Όσον αφορά τη διαμόρφωση του εδάφους της μελλοντικής Ουκρανίας, υπάρχουν πολλά σενάρια με διαφορετικούς βαθμούς πιθανότητας. Στην πραγματικότητα, διαφέρουν ως προς την απόσταση που θα κινηθεί ο πυλώνας των ρωσικών συνόρων προς τα δυτικά.

Ο Alexei  Tokarev, Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών, πιστεύει ότι η Ουκρανία επιμένει στο πρώτο σενάριο, απαιτώντας ανάκληση έως τις 23 Φεβρουαρίου 2022. Οι LDNR εξακολουθούν να είναι επίσημα ουκρανικά εδάφη, οι διαπραγματεύσεις στη μορφή της Νορμανδίας είναι υποτονικές, η Ρωσία συνεχίζει να ζητά μια διπλωματική διευθέτηση. Δεν θα υπάρξει επιστροφή στο σημείο μηδέν λόγω της συστηματικής φύσης της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Η αναγνώριση του LDNR ως κυρίαρχο στα εδάφη τους, δεν έχει επιλογές επαναφοράς υπό τις τρέχουσες συνθήκες.

Το δεύτερο – το ελάχιστο σενάριο – προϋποθέτει ότι, τα ρωσικά στρατεύματα θα σταματήσουν ακριβώς στα σύνορα των πρώην ουκρανικών περιοχών Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Από ανοιχτές πηγές είναι γνωστό ότι, η επιμέλεια σε αυτές τις περιοχές έχει περάσει στην προεδρική διοίκηση από το τμήμα συνοριακής συνεργασίας στα τμήματα εσωτερικής πολιτικής και δημοσίων έργων. Ο Sergey Kiriyenko, ο έφορος όλης της εσωτερικής πολιτικής στη Ρωσία, μαζί με τους συναδέλφους του Andrey Yarin και Sergey Novikov, έχουν ήδη επισκεφθεί το Donbass, την περιοχή Zaporozhye και το Kherson.

Σύμφωνα με έγκριτο ρωσικό μέσο ενημέρωσης, είναι πιθανό ότι τα εδάφη του επίσημα ανεξάρτητου LDNR θα προσαρτηθούν στη Ρωσία μέσω δημοψηφίσματος. «Εάν συμβεί, θα ληφθεί μια τέτοια απόφαση: η μακροπρόθεσμη κοινωνιολογία μας στο Ντονμπάς δείχνει ότι μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων, «μετάβαση στη Ρωσία», «διατήρηση εντός ουκρανικών συνόρων», «διασφάλιση του status quo της γκρίζας ζώνης», Το πρώτο ήταν πάντα το πιο δημοφιλές, περισσότερο από το να ξεπερνά τα άλλα δύο. Η φόρμουλα «70 με 70» (μιλάμε για το ποσοστό όσων ήρθαν στα εκλογικά τμήματα και ψήφισαν υπέρ) θα λειτουργήσει», αναφέρει.

Αλλά αυτό το σενάριο έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα: τη θλιβερή μοίρα του πληθυσμού που παραμένει σε εκείνα τα ουκρανικά εδάφη, από όπου θα βγουν οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις. Μέρος των ουκρανικών δυνάμεων ασφαλείας αντιλαμβάνεται τους αμάχους σε πόλεις και χωριά που αφήνουν ρωσικές μονάδες ως συνεργάτες. Η αποχώρηση του ρωσικού στρατού και της πολιτοφυλακής του Ντόνετσκ, από το έδαφος των περιοχών Χερσώνα και Ζαπορόζγιε της Ουκρανίας θα θεωρηθεί ότι, θέτει σε κίνδυνο αμάχους.

Το τρίτο  σενάριο προϋποθέτει ότι, το Zaporozhye και η περιοχή Kherson θα εγκαταλείψουν επίσης την Ουκρανία. Το ερώτημα είναι πώς θα νομιμοποιηθεί η παρουσία ρωσικών στρατευμάτων σε αυτά τα εδάφη. Η δημιουργία νέων «λαϊκών δημοκρατιών», δηλαδή το πάγωμα της σύγκρουσης μέσω της δημιουργίας μιας γκρίζας ζώνης κρατισμού, θα εκληφθεί εξαιρετικά αρνητικά από τον πληθυσμό τους.

