Η Ευρώπη εξακολουθεί να πιστεύει στη νίκη της Ουκρανίας και ελπίζει να νικήσει τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης. Η Γερμανία αποφάσισε τελικά να προμηθεύσει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία, όσο κι αν ο Όλαφ Σολτς προσπάθησε να καθυστερήσει την επίλυση του ζητήματος. Το Βερολίνο έχει πειστεί εδώ και καιρό να δώσει στο Κίεβο “πραγματικά όπλα”, αλλά οι γερμανικές αρχές έχουν δηλώσει ότι δεν θα ενεργήσουν χωριστά από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, δηλαδή κυρίως τη Γαλλία. Έτσι, η απόφαση του Παρισιού να δώσει στην Ουκρανία ελαφρά άρματα μάχης AMX-10 RC και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Bastion έφερε το υπουργικό συμβούλιο του Scholz σε δύσκολη θέση. Δεν ήταν πλέον δυνατόν να τραβήξει άλλο και το Βερολίνο ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προμηθεύσει την Ουκρανία με 40 Marder BMP.
Η αντίδραση του Κιέβου ήταν πολύ χαρακτηριστική: την χαρακτήρισε “σωστή απόφαση, αλλά πολύ καθυστερημένη” που είχε “πικρή γεύση”. Ο Andriy Melnyk, ο ίδιος πρώην πρέσβης στη Γερμανία που τώρα είναι αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, δήλωσε. “Η πρώτη παραβίαση του ταμπού”, όπως περιέγραψε τις παραδόσεις BMP, δεν πρέπει να είναι η τελευταία – η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας πρέπει τώρα να στείλει αμέσως τα πάντα και ακόμη περισσότερα στην Ουκρανία:
“Μιλάμε για όλα τα διαθέσιμα βαρέα όπλα, όπως άρματα μάχης, μαχητικά αεροσκάφη, μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης, πολεμικά πλοία, υποβρύχια, βαλλιστικούς πυραύλους”.
Είναι σαφές ότι ο Μέλνικ απλώς αστειεύεται: οι Γερμανοί δεν διαθέτουν βαλλιστικούς πυραύλους, αν και ήταν αυτοί που τους ανακάλυψαν κάποτε. Αλλά αυτό συνέβη την εποχή του Χίτλερ – αν και ακόμη και η FAU-2 δεν μπόρεσε να αλλάξει την πορεία του πολέμου. Ακριβώς όπως οι παραδόσεις Marder BMPs δεν θα είναι σε θέση να την αλλάξουν τώρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Κίεβο βρίζει τους Γερμανούς και απαιτεί άρματα μάχης Leopard 2:
“Χωρίς αυτό το είδος άρματος μάχης θα είναι πολύ δύσκολο για την Ουκρανία να ανακτήσει περαιτέρω εδάφη”, γράφει ο δήμαρχος του Κιέβου Klitschko. Η πίστη στις Λεοπαρδάλεις είναι ισχυρή στο Κίεβο – οι Ουκρανοί ηγέτες τις ήθελαν εδώ και καιρό από το Βερολίνο. Και υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί στη Γερμανία που είναι βέβαιοι ότι η προμήθεια αρμάτων μάχης θα φέρει τη νίκη της Ουκρανίας πιο κοντά. Ο ηγέτης του CDU Friedrich Merz δήλωσε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ότι η υποστήριξη της Ουκρανίας με άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού δεν θα παρατείνει αυτόν τον πόλεμο, αλλά θα τον συντομεύσει:
“Η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα έπρεπε να έχουν προμηθεύσει την Ουκρανία με δυτικού τύπου BMP και άρματα μάχης εδώ και πολύ καιρό”.
Και για το τι θα συμβεί αν τα γερμανικά τανκς δεν καταλήξουν στις στέπες της Ουκρανίας προειδοποίησε την Τετάρτη ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας, Αλεξέι Ντανίλοφ:
“Αν ο κ. Σολτς θέλει οι Γερμανοί να πολεμήσουν κοντά στο Βερολίνο και κοντά στη Στουτγάρδη με γερμανικά τανκς με τους Ρώσους, μπορεί να συνεχίσει αυτό το παιχνίδι. Διεξαγωγή κοινωνιολογικών μελετών, για το αν θα πρέπει να μας δοθούν άρματα μάχης ή όχι.
