμος”.

– Το Κρεμλίνο, λέει ο Τοντ, έκανε ένα λάθος, υπολογίζοντας ότι μια αποσυντεθειμένη κοινωνία της Ουκρανίας θα κατέρρεε αμέσως. Φυσικά δεν υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες για το πώς η Ουκρανία είχε οπλιστεί μέχρι τέλους από τη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ.

– Ο Τοντ είναι εύστοχος όταν τονίζει πως η Γερμανία και η Γαλλία είχαν γίνει δευτερεύοντες εταίροι στο ΝΑΤΟ και δεν γνώριζαν τι σχεδιαζόταν στην Ουκρανία στρατιωτικά: “Δεν γνώριζαν ότι οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Πολωνοί θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Ουκρανία να διεξάγει έναν εκτεταμένο πόλεμο. Ο βασικός άξονας του ΝΑΤΟ είναι τώρα Ουάσιγκτον-Λονδίνο-Βαρσοβία-Κίεβο”.

– Το σημαντικότερο στοιχείο που προδίδει ο Τοντ είναι δολοφονικό: “Η αντίσταση της ρωσικής οικονομίας οδηγεί το αυτοκρατορικό αμερικανικό σύστημα στον γκρεμό. Κανείς δεν είχε προβλέψει ότι η ρωσική οικονομία θα άντεχε απέναντι στην “οικονομική δύναμη” του ΝΑΤΟ”.

– Κατά συνέπεια, “ο νομισματικός και οικονομικός αμερικανικός έλεγχος στον κόσμο μπορεί να καταρρεύσει, και μαζί με αυτόν η δυνατότητα των ΗΠΑ να χρηματοδοτούν με το αζημίωτο το τεράστιο εμπορικό τους έλλειμμα”.

– Και γι’ αυτό “βρισκόμαστε σε έναν ατελείωτο πόλεμο, σε μια σύγκρουση όπου η κατάληξη είναι η κατάρρευση του ενός ή του άλλου”.

– Όσον αφορά την Κίνα, ο Τοντ μπορεί να ακούγεται σαν μια πιο μαχητική εκδοχή του Λιου Χε στο Νταβός: “Αυτό είναι το θεμελιώδες δίλημμα της αμερικανικής οικονομίας: δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον κινεζικό ανταγωνισμό χωρίς να εισάγει εξειδικευμένο κινεζικό εργατικό δυναμικό”.

– Όσο για τη ρωσική οικονομία, “αποδέχεται μεν τους κανόνες της αγοράς, αλλά με σημαντικό ρόλο για το κράτος, και διατηρεί την ευελιξία της διαμόρφωσης μηχανικών που επιτρέπουν προσαρμογές, βιομηχανικές και στρατιωτικές”.

– Και αυτό μας φέρνει, για άλλη μια φορά, στην παγκοσμιοποίηση, με έναν τρόπο που οι στρογγυλές τράπεζες του Νταβός ήταν ανίκανες να κατανοήσουν: “Έχουμε αποκεντρώσει τόσο μεγάλο μέρος της βιομηχανικής μας δραστηριότητας που δεν ξέρουμε αν μπορεί να διατηρηθεί η πολεμική μας παραγωγή”.

– Σε μια πιο ρηξικέλευθη ερμηνεία αυτής της πλάνης περί “σύγκρουσης των πολιτισμών”, ο Τοντ πηγαίνει για την ήπια ισχύ και καταλήγει σε ένα εκπληκτικό συμπέρασμα: “Στο 75% του πλανήτη, η οργάνωση της γονεϊκότητας ήταν πατρογονική, και γι’ αυτό μπορούμε να εντοπίσουμε μια ισχυρή κατανόηση της ρωσικής θέσης. Για τη συλλογική μη Δύση, η Ρωσία επιβεβαιώνει έναν καθησυχαστικό ηθικό συντηρητισμό”.

– Έτσι, αυτό που κατάφερε η Μόσχα είναι να “επανατοποθετηθεί ως το αρχέτυπο μιας μεγάλης δύναμης, όχι μόνο “αντιαποικιοκρατικής” αλλά και πατρογραμμικής και συντηρητικής από την άποψη των παραδοσιακών ηθών”.

Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Todd συντρίβει τον μύθο που πουλάνε οι “ελίτ” της ΕΕ/του ΝΑΤΟ – συμπεριλαμβανομένου του Νταβός – ότι η Ρωσία είναι “απομονωμένη”, τονίζοντας πώς οι ψηφοφορίες στον ΟΗΕ και το συνολικό αίσθημα σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο χαρακτηρίζουν τον πόλεμο, “που περιγράφεται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ως σύγκρουση πολιτικών αξιών, στην πραγματικότητα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, ως σύγκρουση ανθρωπολογικών αξιών”.

Ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι

Μήπως η Ρωσία – μαζί με την πραγματική Τετράδα, όπως την όρισα (με την Κίνα, την Ινδία και το Ιράν) – υπερισχύει στο ανθρωπολογικό διακύβευμα; 

Η πραγματική Τετράδα έχει όλα όσα χρειάζονται για να ανθίσει σε μια νέα διαπολιτισμική εστία ελπίδας σε έναν “κατακερματισμένο κόσμο”.

Αναμείξτε την Κομφουκιανή Κίνα (μη δυαλιστική, χωρίς υπερβατική θεότητα, αλλά με το Τάο να διατρέχει τα πάντα) με τη Ρωσία (ορθόδοξη χριστιανική, που σέβεται τη θεία Σοφία)- την πολυθεϊστική Ινδία (τροχός της αναγέννησης, νόμος του κάρμα)- και το σιιτικό Ιράν (το Ισλάμ προηγήθηκε του Ζωροαστρισμού, η αιώνια κοσμική μάχη μεταξύ Φωτός και Σκότους).

Αυτή η ενότητα στην ποικιλομορφία είναι σίγουρα πιο ελκυστική, και αναζωογονητική, από τον άξονα του Πάντα Πόλεμος. (Αλλά οι Έλληνες έχουν την “ATYXIA”..MONO ME ENAN …Klaus-Κούλη…)

Θα μάθει ο κόσμος από αυτό; Ή, για να παραθέσω το απόφθεγμα του Χέγκελ – “αυτό που μαθαίνουμε από την ιστορία είναι ότι κανείς δεν μαθαίνει από την ιστορία” – είμαστε απελπιστικά καταδικασμένοι;