Αν οι εκλογές, λένε κάποιοι ποταποί, άλλαζαν τα πράγματα, τότε θα ήταν παράνομες.

Κάτι που ακούγεται ακραίο, πλην όμως αν κρίνουμε από τα καθ’ ημάς, μάλλον ισχύει.

Διότι εδώ και δεκαετίες, οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά όλα τα ίδια μένουν.

Οι ίδιοι και οι ίδιοι (συνήθως κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί μεσάζοντές τους) τρώνε, και οι υπόλοιποι σέρνονται πίσω από ψευδεπίγραφες κομματικές ιδεολογίες, μαλώνοντας μεταξύ τους την ώρα που οι επιτήδειοι κάνουν πάρτι.

Και αν στην παραπάνω εξίσωση βάλουμε και τον νεοελληνικό ιδιόρρυθμο παράγοντα, δηλαδή τα πολιτικά τζάκια και τους γόνους, που ανακυκλώνονται διαρκώς βρέξει χιονίσει, ανεξαρτήτως του ποιο κόμμα κυβερνά, τότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι παίζει.

Οι πολλοί ζουν τη δυστοπία, και οι λίγοι το όνειρο…

Έτσι λοιπόν, για μια ακόμη φορά η χώρα οδεύει προς εκλογές, οι κομματόσκυλοι και οι πολιτικάντηδες άρχισαν τις αψιμαχίες και τα επικοινωνιακά παιχνίδια, με τον λαό να παρακολουθεί άλαλος τις ανούσιες μαϊμού κοκορομαχίες και τα ψεύτικα τα  λόγια τα μεγάλα, παλεύοντας καθημερινά με την ακρίβεια και την πενία.

Δημοσιογράφοι, πανελίστες, πολιτικοί, υποψήφιοι πολιτικοί, και διάφοροι μαϊντανοί βγήκαν και πάλι στο σεργιάνι πουλώντας φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες.

Το παιχνίδι είναι στημένο, και η μόνη ανησυχία είναι το ποιοι δε θα ξαναβγούν βουλευτές, και άρα θα χάσουν τη μάσα, ενώ οι πλέον ανήσυχοι όλων είναι οι χιλιάδες των μετακλητών που δεν ξέρουν τι δουλειά θα κάνουν αν τυχόν δεν ξαναβγεί το κόμμα τους. Και αν πιστέψει κανείς τον Βελόπουλο, μόνο ο πρωθυπουργός διαθέτει πάνω από 350 συμβούλους(!!!!!)… καταλαβαίνετε δηλαδή το διακύβευμα για χιλιάδες άλλους «συμβούλους» και τις οικογένειές τους, που εξαρτώνται από το ποιος κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου.

Εν τω μεταξύ, πέραν του ότι η νυν (φιλελεύθερη) κυβέρνηση έσπασε ακόμη και το ρεκόρ του Σύριζα σε μετακλητούς, το άλλο παράδοξο είναι πως η πλειονότητά τους είναι από εκείνους τους «φιλελεύθερους», που έκαναν καριέρα στα σόσιαλ μύδια βρίζοντας το κράτος και τους δημοσίους υπαλλήλους.

Και να ήταν μόνο οι μετακλητοί; Προσθέστε και τις εκατοντάδες των αφισοκολλητών που βολεύτηκαν σε διοικητικά συμβούλια οργανισμών, νοσοκομείων, κλπ,  σε «ανεξάρτητες» αρχές, και σε διάφορες άλλες θέσεις αργομισθίας, και τότε θα καταλάβετε που έγκειται η σικέ αυτή πολιτική πόλωση που ζούμε μέσω των ΜΜΕ, και σε ποιους οφείλεται.

Διότι, να το ξαναπώ, για τον απλό πολίτη καμιά η διαφορά αν κυβερνάει το ένα ή το άλλο κόμμα εξουσίας.

Μεσάζοντες συγκεκριμένων επιχειρηματιών είναι και τίποτα άλλο.

Και ερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα: Άντε και προκήρυξε εκλογές ο σμιλεμένος γόνος μας… τι θα ψηφίσουμε;

Εδώ σας θέλω.

Έχουμε τόσες επιλογές, και τόσα κόμματα… ή όπως τραγουδάει ο Roger Waters  «we have 50 channels of shit on the tv to choose from…», ή κάπως έτσι.