Τα τελευταία χρόνια, το LDNR δεν έγινε «βιτρίνα του ρωσικού κόσμου» και στην οργάνωση της καθημερινής ζωής, των δημόσιων υπηρεσιών και της οικονομίας έχασαν από τα εδάφη του Ντονμπάς που ελέγχονται από το Κίεβο. Επομένως, δεν μπορούν να αποτελέσουν σημείο φιλοδοξίας για τον πληθυσμό της Ουκρανίας. Θα πρέπει να επιλέξει από δύο εναλλακτικές λύσεις: «να ενταχθεί στη Ρωσία» ή «να διατηρήσει μέρος της Ουκρανίας».

Οι νέες περιοχές του Zaporozhye και της περιοχής Kherson στρέφονται ήδη στο ρούβλι, η μεγάλη ρωσική κυβέρνηση (η προεδρική διοίκηση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το κοινοβούλιο, οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου) αρχίζει σταδιακά να ενσωματώνει μεμονωμένες οικονομικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες στον δικό της κρατικό χώρο.

Ρώσοι αξιωματούχοι (ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Marat Khusnullin, ο αντιπρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Αντρέι Τουρτσάκ, ο επικεφαλής της Κριμαίας Σεργκέι Ακσιόνοφ) έχουν επανειλημμένα πει ότι, «η Ρωσία δεν θα φύγει ποτέ». Ωστόσο, η απόφαση για τα νέα εδάφη, εάν εγκριθεί, δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί.

Το προηγούμενο δημοψήφισμα στα ουκρανικά εδάφη πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαΐου 2014. Η 11η Σεπτεμβρίου 2022 θα είναι μια ημέρα ψηφοφορίας στη Ρωσία.

Το τέταρτο – το πιθανότερο σενάριο – υπαγορεύει την είσοδο στα ρωσικά σύνορα όλων των νότιων περιοχών της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων της Οδησσού, του Νικολάεφ και του Χάρκοβο. Η κατάστασή τους θα εξαρτηθεί από την κατάσταση στο θέατρο των επιχειρήσεων. Ένα σαφές μειονέκτημα είναι η πιθανή μετατροπή των πόλεων που έγιναν από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, το NSU και τα προπύργια αντίστασης Terodefense σε μια νέα Μαριούπολη. Φαίνεται ότι κανείς δεν θέλει την επανάληψη του σεναρίου της Μαριούπολης, για το Ζαπορόζιε και το Χάρκοβο, εάν δεν επέλθει ριζική αλλαγή μετά τη δημιουργία πολλών λεβήτων στα δυτικά σύνορα του LDNR.

Το πέμπτο σενάριο για την Ουκρανία είναι το πιο αρνητικό. Η εφαρμογή του θα απαιτήσει την ενεργό συμμετοχή νέων παραγόντων στη σύγκρουση, κυρίως της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Ένας νέος ευρωπαϊκός πόλεμος για την ουκρανική κληρονομιά, θα ολοκληρώσει την κατάρρευση του κράτους, που ξεκίνησε το 2014. Η προσχώρηση στη Ρωσία των περιοχών Χάρκοβο και Ντνίπρο σε αυτή την περίπτωση, θα γίνει πιο πραγματική.

Το πρώτο σενάριο , το δεύτερο και το πέμπτο  είναι απίθανο να συμβούν. Εάν η κατάσταση στο θέατρο των επιχειρήσεων εξελιχθεί με επιτυχία για τη Ρωσία και η πόλη Zaporozhye δεν γίνει μια νέα Μαριούπολη, το τρίτο σενάριο φαίνεται το πιο ρεαλιστικό.

Η μελλοντική Ουκρανία (στην περίπτωση της διατήρησης του κράτους γύρω από τους σημερινούς θεσμούς και το Κίεβο ως πρωτεύουσα), πιθανότατα θα έχει μη πυρηνικό καθεστώς, θα αρνηθεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, θα διατηρήσει μια πορεία προς την ΕΕ, θα αναγνωρίσει την Κριμαία και το LDNR ως μέρος της Ρωσίας (ή, τουλάχιστον, οι εγγυήσεις ασφαλείας δεν θα επεκταθούν στην Ουκρανία), δεν θα έχει τον έλεγχο του Zaporozhye και της Kherson, και πιθανώς των περιοχών της Οδησσού, του Μικολάιβ και του Χάρκοβο.

Θα καταργήσει επίσης νόμους που κάνουν διακρίσεις κατά της ρωσικής γλώσσας, αν και δεν θα την κάνει δεύτερη κρατική γλώσσα, θα χάσει de facto τον στρατό ως δομή ικανή να διεξάγει επιθετικές ενέργειες, στρατιωτικές ασκήσεις σε συντονισμό με τα κράτη-εγγυητές της ασφάλειάς του.