Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πλήρως το απόλυτο τερατούργημα του συστήματος κάτω από το οποίο ζούμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά δεν μπορούν να φανταστούν ότι κάποιος θα μπορούσε σκόπιμα να προκαλέσει…
ανείπωτη δυστυχία και θάνατο σε άλλους, καθαρά για την επιδίωξη των δικών του εγωιστικών στόχων.
Αντίθετα, ακόμη και όταν δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτό που συνέβη, προσκολλώνται στην ημι-παρηγορητική αντίληψη ότι πρέπει να ήταν κάποιου είδους λάθος ή ατύχημα, το απρόβλεπτο αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης κοινωνικών συνθηκών ή γεωπολιτικών δυνάμεων, για την οποία κανείς συγκεκριμένα δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος.
Θεωρούν εξωφρενικό να υποθέσουν, παρά τις άφθονες αποδείξεις, ότι η δική μας κυβερνητική κλίκα δημιούργησε, χρηματοδότησε και εκπαίδευσε τρομοκρατικές ομάδες για να επιτεθεί στους ίδιους τους πληθυσμούς της, ώστε να τους φοβίσει και να τους οδηγήσει σε δειλή υπακοή.
Δεν θεωρούν πιθανό να πωληθεί μια ψεύτικη “πανδημία” στο παγκόσμιο κοινό με προσχεδιασμένο και συντονισμένο τρόπο, προκειμένου να προωθηθεί μια συγκεκριμένη κακόβουλη ατζέντα, με την τεράστια και ανεπανόρθωτη δυστυχία που προκαλείται από αυτή την απάτη να θεωρείται αποδεκτή παράπλευρη απώλεια.
Δυσκολεύονται να καταλάβουν πώς θα μπορούσε πραγματικά να είναι αλήθεια ότι οι κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί στόχοι και οι λύσεις που μας προσφέρουν οι ενάρετοι “καλοθελητές” δεν είναι παρά ψέματα, δούρειοι ίπποι για ακόμη περισσότερη εκμετάλλευση και καταστροφή.
Είναι αδύνατο για πολλούς ανθρώπους να φανταστούν ότι εφιαλτικές στρατιωτικές συγκρούσεις που κοστίζουν χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, αθώες ζωές, θα μπορούσαν να σχεδιάζονται παρασκηνιακά και να πωλούνται στο κοινό με ψεύτικα προσχήματα.
Δεν μπορούν να πιστέψουν τίποτα από αυτά, επειδή, όπως οι περισσότεροι από εμάς, ανήκουν στην κατηγορία των “ως επί το πλείστον καλών” ανθρώπων, σκοντάφτοντας και παραπατώντας στη ζωή μας προσπαθώντας να μην προκαλέσουμε μεγάλη ζημιά στους άλλους και εξακολουθώντας να αισθανόμαστε αμήχανα, χρόνια αργότερα, για τις φορές που δεν ανταποκριθήκαμε στα δικά μας ηθικά πρότυπα.
Αλλά τα ισχυρά άτομα που κινούν τα νήματα σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι σαν εμάς και γι’ αυτό συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν μπορούμε να αρχίσουμε να κατανοούμε.
Είναι ψυχοπαθείς, με παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης για τους συνανθρώπους τους και εθισμένοι στη γεύση του αίματος και της εξουσίας.
Μέσα στην άθλια αλαζονεία τους, φαντάζονται τους εαυτούς τους καλύτερους από όλους τους μικρούς ανθρώπους, όλους τους αγρότες, όλους τους ευτελείς και τους αποτυχημένους πάνω στους οποίους ποδοπατούν χαρούμενα στην προσπάθειά τους για ακόμη περισσότερο πλούτο και δόξα.
Η χλευαστική αίσθηση της ανωτερότητάς τους τροφοδοτεί τη συμπεριφορά τους. Βλέπουν τους εαυτούς τους ως το ένδοξο τελικό προϊόν της νεοδαρβινικής εξέλιξης “ο σκύλος τρώει τον σκύλο”, τους “ισχυρότερους” που είναι προορισμένοι να επιβιώσουν και να ευημερήσουν εις βάρος των περιφρονημένων μαζών.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, ισχύει το αντίθετο. Αυτοί οι ψεύτες και οι χειραγωγοί, αυτοί οι μαφιόζοι που δολοφονούν μάζες, αντιπροσωπεύουν το χειρότερο της ανθρωπότητας.
Μόνο στη δική τους αντεστραμμένη και ανήθικη αντίληψη του κόσμου οι αδίστακτοι και άπληστοι καταλαμβάνουν οποιοδήποτε είδος υψηλού επιπέδου. Είναι το χαμηλότερο των χαμηλών.
Αλλά όσο συνεχίζουμε να βλέπουμε τον κόσμο από τη δική τους οπτική γωνία, την οποία μας παρουσιάζουν ως τη μία και μοναδική αλήθεια, δεν θα είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε αυτό.
Πρέπει να βγούμε αμέσως από την εικόνα που έχουν ζωγραφίσει για εμάς, στην οποία θα είμαστε πάντα μόνο το φόντο για τον θρίαμβο της δικής τους διεστραμμένης θέλησης.
Το πρώτο πράγμα που προφανώς πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να ακούμε και να πιστεύουμε τα ψέματά τους, να αρνηθούμε να βασίσουμε την αντίληψή μας για την πραγματικότητα σε αυτά που μας λένε, να αρνηθούμε να πάρουμε “στρατόπεδο” στα φρικιαστικά παιχνίδια που επινοούν για να μας διχάσουν και να μας ελέγξουν ακόμη περισσότερο.
Πρέπει επίσης να απαλλαγούμε από τη γλώσσα που χρησιμοποιούν και από όλες τις υποθέσεις που αυτή συνεπάγεται. Αρκετά με την “οικονομία” και την “ανάπτυξη” και την “ασφάλεια” και την “πρόοδο” τους! Όλα αυτά είναι απλώς παραποιημένες όψεις της συνεχιζόμενης κυριαρχίας τους.
Καθώς απογυμνώνουμε την ψεύτικη πραγματικότητα που έχουν ζωγραφίσει, θα ξεφορτωθούμε όλα τα είδη των προηγουμένως αδιαμφισβήτητων “αληθειών”.
Όχι, δεν έχουμε πραγματικά το “ηθικό” καθήκον να περνάμε τη ζωή μας δουλεύοντας για το κέρδος της άρχουσας τάξης, μόνο και μόνο για να ζήσουμε, να φάμε και να αναπνεύσουμε!
Όχι, τα παιδιά μας δεν τους ανήκουν και δεν έπρεπε να τα παραδώσουμε για υποχρεωτική δουλοπρεπή διαπαιδαγώγηση ή για πειραματικές ενέσεις ναρκωτικών!
Όχι, δεν “χρειαζόμαστε” τις υποδομές τους για να ζήσουμε τη ζωή μας και σίγουρα δεν χρειαζόμαστε “προστασία” από αυτούς που οι ίδιοι αποτελούν μακράν τη μεγαλύτερη απειλή για την ευημερία μας!