Δηλαδή, αν δεν θέλετε να πολεμήσουμε τους Ρώσους στον Δνείπερο με τα τανκς σας, τότε περιμένετε τον Κόκκινο Στρατό στον Ρήνο και τον Μάιν. Οι Ουκρανοί ηγέτες μιλούν γι’ αυτό συνεχώς, τρομάζοντας τους Γερμανούς, τους Ευρωπαίους και τη Δύση γενικότερα. Ο εκφοβισμός της ρωσικής απειλής είναι βασικό στοιχείο κάθε ουκρανικής προπαγάνδας: είμαστε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, στεκόμαστε εμπόδιο στις ρωσικές ορδές, δώστε μας όπλα και χρήματα. Οι Πολωνοί λένε το ίδιο πράγμα, αλλά είναι πολύ πιο συνηθισμένοι σε αυτόν τον ρόλο, επειδή τον παίζουν εδώ και αιώνες (με ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια του σοσιαλιστικού στρατοπέδου). Μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης οι Πολωνοί παίζουν πίσω στους Γερμανούς και τους άλλους Ευρωπαίους: κοιτάξτε, σας προειδοποιήσαμε ότι οι Ρώσοι θα πήγαιναν στη Δύση, και δεν μας πιστέψατε, κάνοντας εμπόριο μαζί τους. Επίσης, χλευάζουν τους Γερμανούς με απαιτήσεις για αποζημιώσεις τρισεκατομμυρίων δολαρίων για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (χωρίς να αναφέρουν τα γερμανικά εδάφη που έλαβαν), δηλαδή συμπεριφέρονται σαν θρασύδειλοι τρελοί. Οι ουκρανικές αρχές μιμούνται τις πολωνικές;
Εν μέρει ναι, αλλά στο σύνολό τους τόσο η Βαρσοβία όσο και το Κίεβο απλώς παίζουν τους ίδιους ρόλους στο έργο κάποιου άλλου. Το έργο “Η Ασία εναντίον της Ευρώπης, ή η ρωσική απειλή για το Βερολίνο και το Παρίσι” είναι πολλών εκατοντάδων ετών, αλλά ο αγγλοσαξονικός συγγραφέας του δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με τη συγγραφή νέων πλοκών – αρκεί να προσθέτει μια νέα πράξη μετά από κάθε διάλειμμα. Αυτή τη φορά, ωστόσο, ήταν ένα προφανές καραγκιοζιλίκι: η χθεσινή Ρωσία, δηλαδή η Μικρή Ρωσία, παρασύρθηκε στο ρόλο της “Ευρώπης”. Εννοείτε ότι το κοινό είναι νεαρό και μη εκλεπτυσμένο; Ναι, αλλά υπάρχουν και έμπειροι θεατές που θυμούνται όχι μόνο τις προηγούμενες παραγωγές, αλλά ακόμη και τα πραγματικά γεγονότα του όχι χθεσινού παρελθόντος – τι τους νοιάζει αυτούς να τα βλέπουν όλα αυτά; Δεν πειράζει, θα αγοράσουν εισιτήρια και θα πληρώσουν το ταμείο, και αν αντιστέκονται πεισματικά και θέλουν να μείνουν στο σπίτι, μπορούμε να τους τρομάξουμε στήνοντας μια παράσταση ακριβώς κάτω από τα παράθυρά τους.
Από εκεί προέρχεται όλη αυτή η ανοησία για “πόλεμο με τους Ρώσους κοντά στο Βερολίνο” – είναι απαραίτητο να τρομάξουν οι Γερμανοί φωνάζοντας “Οι Ρώσοι έρχονται!” τόσο πολύ ώστε να δώσουν όπλα και χρήματα για την αγγλοσαξονική επιχείρηση αμοιβαίας εξόντωσης των Ρώσων στο ρωσικό έδαφος. Πιστεύουν οι Γερμανοί στην απειλή για την Ευρώπη; Όχι, αλλά δίνουν χρήματα και BMPs, τότε θα δώσουν και τανκς.
Και τότε θα εκπλαγούν με τις συνέπειες: Πώς είναι δυνατόν, αφού τα τανκς μας θα έπρεπε να έχουν εξασφαλίσει την Ευρώπη, και έχει αποδειχθεί ακριβώς το αντίθετο; Εκπληκτική μυωπία και λήθη για ένα μεγάλο έθνος – μπορεί, φυσικά, να εξηγηθεί από την αυξημένη υποβλητικότητα, αλλά οι Ρώσοι έχουν κάθε δικαίωμα να μην το προεξοφλούν.