Οἱ ἀρχηγοί κομμάτων, ἐν ὂψει ἐκλογῶν, στίς δημόσιες ὁμιλίες τους (πάντοτε ἀπό χειρόγραφο για νά μήν ὑπάρξουν παρεξηγήσεις) συνηθίζουν νά ἐμφανίζονται μέ φόντο πίσω τους τά χρώματα καί τό λογότυπο τοῦ κόμματός τους. Ἒτσι, ἒχει καθιερωθεῖ ἡ Νέα Δημοκρατία νά ἒχει πίσω ἀπό τόν ἀρχηγό της τό μπλέ, τό ΠΑΣΟΚ τό πράσινο καί τό ΚΚΕ τό κόκκινο. Τά ἂλλα κόμματα καί κομματίδια περιλαμβάνουν διάφορα χρώματα στά λογότυπά τους.
Ἀς σταθοῦμε λοιπόν στά τρία μεγαλύτερα ἐμφανιζόμενα (στίς δημοσκοπήσεις) κόμματα, τά ὁποῖα, ὃπως καί τά ἂλλα, ἀκολουθοῦν τούς κανόνες <<μάρκετινγκ>> μέ χρώματα, μέ ὑποσχέσεις, μέ πολιτικά σλόγκαν, μέ ἀλήθειες καί ψέμματα (αὐτά εἶναι καί τά περισσότερα). Ἐκεῖνο πού θέλομε νά ποῦμε εἶναι ὃτι τά ἲδια τά χρώματα πού διαλέγουν γιά φόντο τῶν ὁμιλιῶν τους καί τῶν ἐμβλημάτων τους, προδίδουν καί τίς προθέσεις τῶν κομμάτων ἒναντι τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ἀλλά δέν τό γνωρίζουν, ὃπως δέν τό γνωρίζουν καί οἱ πολίτες. Θά μποροῦσαν ὃμως νά καταλάβουν ἂν ἢξεραν κάτι ἀπό…ζωγραφική.
Οἱ παλαιότεροι θυμόμαστε ὃτι στό γυμνάσιο οἱ καθηγητές τῆς Φυσικῆς ἒκαναν ἓνα πείραμα μέ ἓνα δίσκο, πού στριφογύριζε μέ ἓνα μοχλό, στηριγμένο τό μηχανικό σύστημα σέ μία βάση. Ὁ δίσκος ἦταν χρωματισμένος σέ φέτες μέ ὃλα τά χρώματα τῆς Ἲριδος: Μπλέ, κόκκινο, κίτρινο, ἰῶδες, μαῦρο καί ἂλλες ἀποχρώσεις, πού ἦσαν διακριτές ὃταν ὁ δίσκος ἒμενε ἀκίνητος. Ὃταν ὃμως ὁ δίσκος γύριζε στόν ἂξονά του, τά χρώματα χανόντουσαν καί τό μάτι ἒβλεπε μόνο ἓνα δίσκο ἂσπρο.
Τό ἲδιο συμβαίνει ἂν γυρίσεις σέ δίσκο ὃλα τά χρώματα τῶν κομμάτων. Παρουσιἀζεται μία ἐπιφάνεια ἂσπρη, δηλαδή ἓνα…τίποτα. Ἂν δέν εἶναι βέβαια κάτι πολύ κακό. Διότι τό ἂσπρο δέν εἶναι χρῶμα. Οὒτε τό μαῦρο, πού εἶναι ἀνάμιξη ὃλων τῶν χρωμάτων. Οὒτε οἱ διάφορες ἂλλες ἀποχρώσεις πού προκύπτουν ἀπό τό περίφημο πείραμα τῶν Ρενέ Ντεκάρτ καί Νεύτωνος τόν 17ο αἰῶνα, ὃταν προκάλεσαν τήν διάθλαση τοῦ ἡλιακοῦ φωτός ἀπό ἓνα πρῖσμα καί εἶδαν ὃτι τό φῶς αὐτό πολυδιασπᾶται ταινιοειδῶς στά 7 χρώματα τῆς Ἲριδος, πού τά βλέπουμε καί στό οὐράνιο τόξο. Ἒτσι ἀνακαλύφθηκε τό φασματοσκόπιο, μέ τό ὁποῖο κατώρθωσαν οἱ ἐπιστήμονες νά διαβάζουν τήν σύσταση ἀκόμη καί τῶν πιό μακρυνῶν ἀστέρων καί γαλαξιῶν.
