Σε μια σειρά δημοσιεύσεων στα κοινωνικά δίκτυα, ο φιλόσοφος και δημοσιογράφος Alexander Dugin, σύμβουλος του Πούτιν και πατέρας της δολοφονηθείσας Dugina, περιέγραψε την απόφαση εκκένωσης της Χερσώνας και την υποχώρηση του ρωσικού στρατού στην αριστερή όχθη του Δνείπερου ως ήττα που, χωρίς αποφασιστική και γρήγορη διόρθωση πορείας και χωρίς περαιτέρω ενδιάμεσα βήματα θα οδηγήσει σε έναν «πυρηνικό Αρμαγεδδώνα».

Έγραψε στο κανάλι του στο Telegram και σε άλλα κοινωνικά δίκτυα:

«Η Χερσώνα έχει εγκαταλειφθεί. Μια ρωσική πόλη, η πρωτεύουσα μιας από τις περιοχές της Ρωσίας – όπως το Belgorod, το Kursk, το Donetsk ή η Simferopol – έχει εγκαταλειφθεί. Αν δεν σε νοιάζει, δεν είσαι Ρώσος. Οι Ρώσοι σφίγγουν τα δόντια τους από τον πόνο, κλαίνει και υποφέρουν σαν να είχε ξεριζωθεί η καρδιά τους και τα παιδιά, τα αδέρφια, οι μητέρες και οι γυναίκες τους να δολοφονήθηκαν μπροστά στα μάτια τους. Αν δεν πονάτε τώρα, δεν είστε τίποτα».

Ο Ντούγκιν βλέπει την ευθύνη για αυτό στην κρατική εξουσία. Η Ρωσία έχει προικίσει τον πρόεδρο με «απόλυτες και ολοκληρωμένες εξουσίες». Αυτές οι «απόλυτες» εξουσίες θα έφερναν μαζί τους και «απόλυτη» ευθύνη. Αυτοκρατορία σημαίνει, πρόσθεσε, «την αφθονία της δύναμης στην επιτυχία, αλλά και την αφθονία της ευθύνης στην αποτυχία».

Καθώς πολλοί, ειδικά στη Δύση, το είδαν ως άμεση επίθεση του Ντούγκιν στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, και ο βρετανικός Τύπος το ανέφερε ιδιαίτερα με κακόβουλη χαρά, ο φιλόσοφος διευκρίνισε σε άλλο κείμενο την επόμενη μέρα τι εννοούσε. Για παράδειγμα, η βρετανική Mirror ανέφερε την Παρασκευή αναφερόμενη στον Ντούγκιν ότι «μία από τις βασικές ρωσικές προσωπικότητες», ακόμη και ο «εγκέφαλος του Πούτιν» προσωπικά, είχε ζητήσει την πτώση του προέδρου Πούτιν «μετά την ταπεινωτική ήττα της Μόσχας στη Χερσώνα». Έδειξε μάλιστα ότι αυτός (ο Πούτιν) πρέπει να σκοτωθεί».

Ο Πρόεδρος, έγραψε ο Ντούγκιν το Σαββατοκύριακο, είναι αφοσιωμένος στην νίκη. Ξεκίνησε την στρατιωτική ειδική επιχείρηση, έτσι βάδισε τον δρόμο προς την νίκη. Ο κόσμος στέκεται επίσης υπέρ της νίκης, στηρίζει τον πρόεδρο και την ειδική επιχείρηση.