Πάμε λοιπόν…

Να ψηφίσεις Νέα Δημοκρατία; Να επικυρώσεις δηλαδή τις μίζες, τις προμήθειες, και τις αρπαχτές;

Να δώσεις λευκή επιταγή στους δήθεν επιχειρηματίες φίλους της αγίας οικογένειας που αν δεν υπήρχαν οι κρατικές επιδοτήσεις θα είχαν φαλιρίσει; Ιδιωτική πρωτοβουλία και πάπαλα (προχθές, ανήμερα πρωτοχρονιάς  το κράτος έδωσε 130 εκατομμύρια μποναμά στους ιδιώτες που εκμεταλλεύονται το αεροδρόμιο της Αθήνας!).

Μήπως ξέρετε τι περιουσίες φτιάχτηκαν με τα εμβόλια, τις μάσκες, και τα σελφ ή ράπιντ τεστ;

Που είναι όλοι αυτοί οι σωτήρες μας σήμερα, που οι γονείς δε μπορούν να βρουν αντιπυρετικά για τα παιδιά τους;

Να επιβραβεύσεις με την ψήφο σου τους Πάτσηδες, ή τον άλλον που ναι μεν νομοθετεί στη Bουλή, αλλά δεν ήξερε, λέει, ότι απαγορεύεται να κάνει μπίζνες με το δημόσιο και μάλιστα στην εκλογική του έδρα; Το γνωστό «άγνοια νόμου απαγορεύεται» μάλλον δεν ισχύει για τους νομοθέτες μας.

Είναι τόσα τα δεινά που περάσαμε εδώ και 4 σχεδόν χρόνια, που πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη δηλώνει κοψοχέρης (εφόσον ψήφισε τον ανέμελο για να φύγει η λαίλαπα του Σύριζα).

Να ψηφίσεις Σύριζα; Να επιβραβεύσεις δηλαδή όλο αυτό το τσίρκο που με τις αρρωστημένες ιδεοληψίες του, και τις κυβιστήσεις του, κόντεψε να μας κάνει Σομαλία;

Προσωπικά δε θα πάρω διότι δεν ξεχνώ ούτε τις ουρές των υπερήλικων ντάλα καλοκαίρι στα ΑΤΜ, ούτε τις υποδοχές με γλυκά και πρώτα κεράσματα των προσφύγων πολέμου από χώρες χωρίς πόλεμο, ούτε τον νόμο Παρασκευόπουλου, ούτε την εγκληματικότητα, ούτε τους Καρανίκες, κλπ κλπ.

Ό,τι και να υποσχεθούν πλέον οι Συριζαίοι, προσωπικά δε μασάω, όπως δε μάσησα ούτε το ’12, τότε που ο σοφός λαός έπινε νερό στο όνομα του σέξι Αλέξη. Κάηκαν προ πολλού.

Πάμε παρακάτω.

Να ψηφίσεις το «ανανεωμένο» ΠΑΣΟΚ, του 42χρονου «άεργου» με τις 900.000 ευρώ καταθέσεις;

Να πεις μπράβο στην Καϊλή, που πολλοί την προάλειφαν μέχρι και για αρχηγό, αλλά τη διέγραψαν μόλις έμαθαν για τις βαλίτσες;

Μια Καϊλή που απλά αποτελεί συνέχεια των άκηδων, των μαντέληδων, και άλλων τέτοιων τιτάνων της σοσιαλδημοκρατίας του τόπου μας;

Ξεχνάω ότι κάποτε μας κυβερνούσε η Μιμή;

Ξεχνάω τον Λαλιώτη; Τον Μπένι; Τον Παπαντωνίου; Τη Μιλένα; Τον Κατσιφάρα με τους θυρωρούς του;

Ίσως αν όντως κάποτε ανασυγκροτηθεί το κίνημα, επιστρέψουν μετανοημένα όλα εκείνα τα στελέχη του, που πήγαν στον Σύριζα για την καρέκλα, και βγάλουν αρχηγό τον έμπειρο διανοητή Χάρη (διά τούτο λέγω) Καστανίδη, με τον λιτό, σαφή, κι απέριττο λόγο του, ίσως τότε το ψηφίσω. Μέχρι τότε όμως όχι, διότι και πάλι δεν ξεχνώ… Έχω δυνατή μνήμη ο ποταπός, χώρια που ήμουν και ενήλικος τότε που το ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε με τις κλαδικές και τους χρυσοκάνθαρους συνδικαλιστές του.

