Αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις πλέον η προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης των σκανδάλων από την κυβέρνηση

Σε φιάσκο εξελίσσεται για την κυβέρνηση η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού, καθώς από τους 140.000 που υπολογίζονται όσοι έχουν δικαίωμα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους (κυρίως η γενιά των μνημονίων που έφυγε προς αναζήτηση εργασίας σε άλλες χώρες) έχουν ανταποκριθεί ούτε καν 4.000 και αυτό τώρα δημιουργεί πρόβλημα καθώς έχει αποφασιστεί να εκλεγούν τρεις βουλευτες Επικρατείας!

Την ίδια στιγμή τα σκάνδαλα της κυβέρνησης Κ.Μητσοτάκη έχουν πλέον ξεκινήσει να αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν να κλείνουν την ψαλίδα παρά την προσπάθεια για επικοινωνιακή διαχείριση αυτών.

Μάλιστα το ζήτημα των ομογενών ήταν μια τεράστια δεξαμενή ψηφοφόρων για τον Κ.Μητσοτάκη αλλά και αυτό πλέον του γυρίζει μπούμερανγκ και έρχεται να προστεθεί και στα υπόλοιπα σκάνδαλα της κυβέρνησή τους.

Έτσι το θέμα που ανακύπτει είναι πώς θα εκλεγούν υποχρεωτικά τρεις βουλευτές εκπρόσωποι της ομογένειας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, όπως προβλέπει ο σχετικός νόμος, καθώς αυξήθηκαν οι βουλευτές Επικρατείας από 12 σε 15. Κάποιοι εξ αυτών δεν θα έχουν ψηφιστεί ούτε από χίλιους ψηφοφόρους!

Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου Εσωτερικών και του Μ. Βορίδη, φέρεται να έχει ζητήσει συναίνεση από τα κόμματα για την αλλαγή του νόμου, καθώς δεν θέλει να αναλάβει μόνη της την ευθύνη για τη μη υποχρεωτική εκλογή βουλευτών από την ομογένεια στο Επικρατείας!

Πολλά τα σκάνδαλα, ρίχνουν στο κενό τα επικοινωνιακά τρικ του Μητσοτάκη

Η επιλογή της επικοινωνιακής και όχι ουσιαστικής επιλογής του Κ.Μητσοτάκη για την διαχείριση των σκανδάλων που σκάνε το ένα μετά το άλλο πλέον έχει ξεκινήσει και αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις.

Η αντιμετώπιση των πολλών σκανδάλων που έσκασαν στην αυλή της, ιδίως τους τελευταίους μήνες, και που την έχουν φέρει σε δύσκολη θέση πλέον κάνουν τους πολίτες να γυρίζουν την πλάτη στον πρωθυπουργό.

Η δημοσκόπηση της ΜRΒ (είναι μια εταιρία στα αποτελέσματα της οποίας δίνει πάντα μεγάλη προσοχή ο κ. Μητσοτάκης) πριν από λίγες μέρες έδειξε ότι το 77% των πολιτών θεωρεί ότι οι υποκλοπές είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα και τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 5,4%.

Όπως επίσης το αφήγημα του Μαξίμου όταν «ανακαλύφθηκε» διά στόματος Μητσοτάκη ο κίνδυνος από το εξωτερικό για τις υποκλοπές.

Επί της ουσίας είπε ότι Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν θέλουν να αποσταθεροποιήσουν πολιτικά τη χώρα, επειδή η κυβέρνηση τάχθηκε κατά της Ρωσίας στον πόλεμο στην Ουκρανίας και πως από αυτή την αποσταθεροποίηση θα ωφεληθεί και η Τουρκία.

Η επόμενη γραμμή άμυνας, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και της εξεταστικής επιτροπής, ήταν η «ανακάλυψη» του απορρήτου, με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να μπλοκάρει τη διερεύνηση του σκανδάλου, παρά τις αντιδράσεις και στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης, με κορυφαίες εκείνες των Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά.

Ακολούθησαν το επόμενο διάστημα λίστες με ονόματα παρακολουθούμενων υπουργών και συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη με το κακόβουλο λογισμικό Predator με την κυβέρνηση να προσπαθεί να τις απαξιώσει, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν στοιχεία και πως η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση διότι καμία δημόσια Αρχή δεν έχει προμηθευτεί το Predator.

Με καθαρά επικοινωνιακό τρόπο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσπάθησαν να διαχειριστούν και το σκάνδαλο με τα «κόκκινα» δάνεια του βουλευτή της Ν.Δ. Α. Πάτση. Ενώ γνώριζαν τις επαγγελματικές του δραστηριότητες από πολλά χρόνια, όταν αποκαλύφθηκε ότι αγόρασε «κόκκινα» δάνεια 64.000.000 ευρώ αντί μόλις 4.000.000 ευρώ έπεσαν τάχα από τα σύννεφα και τον διέγραψαν. «Δεν ξέραμε, δεν ήξερε ο πρωθυπουργός…» ήταν ξανά η δικαιολογία. Φυσικά και δεν έπεισε κανέναν. Ο ίδιος ο Πάτσης δήλωσε δημόσια ότι όλοι στην κυβέρνηση γνώριζαν τι δουλειά κάνει…

Τελευταίες οι υποθέσεις Καϊλη και Σπυράκη. Η συλληφθείσα για διαφθορά με το Κατάρ Εύα Καϊλή, η οποία λειτουργούσε ως «δούρειος ίππος» της κυβέρνησης μέσα στο ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τον Νίκο Ανδρουλάκη, ξαφνικά έγινε μια… άγνωστη για τη Ν.Δ. Και λίγο μετά η ευρωβουλευτής τη Ν.Δ. Μαρία Σπυράκη μπήκε στο ίδιο κάδρο με την κυρία Καϊλή, για απάτη εις βάρος του προϋπολογισμού του Ευρωκοινοβουλίου