Το πρόβλημα βρίσκεται στην «άρχουσα τάξη», η οποία δρα μεταξύ του λαού και του προέδρου και εμποδίζει την άμεση σύνδεση των δύο πόλων:

«Μεταξύ του προέδρου και του λαού στέκεται η άρχουσα τάξη. Είναι τώρα σε μεταβατικό στάδιο. Υπάρχουν εκείνοι που είναι υπέρ της νίκης και επομένως υπέρ του προέδρου και του λαού, υπέρ της ρωσικής ιδέας. Και υπάρχουν Αυτοί που «δεν είναι πραγματικά» υπέρ αυτής. Εκείνοι που είναι «εντελώς κατά της νίκης» φεύγουν και αλλάζουν πλευρά με τον εχθρό. Το πρόβλημα είναι το μέρος της ελίτ (σ.σ. Ποιάς ελίτ;;; Της μαύρης;;;) που «δεν είναι εντελώς μέσα για την νίκη». Αυτό είναι ένα εμπόδιο για την εγκαθίδρυση της (ρωσικής) ιδεολογίας και έτσι εμποδίζει την ιστορία μας να απελευθερώσει τον τελευταίο πόρο της νίκης – την ρωσική ιδέα. Μετά από αυτήν μένει μόνο η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ».

Ο Ντούγκιν περιγράφει την αντίδραση των «ελίτ» στην απώλεια της Χερσώνας ως «εντελώς ανεπαρκή»:

“Η απώλεια της Χερσώνας είναι πόνος για τον λαό και πόνος για τον Πρόεδρο. Για το κομμάτι της ελίτ που δεν ταυτίζεται με την νίκη, κάθε άλλο παρά οδυνηρό είναι. Εξ ου και η ανεπαρκής αντίδραση – υστερία, σιωπή, προσπάθεια να γεμίσει το κενό με τις βαρετές συζητήσεις. Πώς μπορούμε να κάνουμε χυδαίους διαγωνισμούς ποπ όταν ο εχθρός έχει εισβάλει σε μια ρωσική πόλη από την οποία έπρεπε να υποχωρήσουμε; Όταν σε καιρό ειρήνης πεθαίνουν λίγοι άνθρωποι σε ένα ατύχημα, ανακοινώνουμε πένθος και ακυρώνουμε εκδηλώσεις. Και εδώ ολόκληρη η ρωσική πόλη δέχεται εισβολή από έναν αδίστακτο εχθρό που ήδη αρχίζει την γενοκτονία του υπόλοιπου πληθυσμού. Μόνο πολεμικά τραγούδια είναι κατάλληλα για μια τέτοια κατάσταση».

Αυτή η ελίτ καθυστερεί τα αναπόφευκτα και απαραίτητα βήματα για να μεταμορφώσει άμεσα την κοινωνία (σ.σ. Εννοεί ενδεχομένως την Παλαιά Παραδοσιακή Μαύρη Τάξη Πραγμάτων, η οποία έχει βρει κοινό σημείο συνεννόησης με την Νέα Διεθνιστική Τάξη Πραγμάτων και επιμηκύνει τον πόλεμο, καταστρέφει οικονομικά την Ευρώπη και επιδιώκει να σύρει και την Ρωσία στην παγκόσμια χούντα καταναγκασμού και ελέγχου των ανθρώπων), συνεχίζει ο Ντούγκιν.

Οι όροι παράδοσης που θα έδινε και ήδη δίνει στην Ρωσία από την Δύση, που ο Ντούγκιν αποκαλεί «πολιτισμό του Σατανά», είναι απαράδεκτοι για την Μόσχα. Σε περίπτωση ήττας, η μόνη επιλογή θα ήταν η χρήση πυρηνικών όπλων, ο πυρηνικός «Αρμαγεδδώνας».

«Είμαστε πιστοί στον Πούτιν και στεκόμαστε δίπλα στη στρατιωτική ειδική επιχείρηση και στην Ρωσία μέχρι το τέλος. Ωστόσο, η Δύση, που ασκεί υπερβολική πίεση στην Ρωσία, δεν καταλαβαίνει ότι σε καμία περίπτωση η Ρωσία και ο Πούτιν δεν θα συνθηκολογήσουν. Το επόμενο βήμα μπορεί να είναι μόνο η χρήση θερμοπυρηνικών όπλων. Ο Πρόεδρος κατέστησε σαφές: δεν θα συνθηκολογήσουμε. Το να στριμώχνεις την Ρωσία είναι αυτοκτονικό για τη Δύση και για την ανθρωπότητα», κατέληξε ο Ρώσος σύμβουλος.