Να ψηφίσεις Βελόπουλο;

Να πριμοδοτήσεις δηλαδή με το μόνο όπλο που διαθέτεις, την ψήφο σου, τον άνθρωπο που πουλούσε χειρόγραφες επιστολές του Ιησού (στα γαλλικά);

Που δηλώνει ιστορικός, αλλά αγνοούσε ότι η Γερμανία διέθετε πολεμικό ναυτικό και στους δυο παγκόσμιους πολέμους;

Που έχει τα λεφτά του στη Γερμανία, όντας αντιμνημονιακός (και δραχμολάγνος);

Για την Αννίτα Πάνια καλός είναι, για το Μαξίμου όχι, και πείτε με κακοπροαίρετο. Δε θα πάρω.

Να ψηφίσεις τον Δρα Μπαρουφάκη;

Χώρια του ότι κόντεψε να μας ρίξει στην άβυσσο, σε σημείο που μέχρι και ο Αλέξης τον σιχάθηκε, εγώ (με τη μνήμη που σας έλεγα) ακόμη τον θυμάμαι τα πρώτα χρόνια της κρίσης να βγαίνει μέσω σκάιπ  από το εξωτερικό στα κανάλια (που τότε τον θεωρούσαν ως τον απόλυτο οικονομικό γκουρού), και όχι μόνο να μας πείθει πως μια χρεοκοπία θα μας σώσει, πως η δραχμή είναι η μόνη άμυνά μας, αλλά και πως ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να πολιτευθεί, διότι το μόνο που θέλει είναι να μας σώσει με την τεχνογνωσία του.

Λίγο αργότερα έγινε ο Νο 1 υπουργός των σούργελων, ενώ εδώ και καιρό είναι αρχηγός κόμματος και βουλευτής σιτιζόμενος και αυτός από το πρυτανείο, αλλά κυρίως από τη βλακεία που δέρνει πολλούς συνέλληνες.

Να ψηφίσει κανείς ΚΚΕ;

Με όλο τον (πραγματικό) σεβασμό στην ιστορία του, καλή ή κακή, ομολογώ ότι η ίδια κασέτα 50 χρόνια τώρα με έχει κουράσει. Χώρια του ότι το σύστημα που πρεσβεύει έχει αποδειχτεί προ πολλού κίβδηλο, και έχει αποτύχει παντού όπου εφαρμόστηκε, ακόμη και στη μαμά ΕΣΣΔ στο όνομά της οποίας το εν λόγω κόμμα πολιτεύεται εδώ και 80-100 περίπου χρόνια. Κι αν όλα αυτά δεν πείθουν κάποιους, που επιμένουν να θέλουν να ζήσουν τον πούρο κομμουνισμό στη χώρα μας, να τους θυμίσω πως όλα καλά τα είπε ο Μαρξ, αλλά δυστυχώς δεν έλαβε υπόψη του τη φύση του ανθρώπου, πόσο δε μάλλον τη φύση του νεοέλληνα…

Ποιοι μένουν; Η Χρυσή Αυγή; Η ζουρλή πρώην ΠτΒ; Μήπως η Ραχήλ;

Εδώ γελάμε.

Μήπως ο Τζήμερος με τον Μπογδάνο; Εδώ κάνουμε τον σταυρό μας.

Μήπως ο Δραχμαζάνης με τον Στρατούλη; Ουδέν σχόλιον.

Οι… Έλληνες Κυνηγοί με τις διάφορες παραφυάδες τους; Ιδού πεδίον λαμπρόν διά κάθε είδους ψεκασμένο Ελληνέζο και μη.

Όποιος θέλει ας τους ψηφίσει. Για την προκοπή του τόπου…

Εδώ είμαστε λοιπόν. Διασχίζουμε τον γκρεμό, περπατώντας πάνω σε τρίχινο γιοφύρι.

Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω;

Δυστυχώς αδέρφια τον ήπιαμε διά μίαν εισέτι φοράν.

Καλή χρονιά και ευτυχείτε…

ΥΓ-Είθισται στην Ελλάδα τις περισσότερες φορές η ψήφος να είναι τιμωρητική.

Όπως επίσης ισχύει το  δίλημμα «μεταξύ τυφλών ο μονόφθαλμός», ή όπως λέω εγώ ο ποταπός ή Ροχάμης ή Πάσσαρης… διαλέχτε!

Το «τι Πλαστήρας τι Παπάγος» δηλαδή, πιο επίκαιρο από ποτέ.

Εκτός κι αν αλλάξουν όλα. Να κατέβει δηλαδή υποψήφιος με νέο δικό του κόμμα ή ο Μπάνος, ή ο κυρ Φώτης, μπας και σωθούμε επιτέλους. Αλλά που τέτοια τύχη. Και οι δυο ιδιωτεύουν. Κρίμας…