Ἀς κάνουμε λοιπόν κι ἐμεῖς μία φασματοσκοπική ἀνάλυση τῶν χρωμάτων πού χρησιμοποιοῦν τά κόμματα, γιά νά περάσουν ἀσυνείδητα στό θυμικό μας τίς προθέσεις τους ὃταν ἒλθουν στήν ἐξουσία (ἢ στήν ἀντιπολίτευση). Γιά παράδειγμα, τό κόκκινο φόντο πού χρησιμοποιεῖ ὁ γενικός γραμματέας τοῦ ΚΚΕ, ὑποτίθεται ὃτι ὑποδηλώνει τούς αἱματηρούς ἀγῶνες τοῦ κόμματος γιά τήν ἐργατιά καί τό προλεταριάτο: Ἀγῶνες, διαδηλώσεις, διεκδικήσεις τῆς ἐργατιᾶς ἀπό τό Κεφάλαιο, ἀπεργίες κλπ. Ὃμως τό κόκκινο χρῶμα ἂλλα ὑποδηλώνει. Ἀκόμη καί ὁ πρωτοετής φοιτητῆς τῆς Σχολῆς Καλῶν Τεχνῶν γνωρίζει ὃτι στήν πραγματικότητα τά χρώματα εἶναι τρία: Τό κόκκινο, τό κίτρινο καί τό μπλέ. Τά ἂλλα λεγόμενα χρώματα εἶναι ἁπλές ἀποχρώσεις ἀπό τίς ἀναμίξεις τῶν τριῶν βασικῶν χρωμάτων.
Ὃταν λοιπόν ὁ ψηφοφόρος (ἢ ἀλλοιῶς κυρίαρχος λαός) βλέπει κόκκινο φόντο, στήν πραγματικότητα <<βλέπει>>…πράσινο, δηλαδή τήν ἀνάμιξη τῶν δύο ὑπολοίπων χρωμάτων, τοῦ μπλέ καί τοῦ κίτρινου, τά ὁποῖα ἀναμιγνυόμενα δίνουν τό πράσινο χρῶμα. Γι᾽αὐτό οἱ ζωγράφοι λένε ὃτι τό συμπληρωματικό χρῶμα τοῦ κόκκινου εἶναι τό πράσινο, πού ἀπορροφᾶται ἀπό τό κόκκινο. Δηλαδή τό κόκκινο χρῶμα τοῦ ΚΚΕ εἶναι τό…πράσινο τοῦ ΠΑΣΟΚ, μέ τόν πράσινο ὀδοντοτό ἣλιο. Ἀλλά καί τό πράσινο τοῦ ΠΑΣΟΚ στήν πραγματικότητα εἶναι…κόκκινο, πού ἒχει ἀπορροφηθεῖ ἀπό τό πράσινο.
Ἡ Νέα Δημοκρατία πάλι ἒχει σάν βασικό χρῶμα φόντου τό μπλέ. Ἀλλά στήν πραγματικότητα δέν εἶναι μπλέ, ἀλλά…πορτοκαλί, ὃπως προκύπτει ἀπό τήν ἀνάμιξη τῶν δύο ἂλλων χρωμάτων πού ἒχουν ἀπορροφηθεῖ.
Τό ΚΙΝΑΛ, πού τελικά ἒγινε πάλι ΠΑΣΟΚ, εἶχε διαλέξει για ἒμβλημά του τρία χρώματα: Κόκκινο, κίτρινο καί πράσινο. Δηλαδή λίγο ἀπ᾽ ὃλα. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε κι αὐτός τό κόκκινο, ὃπως τό ΚΚΕ, ὁπότε καί γιά τό κόμμα αὐτό ἰσχύουν τά προλεχθέντα.
Ἡ Ἑληνική Λύση ἒχει ἐπιλέξει τό ἀχνό μπλέ, ἀλλά καί τό κίτρινο καί λίγο τό κόκκινο. Δηλαδή κι αὐτό λίγο ἀπ᾽ ὃλα μέ κάποιους βυζαντινούς ἢ μεσαιωνικούς ὑπαινιγμούς στά στοιχεῖα τοῦ λογοτύπου. Οἱ συσχετίσεις δικές σας.
Τό ἐθνικιστικό κόμμα <<Ἓλληνες γιά τήν πατρίδα>> ἒχει ἐπιλέξει γιά τό ἒμβλημα κι αύτό τό μπλέ, μέ μία χονδρή ταινία κίτρινη πού σκεπάζει ἐν μέρει τόν ἀρχαῖο ὁπλίτη.
Τό περίεργο κόμμα ΜέΡΑ 25 ἒχει διαλέξει καί τό μπλέ καί τό κόκκινο. Τό παίζει σέ δύο ταμπλώ.
Ἂν λοιπόν λάβουμε ὑπ᾽ ὂψη μας τήν ἀλληγορία τῶν χρωμάτων ὃπως τήν διαμορφώνει ἡ φύση ἀνάλογα μέ τό μῆκος κύματος τοῦ κάθε χρώματος, δηλαδή ἂν ὃπου κόκκινο βάλετε πράσινο, ὃπου κίτρινο βάλετε μώβ (κόκκινο+μπλέ), ὃπου πράσινο βάλλετε κόκκινο κλπ, τότε ἲσως μπορέσετε νά μαντεύσετε καί τίς προθέσεις τῶν κομμάτων πού μᾶς κυβερνοῦν, ἀφοῦ καί τά ἲδια ἂλλα σᾶς λένε προεκλογικά καί ἂλλα ὃταν ἒλθουν στήν ἐξουσία ἢ στήν ἀντιπολίτευση. Μ᾽αὐτόν τό τρόπο μᾶς προέκυψαν τά μνημόνια, τό τεράστιο χρέος, ἡ ὑποθήκευση τῆς χώρας στούς ξένους δανειστές γιά ἓνα αἰῶνα, ἡ φτωχοποίηση τοῦ λαοῦ, ἡ μετατροπή τοῦ ΟΧΙ τοῦ μοναδικοῦ δημοψηφίσματος σέ ΝΑΙ, οἱ Πρέσπες, οἱ παράτυποι μετανάστες, ἡ ἀλλοίωση τοῦ ἀνθρωπογεωγραφικοῦ χάρτη τῆς χώρας, ἡ κατακρήμνιση τῶν παραδοσιακῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἡ διαφθορά, ἡ ἐγκληματικότητα, ἡ Μάνδρα, τό Μάτι, τά Τέμπη καί τώρα παίζεται καί τό Αἰγαῖο, ἂν κρίνουμε ἀπό τήν πρόσφατη συνέντευξη τῆς κας Ντόρας Μπακογιάννη ὃτι ἡ Τουρκία ἒχει ἀτέλειωτες ἀκρογιαλιές στό Αἰγαῖο.
Ἡ συμπεριφορά τῶν κομμάτων πηγαίνει ἀσορτί (ἀλλά ἐν ἀγνοία τους) μέ τήν ἐπιλογή τῶν κομμάτων καί τῶν ἐμβλημάτων τους. Καί ἒτσι, καί ἀλλοιῶς καί ἀλλοιώτικα. Γι᾽αὐτό στίς ἐκλογές πού ἒρχονται, ὁ κυρίαρχος λαός πρέπει νά ψηφίσει ἒχοντας προσωρινή…ἀχρωματοψία, ἀλλά καί νά ξέρει τίς φυσικές ἰδιότητες τῶν χρωμάτων.